Als we rustig rijden – en nooit harder dan 100 – compenseren we als automobilisten de hoge brandstofprijzen, de energietekorten en de CO2- en stikstofoverschotten, aldus Het Parool. Hoe mooi kan het zijn, om allemaal kosteloos deze even eenvoudige als effectieve bijdrage aan natuur en economie te kunnen leveren.
En toch doen we het niet! Nederland en de EU stellen geen algemeen maximum van 100 km/u in, en automobilisten overtreden massaal de bestaande snelheidslimieten. Laat de regering maar keihard ingrijpen, net als bij corona en stikstof: Overal en altijd maximaal 100, met torenhoge boetes en vlotte inname van rijbewijzen. Dat lijkt mij de enige manier om het levensgevaarlijke milieudelict van hardrijden met wortel en tak uit te roeien.
Hardrijden dient louter eigenbelang en eigen plezier. Openbare weg en natuur zijn daar allang geen plaats meer voor. Ik voorzie dat we over tien jaar met evenveel bevreemding op ons huidige rijgedrag zullen terugkijken als wij nu doen op bijvoorbeeld roken in bedrijfskantines en vliegtuigen. Temeer daar Earth Overshoot Day alweer een dag eerder valt dan vorig jaar, op 28 juli. Vanaf nu tot aan nieuwjaar leven en racen we dus weer op de pof, en verbruiken we ruim vijf maanden lang meer natuurlijke bronnen en energie dan de aarde kan bieden.
De Rance getijdencentrale in Bretagne kan dat ook niet verhelpen. Het was indrukwekkend om deze onlangs te bezoeken: Al 55 jaar CO2-vrije elektriciteit uit eb en vloed. Getijdenenergie kan echter geen rol van betekenis spelen in een energietransitie, omdat er maar een paar plekken op aarde zijn waar het effectief kan worden benut. Rance was in 1966 de eerste grote getijdencentrale, later is alleen Sihwa Lake in Zuid Korea er nog bij gekomen.
Over deze column:
In een wekelijkse column, afwisselend geschreven door Eveline van Zeeland, Derek Jan Fikkers, Eugène Franken, Katleen Gabriels, PG Kroeger, Carina Weijma, Bernd Maier-Leppla, Willemijn Brouwer, Maarten van Andel en Colinda de Beer probeert Innovation Origins te achterhalen hoe de toekomst eruit zal zien. Deze columnisten, soms aangevuld met gastbloggers, werken allemaal op hun eigen manier aan oplossingen voor de problemen van deze tijd. Morgen zal het dus goed zijn. Hier zijn alle voorgaande afleveringen.
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
