Volgens een studie van het Duitse oceaanonderzoekscentrum GEOMAR heeft de productie van vis en zeevruchten in aquacultuur het hoogtepunt al bereikt. Volgens het onderzoek zou de wereld, zonder wilde vis, tegen 2030 geconfronteerd worden met een jaarlijks tekort van ongeveer 71 miljoen ton, aldus GEOMAR in een persbericht.
Een grotere nadruk op aquacultuur kan verwoestende sociaaleconomische gevolgen hebben voor kustlanden met lage inkomens, aldus de onderzoekers. Een groot deel van alle door de mens gebruikte vissoorten in de oceaan wordt overbevist. Het probleem is bekend, maar toch blijft de wereldwijde visconsumptie stijgen. Aquacultuur, het kweken van waterleven voor menselijke consumptie in gesloten systemen, wordt vaak gezien als de oplossing voor dit dilemma. Maar deze optimistische blik op aquacultuur is niet realistisch, aldus de studie.
Afname
De onderzoekers gebruikten gegevens van de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties (FAO.) Uit de analyse van de gegevens bleek dat de groei van de productie via aquacultuur al in 1996 een piek bereikte. Hoewel de totale productie van de tien belangrijkste gekweekte soorten blijft toenemen, zijn de groeipercentages al over hun piek heen en nemen ze af. Tot verrassing van de onderzoekers treft dit zelfs soorten die niet afhankelijk zijn van vismeel en olie uit wilde vis, zoals algen of filtervoeders zoals mosselen.
“De wereldwijde trek naar vis en zeevruchten kan niet hoofdzakelijk worden gestild door aquacultuur”, bevestigt Dr. Rainer Froese, marien evolutionair ecoloog bij GEOMAR. “Zelfs met de huidige technologische vooruitgang zou de aquacultuur niet aan de vraag naar vis kunnen voldoen. Een transformatie van de visserij-industrie naar een ecologisch compatibele visserij zou een veel groter potentieel voor de toekomst bieden.”
Europa
Volgens de studie zouden de vangsten in de Europese wateren met ongeveer vijf miljoen ton kunnen toenemen als Europa zijn visserij opnieuw zou opbouwen en beter beheren. Dat is meer dan de huidige jaarlijkse aquacultuurproductie van Europa. Om aan de wereldwijde vraag naar vis – naar schatting 173 miljoen ton in 2030 – te voldoen, zou het aanbod van viskwekerijen daarentegen ten minste driemaal zo groot moeten worden als het gemiddelde jaarlijkse tempo dat de FAO voorspelt. In plaats daarvan heeft de productie haar grenzen bereikt.
Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse kuststaten zouden vrijwel zeker te maken krijgen met grote voedselonzekerheid als goedkope kleine vis op nog grotere schaal zou worden geoogst. “De productie van hoogwaardig voedsel is sociaal aanvaard, maar zalm, zeebrasem, oesters, garnalen en vetgemeste tonijn zullen de wereld niet voeden,” concludeert Froese. Het voor het grootste deel leveren van vis uit aquacultuur zou daarom ernstige sociaaleconomische gevolgen kunnen hebben en de voedselzekerheid in gevaar brengen voor de hele wereld.
De studie werd gepubliceerd in het tijdschrift Frontiers in Marine Science.
Geselecteerd voor jou!
Innovation Origins is het Europese platform voor innovatienieuws. Naast de vele berichten van onze eigen redactie in 15 Europese landen, selecteren wij voor jou de belangrijkste persberichten van betrouwbare bronnen. Zo blijf je op de hoogte van alles wat er gebeurt in de wereld van innovatie. Ben jij of ken jij een organisatie die niet in onze lijst met geselecteerde bronnen mag ontbreken? Meld je dan bij onze redactie.
