Ik mag mij gelukkig prijzen. Ik heb twee banen -nu ja, een baan en een betaalde hobby- die ik allebei heel leuk vind. En toch tel ik de dagen af naar mijn zomervakantie. Nog twintig. De reis gaat weer eens naar Zuid-Frankrijk, waar we met enige regelmaat neerstrijken.
Je zou verwachten dat ik daardoor mij best kan redden in het Frans. Maar ondanks al die vakanties en innige voornemens nu eens definitief het roest van mijn schoolfrans te halen, kom ik niet verder dan stuntelig in die taal mijn eten en drinken te bestellen.
Dankzij de vertaalapp op de smartphone gaat de communicatie al een stuk beter dan jaren geleden. Maar we zijn nog ver af van die slimme mouw die het studententeam HART ontwikkelde. Die vangt de trillingen van een in een vreemde taal gesproken woord op en vertaalt dat.
Het is pas een begin. Uiteindelijk willen de studenten via human augmentation nieuwe zintuigen ontwikkelen, die je in een speciale app-store dan kunt aanschaffen. Bijvoorbeeld een zintuig dat direct herkent of iemand uit zijn nek staat te kletsen, direct voelt of iemand je heel aardig vindt, of heel iets anders wil bereiken dan jij uit zijn woorden denkt op te maken, verzin ik maar even.
Het lijkt me een gevaarlijke ontwikkeling. Natuurlijk mag je niet liegen en bedriegen. Maar je krijgt vaak iets positiefs voor elkaar, door het bij een ander net even wat mooier voor te stellen. Hoe moet je anders mensen warm zien te krijgen voor een wenkend perspectief als dat doel waarnaar je streeft op de keper beschouwd een leugen is? Want jij hebt dat maar verzonnen. En wat zou zo’n systeem de drager doorgeven als een geliefde in dat techno-oor fluistert: ‘Shall I compare thee to a summer’s day?’ Daar ben ik dan weer best benieuwd naar.
Ik wens je vast een mooie zomer!
Arnoud Cornelissen
Chefredacteur Innovation Origins
Ga hier direct naar ons overzicht met meest recente verhalen!
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
