Het verhaal is zo logisch als water uit de kraan. Het gaat goed met Brainport, de innovatieve regio rondom Eindhoven. Maar de wereld en de omstandigheden veranderen zo snel dat stilzitten het recept is voor achteruitgang. Vandaar dat de stichting Brainport met een nieuwe strategie op de proppen is gekomen: Next Generation. Niet alleen logisch dus, maar ook slim.
Die typeringen – logisch & slim – gaan ook op voor de hoofdlijnen van de inhoud. Niet omdat die tot in de kleinste details in een blauwdruk zijn samengebald, maar juist omdat dat niet is gebeurd. Want als deze tijden ergens om vragen, dan is het wel flexibiliteit. Hoe groter je aanpassingsvermogen, des te sterker je positie. Ook dat heeft Brainport goed begrepen.
Hoofdlijnen zijn er trouwens wel degelijk. Maar het bewuste gebrek aan concrete invulling is ook een risico. Het betekende gisteren dat het Financieele Dagblad (die vooraf had kunnen meelezen en er met Brainport-directeur Imke Carsouw over had kunnen spreken) de inspanningen afdeed als “een verzameling clichés“. Ten onrechte, maar dat is water onder de brug.
Draagkracht
Maar het mislukte pr-offensief van gisteren is niet het enige probleem waarmee Brainport (de stichting, de regio, de ontwikkelingsmaatschappij) te kampen heeft. Een groter risico, zeker in relatie tot de nieuwe strategie, is de eigen draagkracht. Of beter gezegd: de wijze waarop Brainport als begrip wordt gedragen in de regio.
Eén van de kernpunten in de nieuwe strategie is namelijk de uitbreiding van de “Triple Helix” (de vruchtbare samenwerking tussen overheid, bedrijfsleven en onderwijs) naar een “Multi Helix“: burgers, klanten, consumenten, investeerders, designers, kunstenaars en corporaties moeten erbij betrokken worden. Niet alleen levert dat een veel minder overzichtelijk speelveld op, maar tevens zou de bereidheid van al die groepen om daadwerkelijk mee te doen, nog wel eens kunnen tegenvallen. Waardoor er veel energie op zal gaan aan het overwinnen van weerstanden in plaats van aan het verder op- en uitbouwen van de kansen.
Top-down
Een Multi Helix kan alleen werken als iedereen deze omarmt. Al die “burgers, klanten, consumenten, investeerders, designers, kunstenaars en corporaties” hebben zo hun eigen ideeën en belangen en zitten niet per se te wachten op een bijdrage aan “Brainport” – als ze al weten waar die term voor staat. Top-down van de daken schreeuwen dat dit goed is voor onze wereld werkt noch voor een FD-journalist noch voor de gemiddelde Brainport-bewoner.
Het gaat simpelweg om de geloofwaardigheid van het begrip Brainport. Het is bijna meer een culturele dan een organisatorische opdracht, ga er maar aan staan.
Maar misschien is de redding wel dichterbij dan we denken. Toevallig heeft wethouder Mary-Ann Schreurs op dezelfde dag als de presentatie van de nieuwe Brainport-strategie haar ideeën over een nieuwe Eindhovense samenleving toegelicht. Ook die plannen zijn bewust nog abstract, juist omdat de inbreng van, tja, “burgers, klanten, consumenten, investeerders, designers, kunstenaars en corporaties” erbij nodig is. Hoe logisch zou het zijn om beide trajecten met elkaar te verbinden, als communicerende vaten. Dat kan Schreurs meer power opleveren en Brainport meer geloofwaardigheid.
Dubbel signaal
“Next Generation” geeft dus een dubbel signaal af: inhoudelijk precies wat we nodig hebben, maar in de executie nog vol twijfels en onzekerheden. Met het FD-commentaar lijkt er zelfs sprake van een valse – of toch niet helemaal goed getunede – start. Maar uiteindelijk is the proof of the pudding toch echt in the eating. Brainport moet dus aan de bak. Laten zien dat de “Brainport” als stichting, als regio, als ontwikkelingsmaatschappij en als samenbinder van een groep geografische entiteiten, gedragen wordt door meer dan alleen de bestuurders die er deel van uitmaken. Geaccepteerd door de stad, door de regiogemeenten en door de burgers en organisaties die daarbinnen actief zijn. Alleen dan zal Brainport in staat zijn de – op zich juiste – strategie vruchten te laten afwerpen.
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
