Frank H. Chen is geen typische start-up ondernemer. Waar de meeste van hen snel willen gaan, gaat Frank langzaam. Waar opscheppen over je dromen en ambities de standaardhouding is, geeft Frank de voorkeur aan bescheidenheid. En waar veel founders zo lang werken dat ze vrienden en familie verliezen, zorgt Frank ervoor dat hij zo goed mogelijk voor zijn familie zorgt. Inderdaad, ook al betekent dit dat zijn droom moet wachten.
Frank H. Chen’s start-upverhaal wordt niet vaak gehoord en bijna nooit gedeeld – hoewel hij zeker een van de velen zal zijn. Toch hebben 99 van de 100 founders die op een of ander podium hun verhaal presenteren over de ontberingen, het opzij zetten van alles wat je liefhebt, perioden van depressie en verlies van geloof, het verdelen van de aandelen, ruzies tussen de oprichters, en ja, over het uiteindelijke succes.
In zekere zin is dat ook de manier waarop Frank is begonnen. Hij stopte met zijn vaste baan bij DSM, “daartoe aangezet door de angst dat ik niet meer zou kunnen doen wat ik daar graag deed – innoveren”. Het bood hem de mentale ruimte om te werken aan zijn ideeën over een recyclebare verpakkingsoplossing. Quinlyte, de start-up die op dat idee was gebouwd, zou bewijzen dat kunststoffen als verpakkingsmateriaal zo vaak als je zou willen gebruikt en hergebruikt kunnen worden, zonder dat ze aan waarde inboeten.
“Ja, dat is wat ik dacht”, zegt Frank met een zucht. “Maar tijdens een klantenbezoek kreeg ik te horen dat recyclingbedrijven echt niet zitten te wachten op een meerlaagse verpakkingsfolie. Ze beginnen er gewoon niet aan. Dat was een beschamend moment. Want ik merkte ineens hoe naïef ik was geweest: iemand die trots is op zijn recycleerbare oplossing had nog nooit met een recycler gesproken!”
Het ‘beschamende moment’ zette hem weer met beide benen op aarde. “Iedereen zegt dat de oplossing er kan zijn, maar hoe kan iemand die in hemelsnaam bereiken? We weten wat de waarde van het originele plastic is. Zelfs als ik zou slagen in het maken van nieuw plastic in mijn lab, zou dit niets bewijzen. Want hoe kan dit ooit ergens toe leiden als je alle extra kosten hebt voor het transport van het afval, het ontbinden van het materiaal, het opnieuw samenstellen van het materiaal en, nogmaals, het transport? Het kan gewoon niet gedaan worden, wat de mensen je ook vertellen.”
“Ik merkte opeens hoe naïef ik was. Een man die trots is op zijn recyclebare oplossing heeft nog nooit met een recycler gesproken!”
Frank H. Chen
Het kostte hem wat tijd om te herstellen van de inzichten die hij had opgedaan, maar nu heeft Frank zich weer volledig gefocust. “Wetende dat gerecycled plastic nooit meer dan ‘greenwashing’ zal worden, ben ik van richting veranderd. Ik ging van het willen creëren van een product, naar het creëren van een werkbare, winstgevende en duurzame oplossing, samen met andere partijen. Zelfs als dat alleen heel lokaal en klein kan werken.” Een andere observatie versterkte Frank in de bijstelling van zijn focus. “Het succes van veel bedrijven is gebaseerd op de onduidelijkheid over het productieproces of de ingrediënten die worden gebruikt. Zo wil ik niet zijn. Bij kunststoffen geldt dat misschien wel helemaal: hoe meer de consument weet over het product en de manier waarop het de aarde aantast, hoe meer zorgen er zullen zijn. En hoe meer ik me ongemakkelijk zou voelen. Weet je, hoe dieper ik me in de materie verdiepte, hoe bescheidener ik werd.”
Start-ups lijken altijd haastig op zoek naar manieren om de volgende doelen te bereiken. Quinlyte niet. “Als ik drie jaar geleden een keuze had kunnen maken, zou ik zeker ook voor snelheid hebben gekozen”, geeft Frank toe. “En ik zou waarschijnlijk mijn familietijd hebben opgeofferd voor het werk, zoals ik altijd deed bij DSM. Maar door wat er gebeurde, werd ik bijna gedwongen om te accepteren dat het langzaam moet gaan. En geleidelijk aan leerde ik me aan te passen, te verkennen en te genieten van de grote waarde van deze aanpak. Vergeleken met drie jaar geleden werd ik minder ambitieus, maar ook minder angstig over toekomstig succes.”
Desondanks heeft Quinlyte intussen grote stappen gezet met de technologie die Frank de laatste jaren heeft doorontwikkeld. Het is hem gelukt om een recept voor meerlaagse folie te produceren, waaruit hij een nieuwe kunststoflegering kan maken, die weer kan worden hergebruikt als een vezel, een nieuwe meerlaagse folie, of voor 3D-printing. Een prestatie waar hij echt trots op kan zijn, maar Frank voegt daar meteen aan toe dat “het minstens zo belangrijk is dat een lokale productcyclus onderdeel is van de oplossing die ik heb bedacht. Ja, ik heb geprofiteerd van de globalisering, anders was ik hier ook nooit geweest, maar hier ben ik nu, en ik geloof in lokale productcycli.”
Dus naast de materiële innovatie (“ik denk dat de technologie nu voor 80% uitgedacht is”), werkt Frank ook aan de logistiek. “Het vervoeren van onverwerkt afval op grote afstand is milieuonvriendelijk, kostbaar en kan de waarde van het afval, bijvoorbeeld door kruisbesmetting onderweg, tenietdoen. In plaats van ons alleen te richten op oplossingen op de plaats van bestemming, denk ik dat een deel van de oplossing bij de bron moet liggen. Een van de ideeën die ik nu onderzoek is het ontwikkelen van een recycling mini-unit die zo klein is dat hij in een vrachtwagen past. Hiermee kunnen plastic onderdelen die klaar zijn met hun levenscyclus lokaal worden ingezameld, gecontroleerd en voorbewerkt voordat ze naar een gecentraliseerde fabriek worden verscheept. Daar zou dan de focus moeten liggen op het herbewerken van de voorbewerkte grondstoffen tot materialen met een hogere toegevoegde waarde.” Het herontwerpen van de logistiek is net zo belangrijk als het ontwikkelen van nieuwe technologieën, zegt Frank.
“Misschien voel ik me gewoon niet comfortabel om iemand te benaderen met een verhaal dat voor 60% een feit is en voor 40% blabla.”
Frank H. Chen
Om dit te bereiken, neemt Frank zijn tijd. En blijft hij in zijn lab werken aan de perfectionering van zijn droom. “Ik ben nog niet klaar voor een investeerder. Misschien voel ik me gewoon niet comfortabel om iemand te benaderen met een verhaal dat voor 60% een feit is en voor 40% blabla. Ooit zal ik er klaar voor zijn, maar voor nu blijf ik nog even onder de radar. Dat vermindert ook het risico voor mij en de partners die met mij werken. Gelukkig betekent de ontwikkeling hiervan alleen niet dat ik geen hulp van anderen krijg. Denk aan DSM en SABIC, maar ook aan ZUYD University en CHILL, allemaal gevestigd op Brightlands Chemelot Campus. Zij stellen me in staat om te presteren, zelfs zonder investeerders.”
Hoewel de koers is veranderd, twijfelt Frank H. Chen er niet aan dat hij ooit zijn ambities kan omzetten in een bruikbare oplossing. En voor iemand die blijft vertellen dat hij “geen geboren ondernemer” is, heeft hij zelfs een van die typische startersdoelen omarmd: “Eind volgend jaar wil ik van nul naar één gegroeid zijn.” En over vijf jaar is de echte circulaire oplossing klaar voor de markt, met of zonder de steun van een VC, zo verwacht hij. In de tussentijd wil Frank de boterhammen voor hemzelf en zijn zijn familie halen uit de opbrengst van de plastic legeringproducten die Quinlyte nu al kan produceren. “Dat stelt me in staat om tegelijkertijd door te groeien en me te blijven ontwikkelen.”
Langzaam zijn is iets anders dan lui zijn, concludeert Frank. “Het kan meer tijd kosten voor mij dan voor anderen. Ik bouw mijn geloofwaardigheid stap voor stap op, maar wees er zeker van dat ik aankom waar ik wil zijn.”
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
