Ik droom dat Jürgen Trittin, de Groene politicus uit Duitsland, in 2004 niet sprak over de kosten van een bolletje ijs, of over het feit dat huishoudens per maand meer zouden moeten betalen voor de energietransitie, omdat hij in 1998 geen minister van Milieu zou zijn geworden. De uitfasering van kernenergie zou niet zijn doorgevoerd zoals aanvankelijk besloten door de rood-groene regering in 2000, en Angela Merkel zou geen bondskanselier zijn geworden in de alternatieve realiteit.
De alternatieve kanselier (wie dan ook) zou de aanvankelijk opgeschorte nucleaire afbouw niet hysterisch hebben versneld als gevolg van de ramp in Fukushima. Waardoor de kosten voor de energietransitie, tot nu toe geschat op 520 miljard euro, gefinancierd door de Duitse bevolking en industrie, beter zijn verdeeld. Niet al het geld zou gaan naar wind- en zonne-energie, maar ook naar het vernieuwen van netten en de uitbreiding van kernenergie. Duitsers zouden nu in een energieland van melk en honing leven.
Is het allemaal science fiction?
Het huidige energiebeleid van Duitsland volgt nog steeds het motto ‘Was me, maar maak me niet nat!’ Vloeibaar gas wordt gekocht in de VS en elders, en wordt over lange afstanden getransporteerd met hoge CO2-emissies in plaats van goedkopere productie in Duitsland. We sluiten 37 kernreactoren, die samen ongeveer 300 TWh elektriciteit per jaar leverden. Het jaarlijkse verbruik van Duitsland is momenteel (2022) 484,2 TWh. Voor de helft van de 520 miljard euro, 260 miljard euro dus, hadden we in theorie nog 21 kerncentrales kunnen bouwen, die, als we er in 2000 mee waren begonnen, allang klaar zouden zijn geweest. Nog eens 21 kerncentrales zouden dan ongeveer 190 TWh CO2-arme elektriciteit per jaar hebben geproduceerd. De rest had geïnvesteerd kunnen worden in hernieuwbare energiebronnen om uiterlijk in 2020 bijna honderd procent minder fossiele brandstoffen te gebruiken voor energieopwekking.
Elektrische auto’s, waterstof en warmtepompen
Het effect zou een elektriciteitsprijs zijn geweest die waarschijnlijk meer dan concurrerend zou zijn geweest in de internationale concurrentie. Met een kWh-prijs van minder dan twintig eurocent en een resulterende industriële elektriciteitsprijs van minder dan acht cent per kWh. De door Rusland geïnitieerde “gascrisis” zou aan Duitsland voorbij zijn gegaan zonder een spoor na te laten. Wat zou hiervan het resultaat zijn?
Elektromobiliteit
Geen enkel weldenkend mens zou nog in een verbrandingsmotor willen rijden als honderd kilometer meer dan tien euro aan brandstof kost – en de prijzen alleen maar verder stijgen. Zelfs een Audi Q8 e-tron, een energieslurper die meer dan 25 kWh per 100 kilometer verbruikt, zou met 5 euro maar half zo duur zijn. Een zuinige mini-elektrische auto met een verbruik van 15 kWh zou slechts 3 euro per 100 kilometer kosten.
Waterstof
Met lage elektriciteitsprijzen zouden de kosten voor de productie van groene waterstof in één keer gehalveerd worden, volatiele energieleveranciers zoals windturbines en zonne-energie zouden waterstof kunnen produceren in het geval van overcapaciteit – zelfs kerncentrales zouden grote hoeveelheden elektriciteit aan de elektrolysers kunnen leveren in plaats van te moeten worden afgeregeld. E-brandstoffen zouden goedkoper worden (goed voor de geïnstalleerde verbrandingsbasis en andere transportmiddelen die nog steeds op fossiele brandstoffen moeten rijden), maar de zware industrie, die met groene waterstof minder CO2 zou uitstoten, zou ook bijdragen aan de verbetering van het klimaat.
Warmtepompen
Verwarmen met warmtepompen is alleen slim voor moderne gebouwen die goed geïsoleerd en voor dit doel ontworpen zijn. De situatie ligt anders voor oudere gebouwen. De kosten van elektriciteitsverbruik zijn veel hoger dan de kosten van aardgas. Warmtepompen zijn echter ook populair in Noorwegen en andere Scandinavische landen – deels vanwege de lage elektriciteitsprijs. Tussen acht en negen uur ‘s avonds is de prijs in Noorwegen slechts tien cent/kWh. Dit maakt het gebruik van een warmtepomp sowieso goedkoper.
Hetzelfde geldt hier: als de elektriciteitsprijs in Duitsland goedkoper zou zijn, zouden consumenten uit eigen beweging en zonder gedwongen te worden overstappen op dit type verwarming. De afhankelijkheid van gasvoorraden zou snel verdwijnen. Aangezien de vraag de prijs bepaalt, zouden de gasprijzen ook dalen. Bovendien zou de afvalwarmte van kerncentrales gebruikt kunnen worden voor stadsverwarmingsnetwerken.
Industrie
Er zou geen reden zijn voor de industrie om het land te verlaten vanwege de stijgende kosten. Integendeel. Met een internationaal vergelijkbare industriële elektriciteitsprijs zou de Duitse elektriciteitsintensieve industrie nauwelijks overwegen om te verhuizen dankzij de hoogopgeleide geschoolde arbeidskrachten. Goed voor de belastinginkomsten en goed voor de werkgelegenheid. De accu-industrie zou floreren in Duitsland omdat alle randvoorwaarden uitstekend zouden zijn.
De wekker gaat
Ik word wakker, volgepompt met gelukshormonen. Ik hoor het vroege nieuws van de dag. Ik hoor de maatregelen van een regering die slechts lukraak “reageert” en het ene gat na het andere dicht als een zinkend schip terwijl er nieuwe gaten ontstaan. Het binnenkomende water wordt van links naar rechts geschept, maar niet uit de boot. En toen was ik weer terug in de realiteit. Hoe naïef van me.
Het was allemaal maar een droom.
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
