Anthony van de Ven is namens de gemeente Eindhoven lobbyist in Brussel. Eerder maakten we een portret van hem en zijn werk. Voor de Eindhovense collega’s schrijft hij – onder de titel “Brussel Dichterbij” – geregeld een bijdrage over zijn werkzaamheden in de Europese hoofdstad. Vanwege de actuele aanleiding (de Brexit) delen we zijn gedachten graag ook op E52.
Door Anthony van de Ven
Crisis, alweer een crisis. Wat niemand dacht dat ooit gebeuren zou hebben de Britten afgelopen donderdag toch gedaan. Met een, kleine maar onweerlegbare, meerderheid gaven ze te kennen aan Brussel, maar ook aan ons allemaal, dat zij zich niet meer kunnen vinden in het gezamenlijke project van de Europese Unie. Het waarom is een belangrijke en gelijk moeilijke vraag; en “wat nu?” is waarschijnlijk nog moeilijker.
Beide vragen raken ons in ons midden want het waarom moeten we kennen om besmetting tegen te gaan en in een toestand van voor het verdrag van Rome terecht te komen en waarin we al die vervallen douanehokjes weer een nieuw likje verf mogen gaan geven…. Vooral voor Nederland is dat een ongelofelijk belangrijke vraag. Wat denken die 56.000 mensen die deze week hun handtekening onder de petitie voor een NEXIT referendum hebben gezet? Hebben zij wel “What is the EU?” gegoogled vóórdat ze tekenden, en niet, zoals in het VK, nadat ze voor “leave” hadden gestemd?
Hoe komt het dan dat ruim 17 miljoen mensen ons de rug toe keerden? Mensen die wonen in gebieden die, zoals Wales, vele miljoenen uit Brusselse potten krijgen? Miljoenen waarvan ze nu moeten hopen dat London die zal uitkeren.
“Waarom zou ik niet emotioneel mogen reageren? Daar ligt toch net het probleem? Europa maakt geen emotie los!”
Een collega zei me, dat ik echt geen emotioneel verhaal moest schrijven en me moest houden bij het beschrijven van de vele projecten, en het bijbehorende geld, die wij in Eindhoven uit Brussel weghalen. Brussel als bankier voor onze stedelijke ambities, groot en klein. Ben jij al eens met een warm kriebelend gevoel van saamhorigheid je lokale bankkantoor binnengestapt??? Natuurlijk, Eindhoven haalt een leuke som uit Brussel. In eerdere blogs voor mijn collega’s heb ik uitgebreid beschreven wat er al is en wat er nog te gebeuren staat. Daarnaast stimuleert de Interne Markt, hoe onvolledig ook, zowel economische markten als menselijke contacten. Voor een klein land als Nederland, en voor een high tech industriële regio als Eindhoven zou het funest zijn om Europa de rug toe te keren. Maar die balans kan iedereen maken, zelfs die PVV’er wanneer hij of zij eerlijk is.
Het grote probleem is dat die objectieve cijfertjes er niet toe lijken te doen! Wanneer collega’s me zeggen niet emotioneel te reageren denk ik; hoezo, waarom niet?? Daar ligt toch net het probleem? Europa maakt geen emotie los! Het is om juist die reden dat sommigen ervan weglopen in plaats van de koppen bijeen te steken en het te verbeteren. Het is juist daarom dat wij (want het gaat net zoveel voor ons Nederlanders op als voor de Britten vorige week!) er geen moeite voor willen doen. Het is ook daarom dat het niet populair is om je nek uit te steken en vóór Europa te argumenteren, met emotie desnoods. Wel, zelfs als we volgend jaar geen enkele Eurocent uit Brussel halen voor onze stad, dan nog zeg ik dat de Europese Unie onmisbaar is voor een internationaal georiënteerde stad als Eindhoven en voor Nederland. Afgezien van het feit dat het de grootste economische markt ter wereld creëert, is er ook nog dat niet onbelangrijke puntje dat de EU al meer dan 50 jaar vrede heeft gegarandeerd. Zelfs de recente conflicten in de Balkan zijn deels gestopt vanwege het vooruitzicht op EU lidmaatschap.
“It takes 27 to tango”
Natuurlijk hebben critici een wereld van gelijk wanneer ze zeggen dat het beter kan. But it takes two (in dit geval 27) to tango. Problemen los je nooit op door ervan weg te lopen. Alhoewel veel van de gehoorde kritieken makkelijk te weerleggen zijn als een gebrek aan begrip en kennis van wat een heel complexe samenwerking is, is de kapitale fout die de politieke elite maar blijft maken dat ze het niet de moeite waard lijkt te vinden om iedereen mee te nemen in het Europese project. Die arrogantie van, ook onze, politici is in mijn optiek ronduit schokkend! Maar misschien brengt deze schok een nieuw elan en brengt het onze leiders ertoe eens om zich heen te kijken en vooral ook te luisteren om zo samen met hun electoraat een nieuwe Europese toekomst uit te tekenen.
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
