De ernst van het coronavirus werd in ons gezin echt duidelijk op maandagmiddag 9 maart. De Spaanse regering maakte nog geen 24 uur na een gigantische demonstratie van feministen bekend dat alle scholen in Madrid en omgeving zouden gaan sluiten. Op dinsdag 10 maart mocht onze 16-jarige dochter Laura voor een laatste dag naar Colegio Inmaculada Concepción en daarna ging deze Madrileense school dicht. Tot nader order.
De eerste paar dagen zorgde de sluiting van het onderwijs nog voor een onverwachte vakantiestemming in de stad. Alle barretjes en restaurants waren immers nog gewoon open, een heerlijke vroege voorjaarszon verwarmde de terrasjes en een deel van de Madrilenen maakte van de gelegenheid gebruik om naar hun tweede huis aan de kust te gaan. Maar op zaterdag 14 maart was het uit met de pret. Premier Pedro Sánchez kondigde een alarmfase af en gebood alle scholen in heel Spanje te sluiten.
Krijtborden zoals ik die van vroeger ken
Van de ene op de andere dag zaten er dus tien miljoen Spaanse leerlingen thuis in quarantaine. Van kleuters tot studenten aan de universiteit en alles wat daar tussen zit. Zoals Laura die aan haar eerste jaar van de Bachillerato bezig is. Vergelijkbaar met 5 VWO. Maar toch net wat anders. Ietsje conservatiever vooral. In de klaslokalen staan nog dezelfde krijtborden zoals ik die kende toen ik zelf als 16-jarige in het Nederlandse Soest op school zat. Van online lesgeven had destijds in 1987 nog niemand gehoord.
En zo is het in de praktijk in Madrid in 2020 eigenlijk nog steeds een beetje zo. Scholen maken wel gebruik van digitale platformen waarop leerlingen, ouders en kinderen met elkaar kunnen communiceren, maar van een nationaal online onderwijsplan is in Spanje geen sprake. Nu kwam er wel in zo’n snel tempo abrupt een einde aan het traditionele lesgeven, dat iedere school opeens voor zich moest gaan bepalen wat te doen.
Bergen aan huiswerk
Aanbod om te experimenteren is er natuurlijk genoeg. Google, Microsoft, Snappet, BlinkLearning, YouTube, Meet, WhatsApp en talloze andere platformen zouden niets liever willen dan de klaslokalen op innovatieve wijze vervangen. Deze markt heeft in ieder geval met wereldwijd 850 miljoen thuis zittende kinderen een enorme impuls gekregen. Bij de volgende grote crisis is vast alles anders.
Daar hebben Laura en alle andere leerlingen in Spanje echter nu niets aan. Aanvankelijk dachten de leraren van Colegio Inmaculada Concepción het deels op te kunnen lossen met het simpelweg geven van bergen aan huiswerk. Waarmee goed duidelijk moest worden gemaakt dat er van een extra vakantie vooral geen sprake was. Binnen een paar dagen snakten mijn dochter en al haar klasgenoten als nooit tevoren naar school. Maar die blijft in Madrid in ieder geval tot 27 april dicht. En waarschijnlijk nog veel langer.
De paasvakantie is heilig
Na een kleine week ontwikkelde zich een digitale revolutie toen leraren met ‘Meet’ op de proppen kwamen. Waarmee de leraren met alle leerlingen tegelijk een video-gesprek kan hebben. Het is al de dood voor een vergadering met meer dan drie mensen, laat staan voor een klas vol met veertig opgesloten tieners. Niet echt ideaal dus. En het geven van proefwerken via Google Classroom is ook niet meer dan een noodoplossing gebleken.
De komende week zijn de leraren en de leerlingen in Spanje in elk geval van elkaar verlost. Coronacrisis of niet. De paasvakantie is nu eenmaal heilig. En voor de talloze afgelaste processies is ook nog geen online alternatief voorhanden. Al zal er nu ongetwijfeld in versneld tempo worden gezocht naar innovatieve katholieke oplossingen.
Lees hier de eerdere columns van Koen Greven.
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
