Duitsland is flink op weg met de uitbreiding van het aantal laadpunten langs snelwegen en in grote steden. Met 24.000 laadstations is het aantal ten opzichte van een jaar geleden verdubbeld. De gemeente München loopt wat stedelijke agglomeraties betreft op kop met 1103 openbaar toegankelijke oplaadpunten. Duitsland heeft wel een inhaalslag te maken. In Nederland zijn volgens cijfers van RVO (Rijksdienst voor Ondernemend Nederland) in 2019 bijna 40.000 publieke laadpunten en een kleine 1300 snelladers. Op dit moment is er op het gebied van laadinfrastructuur geen ander land met dezelfde dichtheid aan laadpunten als Nederland.
In Duitsland gaat vooral in het zuiden de uitbreiding van het laadnetwerk snel. München neemt daarbij een koppositie in. De meeste laadstations in München zijn gebouwd door Stadtwerke München (SWM) en Münchner Verkehrsgesellschaft (MVG). In een interview met Innovation Origins sprak SWM’s New Mobility Program Manager Alexandra Volkwein over de moeilijkheden, uitdagingen en de verdere plannen van de stad om het aantal oplaadpunten uit te breiden.
Slechts bij 15 procent van de oplaadpunten gaat het om snelladers. Wat is daarvan de reden?
We hebben in het stedelijk gebied gekozen voor een normale infrastructuur, om op die manier zoveel mogelijk vlekkendekkend te zijn. Dat besluit is genomen op basis van een wetenschappelijke analyse over waar de behoefte aan stroom voor e-auto’s bestaat, waar het absoluut noodzakelijk is en welke laadsnelheid daar het beste bij past. Er is bijvoorbeeld vooral langs snelwegen behoefte aan snelladers. Ik heb zelf ook een elektrische auto. Als ik over de snelweg A9 naar Noord-Beieren rijdt, dan is er elke 30 tot 50 kilometer wel een snellaadpunt.
© SWM Steffen Leiprecht
Het ging er dus niet om dat de snellaadtechniek duurder is?
Een snellader is inderdaad vier tot vijf keer duurder dan een normaal laadstation. Het probleem ligt echter meer in de wetgeving. We wilden eigenlijk al in 2016/2017 met de uitrol van het netwerk beginnen. Er was echter geen snellaadapparatuur te vinden die voldeed aan de eisen die wet stelt op het gebied van meten en ijken. Het was ook de vraag of bij bestaande apparatuur dat achteraf nog aangepast zou kunnen worden. We hebben daarom besloten de invoering uit te stellen tot nu, omdat pas tegen het einde van de eerste helft van 2020 marktrijpe oplossingen voor dit probleem beschikbaar komen. We hopen dat in de uitschrijving die we dan doen, er apparatuur komt die wel volgens de regels van de wet geijkt en gekalibreerd kan worden. Als dat lukt, kunnen we op veel meer plaatsen snelladers neerzetten.
Laadstations zijn toch nog altijd niet winstgevend?
Laten we daar eerlijk over zijn. Ook binnen afzienbare tijd blijft het verlies uit de exploitatie van openbare oplaadstations nog groot. München bevindt zich echter in de comfortabele positie dat financieel te kunnen ondersteunen met subsidies. Dat geldt ook voor projecten als e-bussen, elektrische bakfietsen, enzovoort.
Hoe zien de plannen voor verdere uitrol dit jaar eruit?
Het concrete plan voor 2020 is de uitbreiden van de snellaadinfrastructuur. Er moet wel, zoals we verwachten, dan apparatuur beschikbaar komen die aan de wettelijke eisen van ijking en kalibratie voldoet. Dit betekent dat er 60 normale oplaadpunten bijkomen en 18 snellaadpunten. De plannen voor de periode na 2020/2021 zullen pas dit jaar verder worden geconcretiseerd,
Meer artikelen over e-mobiliteit leest u via deze link.
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
