In Eindhoven wonen, studeren en werken mensen afkomstig uit veel verschillende landen. Innovation Origins bespreekt elke week met een international wat hen hier heeft gebracht en hoe het leven in Eindhoven is.
Naam: Silviu Moise
Land van herkomst: Spanje
Werk: Souschef in Hotel Restaurant De Collse Hoeve
Toen we Silviu vroegen of hij mee wilde doen aan deze interviewreeks, reageerde hij meteen met een ‘ja!’. We kenden Silviu al een beetje, omdat zijn vriendin Sonia eerder dit jaar met ons sprak. Ze vertelde ons over hun wat moeizame start in Nederland. “We zijn hier nu meer dan een jaar en als ik terugkijk op hoe we er toen voor stonden, ben ik best blij dat we nu ons plekje hebben gevonden.” In 2017 kreeg Silviu een baan als souschef aangeboden via een Nederlands uitzendbureau voor internationale chefs. “Normaal gesproken helpen ze je ook met huisvesting en zo, maar in mijn geval ging alles zo snel, ze hadden geen tijd om woonruimte voor me te vinden. Nadat ik het contract had getekend, moesten we het zelf regelen. We verbleven een tijdje op een camping, maar toen de winter begon, werd het te koud. Sonia is voor een paar maanden teruggegaan naar Spanje en mijn werkgever heeft me een kamer in het hotel aangeboden.”
Silviu verbleef vier maanden in het hotel. “Voor mijn werkgever was het erg handig dat ik zo dicht bij het restaurant woonde. Wanneer het druk was in het restaurant, kon ik bijspringen. We maken hoe dan ook behoorlijk lange dagen. Iedereen spreekt Nederlands in de keuken, dus ik ken veel Nederlandse woorden. De meesten hebben natuurlijk te maken met voedsel en keukengerei. Mijn collega’s spreken ook Engels met mij, omdat ik niet alles in het Nederlands begrijp. Ik heb een behoorlijk goed taalgevoel, dus ik begrijp de Nederlandse taal wel enigszins. We hebben een radio in de keuken, dus ik herhaal zinnen of woorden die ik hoor, om ze te onthouden.”
(Tekst gaat verder na de foto)
Een nieuwe taal leren was ook handig toen Silviu als kind naar Spanje verhuisde. “Ik kom oorspronkelijk uit Roemenië. Mijn vader ging naar Spanje om te proberen een beter leven voor ons op te bouwen. Na een tijdje kwamen we bij hem in het dorp Valls in Catalonië, beroemd om hun menselijke torens en calçotada (geroosterde zoete calçot uien). Ik was tien jaar oud en leerde al heel snel Spaans en Catalaans. Later op de middelbare school ontmoette ik mijn vriendin Sonia. Een paar jaar later had ik moeite om een baan te vinden nadat de regering besloot de subsidie af te schaffen waarmee het aantrekkelijk was voor bedrijven om jongeren in dienst te nemen. Ik had informatica en duurzame energie gestudeerd en ik werkte in een magazijn. Dat was niet wat ik wilde. Sonia en ik besloten om naar Australië te gaan om daar te studeren en te werken. Waarom niet Europa? We wilden ver weg gaan en onszelf uitdagen. We wisten dat we het daar alleen zouden moeten redden. En dat hebben we gedaan. Deze reis heeft onze relatie heel sterk gemaakt.”
Onlangs nam Silviu een nieuwe uitdaging aan. Dit keer in de sport. “Ja, ik heb mijn eerste halve marathon hier in Eindhoven gerend. Voor mij was het de eerste keer en voor Sonia de vierde keer. Ik heb vier maanden getraind en er waren momenten dat ik geen zin had om na een lange dienst in het restaurant te gaan rennen. Maar ik deed het toch. De dag van de marathon was geweldig! De laatste kilometers waren vreselijk: het was warm, de wind waaide in mijn gezicht, ik had er genoeg van. Maar de menigte droeg ons met het gejuich naar de finishlijn. Ik verwachtte toeschouwers in het stadscentrum, maar ze waren overal langs de route. Ik vond het geweldig en zou graag nog een halve marathon willen lopen. ”
Als hij naar de toekomst kijkt, weet Silviu dat hij verder wil met zijn kookcarrière. “Ik ben niet op zoek naar een Michelinster en wil geen beroemde chef-kok worden. Ik wil terug naar de basis en koken vanaf nul met goede producten. Mensen zitten aan lange tafels en delen gezond en lekker eten. Mensen zijn het bewerkte voedsel met alle suikers, zout en vet zat. Ik werk ook aan mijn eigen zuurdesembrood en ik dat zou ik graag in de toekomst online verkopen. Want als ik over één ding in Nederland kan klagen, dan is het het brood. Hoe zit het daarmee? Dat is geen brood! Verder is alles goed hier in Eindhoven.”
Fotografie: Diewke van den Heuvel
Lees hier meer verhalen van internationals in deze serie.
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
