Afgelopen week dacht ik met enige weemoed terug aan enkele jaren geleden. Het moet ergens rond 2006 geweest zijn. Ik was de gelukkige eigenaar geworden van twee kippen (Fieke en Antoinette) en een haan (Guus). In mijn stadstuin in Eindhoven. Ze verbleven in een prachtig, door mijn vader getimmerd, houten hok. Uiteraard met een ren erbij om lekker te scharrelen. Vol verwachting keek ik elke ochtend of er eieren gelegd waren. Het duurde even voor het op gang kwam, maar na tijdje werd een aanzienlijke productie geleverd door Fieke en Antoinette.
Guus de Haan moest ook even op gang komen, maar al snel kreeg ook hij de smaak te pakken. Na een paar stilteweken, kraaide hij er vrolijk op los. Ik zette ‘s avonds bij het slapen gaan mijn slaapkamerraam open om hem ‘s ochtend te horen. Een natuurlijke wekker. Ik vond het een heerlijk geluid. Het voelde als een soort vakantie in mijn eigen huis.
Nationaal symbool
Totdat een buurman van wat verderop aan mijn deur stond. Hij had last van de kukelende haan in mijn achtertuin. Aan dat moment moest ik afgelopen week terugdenken vanwege de nationale kwestie in Frankrijk over Maurice de haan. Maurice, een fiere haan, is namelijk aangeklaagd door twee stadse bewoners, die naast hem en zijn baasje zijn komen wonen op het Franse platteland.
Iedere inwoner van Frankrijk heeft inmiddels een mening over deze kwestie. De haan is immers het nationale symbool van Frankrijk. en staat voor trots en waakzaamheid. Haan Maurice appelleert dus aan de nationale identiteit.
De rechtszaak is vorige week begonnen onder enorme belangstelling van de Franse en internationale media. De stadse nieuwe buren eisen dat Maurice een toontje lager gaat zingen, want ze zijn “voor de rust naar het platteland verhuisd”. Als ze geluidsoverlast hadden gewild dan waren ze wel in de stad gebleven aldus deze ‘gedupeerden’. De eigenaresse van haan Maurice is een oudere strijdbare dame. Ze vindt dat bepaalde geluiden nu eenmaal bij het platteland horen. Dus kakelende Maurice blijft. Punt uit.
Rechter aan het woord
Maurice is inmiddels het symbool geworden van het Franse platteland dat opkomt voor haar rechten ten opzichte van de stadse elite. Hoe iets kleins heel groot kan worden. De rechter doet begin september uitspraak.
Overigens heeft een rechter in Zwitserland een haan recent een kraaiverbod opgelegd tussen 22 uur en 8 uur. Op zondagochtend moet deze haan zijn snavel tot 9 uur houden. Dit belooft weinig goeds voor haan Maurice. Het wachten is op het verlossende woord van de Franse rechters.
Samen leven
Net als iedere inwoner heb ik een mening over haan Maurice. Jij ook? Van mij mag haan Maurice blijven. Hij woonde er immers eerder dan de nieuwe buren. En een kukelende haan maakt misschien wel herrie, maar hoort wel bij het leven op het platteland.
De kwestie rondom mijn eigen haan Guus werd destijds gelukkig geen rechtszaak. Haan Guus heb ik teruggebracht naar zijn geboorteplaats; een boerderij in de Kempen. Daar is hij vrolijk doorgegaan met kukelen.
Waarom ik hem heb teruggebracht? Omdat mijn buurman aangaf een slechte slaper te zijn misschien? Omdat hij van alles had geprobeerd en zelfs slapen met oorwatjes niet hielpen? Hij het zelf ook vreemd vreemd vond, omdat hij ook van het platteland kwam en met natuurlijke geluiden was opgegroeid? Omdat hij er al veel eerder woonde dan mijn haan Guus? Omdat mijn haan Guus steeds vroeger begon te kraaien? Omdat 4.00 uur ‘s ochtend inderdaad wel erg vroeg is?
Het was een combinatie van die factoren vermoed ik terugdenkend.
Wat de Franse hanen-kwestie vooral laat zien is, hoe moeilijk het is om als mensen samen te leven samien tot oplossingen te komen. Oplossingen die er dus steeds anders kunnen uitzien. De ene keer gaat de haan terug, de andere keer blijft de haan en doen de mensen oorwatjes in. Of een mogelijke creatieve tussenvariant.
Dit vraag wel een open en sportieve houding van alle betrokkenen en niet alleen principiële standpunten. Daarom is het bekende Franse merk ook Le Coq Sportif en niet Le Coq En Principe!
Over deze column:
In een wekelijkse column, afwisselend geschreven door Maarten Steinbuch, Mary Fiers, Peter de Kock, Eveline van Zeeland, Lucien Engelen, Tessie Hartjes, Jan Wouters, Katleen Gabriels en Auke Hoekstra, probeert Innovation Origins uit te vinden hoe de toekomst eruit zal zien. Deze columnisten, af en toe aangevuld met gastbloggers, zijn allemaal op hun eigen manier bezig met oplossingen voor de problemen van onze tijd. Zodat Morgen Beter wordt. Hier alle eerdere afleveringen.
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
