Ja, ik weet het, ik heb hier al eerder over geschreven. Daarom wil ik beginnen met een citaat dat wordt toegeschreven aan Winston Churchill.
“Amerikanen vinden de best mogelijke oplossing voor elk probleem nadat ze al het andere hebben geprobeerd.”
Churchill verwees naar de Amerikaanse wereldpolitiek en de vele verkeerde wendingen die het heeft genomen, zelfs na zijn leven.
Ik, aan de andere kant, zou dit willen herinterpreteren naar de Duitse discussie over technologische openheid. Iedereen die mijn columns heeft gevolgd, weet dat ik een absoluut voorstander ben van technologische openheid – altijd met de voorwaarde dat “gezond verstand” daarbij niet met voeten wordt getreden.
Waterstof en Co.
Waterstof is een van die dingen. Sommigen wijzen het ronduit af als aandrijfkracht in auto’s, vrachtwagens en treinen, anderen gaan mee onder het motto: laten we eens kijken.
Het is opvallend dat de acceptatie van waterstof met elk onderzoek verder afneemt, maar dat weerhoudt de Duitse regering er niet van om haar energieturnaround met waterstof te willen ondersteunen. Dit kan te maken hebben met het feit dat, gezien de tot nu toe gemaakte kosten, het al irrelevant is of hier nog duurdere vormen van energieopslag worden gebruikt.
Zoals altijd in Duitsland maakt men zich graag afhankelijk. De waterstof moet onder andere in Canada worden gekocht. Daartoe schudden de protagonisten elkaar fotovriendelijk de hand.
Elektrificeren van vrachtverkeer
Hier wordt het ingewikkelder. Het eerste dat werd genoemd was natuurlijk de waterstoftruck. Dat zou moeten werken, vooral omdat het tanken razendsnel zou gaan.
Maar bedrijven als Daimler hebben al slim gehandeld en staan open voor nieuwe technologieën. Ze investeerden niet alleen in H2-technologie, maar ook in batterij-elektrische vrachtwagens. Ondertussen is het voor veel vrachtwagenleveranciers duidelijk geworden dat de batterij de race waarschijnlijk gaat winnen.
Dit kan zowel te maken hebben met de Semi van Tesla als met de grandioze mislukking van het Amerikaanse bedrijf NikolaMotors. Maar dat is nog niet alles. Al enige tijd achtervolgt een andere technologie de transportsector.
De bovengrondse heavy rail
Mocht het spoor eindelijk zijn grote entree maken, onder het motto: “Goederen horen op het spoor!” Maak je geen zorgen, we zijn nog niet aan het einde van de weg met de technologie-open dwaalsporen, hier zoals zo vaak begonnen door de regering Merkel.
Bovenleidingen op snelwegen
Al enige tijd worden er tests uitgevoerd met bovenleidingwagens op geselecteerde stukken Duitse snelweg. De vrachtwagens gebruiken een stroomafnemer om energie af te tappen van zorgvuldig aangelegde bovenleidingen (zoals die door de spoorwegen worden gebruikt). Het voordeel: de vrachtwagens kunnen worden uitgerust met kleine batterijen die net genoeg zijn om de “laatste kilometer” op eigen kracht af te leggen. De batterij zou dan op de snelweg worden opgeladen. Geweldig, toch?
Helaas blijkt nu dat de installatiekosten voor zo’n luxe astronomisch zouden zijn. Vooral omdat alle hoofdwegen op deze manier zouden moeten worden geëlektrificeerd, niet alleen in Duitsland, maar in heel Europa.
De uitroep van een X-User (voorheen Twitter): “Het is al beschikbaar met veel meer trailers, het heet een spoorweg!” klinkt als de uitroep van een kind in het sprookje “De nieuwe kleren van de keizer” – en in feite is de keizer, pardon de bovenleidingtechnologie, naakt.
Echter. Ik zou het citaat van Churchill enigszins willen aanpassen:
“De Duitsers vinden de best mogelijke oplossing voor elk probleem in het energie- en transportbeleid, nadat ze eerst al het andere hebben geprobeerd.”
Helaas hebben de Duitsers nog niet alles “geprobeerd”.
