Keuzestress bij managers zorgt voor een verlamming van de professional

Het zijn roerige tijden. Crisis volgt op crisis. Niet alleen is er veel geopolitieke onrust in de wereld, ook zitten we midden in de vierde industriële revolutie. Dat laatste wordt dan weer getypeerd als een tijdperk van disruptieve transformatie. Hoe je het ook wendt of keert, het is chaos in den lande. 

Midden in het oog van de tornado van crisis en transformatie is de manager op zoek naar wendbare professionals. De professional van 2022 moet zich staande kunnen houden in roerige tijden en bovenal flexibel zijn. Kan hij dat niet, dan moet hij naar een cursus ‘futureproof skills’ of een andere workshop die de medewerker wél even transformeert in een wendbare professional.

Keuzestress

Ik spreek veel professionals vanuit allerlei verschillende organisaties en proef bij hen een hele andere behoefte. Die behoefte is tweeledig, als yin en yang: twee elementen die op het oog tegenstrijdig zijn, maar in de praktijk elkaar juist versterken en verrijken. De eerste behoefte is een behoefte aan structuur en focus. Ik hoor bij heel veel professionals dat de wendbare ideeën er wel zijn, maar dat er geen manager is die er echt een klap op durft te geven.

De vraag die steeds boven komt drijven bij gesprekken met medewerkers is: wat doen we nou wel en wat doen we vooral niet? Keuzestress bij managers zorgt voor een verlamming van de professional. Ik hoor van sommige professionals dat, midden in het oog van de storm, de leidinggevende er zelfs nog een portie bovenop doet: nog meer To Do’s in plaats van dat hij zijn team helpt te prioriteren. Structuur en focus is het anker midden in de turbulente wateren van crises en disruptieve transformatie.  

Kind in onszelf

Ik proef tegelijkertijd ook een behoefte aan speelse creativiteit. Serious Play was nog nooit zo actueel. De behoefte om het hoofd vrij te maken van aan crises en transformatie gebonden problemen en zich te richten op het leuke, het creatieve en het positieve was zelden zo groot. De LEGO Serious Play kits zijn niet aan te dragen en we tekenen, kleuren en knutselen er wat op los. In de roerige tijden voelen we de behoefte om het kind in onszelf weer tot leven te brengen, in de hoop om de druk, die de onrust van de tijd met zich meebrengt, wat minder te ervaren.

Structuur en speelsheid lijken ogenschijnlijke tegenstellingen. Toch zijn ze dat niet. De methodes waar ik graag mee werk, zoals Design Thinking en de Bullet Journal Methode, worden bijvoorbeeld juist getypeerd door een combinatie van de twee. 

Zo omschrijft Idris Mootee in zijn boek ‘Design thinking for strategic innovation’ design thinking als “the search for a magical balance between business and art; structure and chaos; intuition and logic; concept and execution; playfulness and formality; and control and empowerment” (Mootee, 2013, p. 33). Structuur en speelsheid zijn de yin en yang van de moderne tijd.

Terug naar de klassieken

Tegelijkertijd is er niets moderns aan de combinatie van structuur en speelsheid. In de beschaving van de oude Grieken zien we deze twee elementen bijvoorbeeld ook al heel nadrukkelijk terug. We hebben dus helemaal geen behoefte aan ‘future skills’. We hebben behoefte aan rotsvaste skills die al eeuwen teruggaan en ons keer op keer helpen in periode van verandering: structuur én speelsheid.

Over deze column:

In een wekelijkse column, afwisselend geschreven door Eveline van Zeeland, Derek Jan Fikkers, Eugène Franken, Katleen Gabriels, PG Kroeger, Carina Weijma, Bernd Maier-Leppla, Willemijn Brouwer en Colinda de Beer probeert Innovation Origins te achterhalen hoe de toekomst eruit zal zien. Deze columnisten, soms aangevuld met gastbloggers, werken allemaal op hun eigen manier aan oplossingen voor de problemen van deze tijd. Morgen zal het dus goed zijn. Hier zijn alle voorgaande afleveringen.