Het gangbare idee bij de overheid is dat transport over de weg slechter is dan over het spoor of het water. Uit een TNO-analyse blijkt echter dat dit niet zo is. Waar de overheid te weinig rekening mee houdt, zijn technologische innovaties die bij het goederenvervoer over de weg kansrijker zijn én goedkoper. Dat staat in het TNO-Whitepaper “Succesvolle mobiliteitstransitie met adaptieve reisbegeleiding”.
Het is niet de enige verrassende uitkomst van de studie. TNO rekent ook af met de optimistische verwachtingen over het effect van zelfrijdende auto’s op congestie in de steden. Volgens TNO is eerder het omgekeerde het geval.
Veel mensen denken dat veilige, automatisch rijdende auto’s, minder uitstoot veroorzaken en geen parkeerplaats nodig hebben. Berekeningen van TNO wijzen echter uit dat in de meest ongunstige situatie het aantal voertuigkilometers met 74 procent toeneemt en de congestie in steden meer dan verdrievoudigt. Dat staat nog los van minder belastingopbrengsten en een afname van lopen en fietsen.
Adaptief beleid
TNO maakt zich sterk voor minder strakke kaders en meer flexibiliteit. “De snelle en dynamische veranderingen in de mobiliteit vereisen dat het overheidsbeleid de focus verlegt. Niet meer de exacte route vastleggen, maar flexibele, adaptieve sturing op de uiteindelijke maatschappelijke doelen (veiligheid, leefbaarheid en bereikbaarheid).”
TNO schrijft verder: “Innovaties op het gebied van automatisch rijden en zelforganisatie, schonere voertuigen en dataplatforms vinden in het wegverkeer sneller plaats dan op het spoor en in de binnenvaart. Hierdoor zullen de transportkosten en milieueffecten voor het wegvervoer meer en sneller afnemen dan bij spoor en binnenvaart. Als vrachtwagens substantieel en autonoom in de nacht kunnen rijden, zal ook de bereikbaarheid verbeteren.”
Advies
TNO adviseert daarom het verkeersbeleid – dat nu gericht is op een verschuiving van het vervoer over de weg naar het spoor en binnenvaart – te herijken door nieuwe kansen en inzichten voor álle modaliteiten integraal mee te nemen in de langetermijn beleidsvorming.
Deze nieuwe adaptieve manier van beleidsvorming vergt volgens TNO wel diepgaande kennis. Kennis ten aanzien van de technologie, de snelheid van innovaties, bijbehorende kosten en de mogelijke implicaties op het mobiliteitssysteem. Maar ook van de effecten op de maatschappelijke doelen zoals veiligheid, leefbaarheid en gezondheid.
Lees ook dit recente IO-artikel over het transport van de toekomst met zelfrijdende vrachtwagens
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
