Woedend was hij, Rik Thijs van GroenLinks. In de laatste minuten voor het begin van de raadsvergadering van afgelopen dinsdag besloten CDA en D66 ineens te zorgen voor een raadsmeerderheid die doorgroei van Eindhoven Airport mogelijk maakt. Terwijl de dag ervoor nog andere moties klaar lagen.
Achteraf bezien kan D66-raadslid Thomas Reijnaerts de teleurstelling wel voorstellen. “Maar het was allemaal zo last minute, dat het er niet meer van kwam om GroenLinks daar vooraf netjes over te informeren.” Thijs verwoordde zijn woede gisteren in een stuk op e52.
Maar hoewel die communicatie beter had gekund, blijft Reijnaerts ook twee dagen later nog volledig achter zijn keuze staan. “In 2010 hebben we al afgesproken dat het vliegveld mag doorgroeien, mits ze zich daar aan een reeks afspraken zouden houden. Nou, volgens de evaluatie daarvan liggen ze wat dat betreft nog steeds op schema, dus moet die beperkte doorgroei ook mogelijk zijn. Zeker nu we, ook in deze motie, de voorwaarde rond stillere vliegtuigen extra benadrukt hebben.”
Het verschil van mening is terug te brengen tot het woordje vertrouwen. Beide kanten zien dat de vliegveldpartijen bezig zijn met de invulling van de afspraken. Ook zien beide partijen dat die doelen nog niet helemaal gehaald zijn. Maar waar de ene kant erop vertrouwt dat dat goed gaat komen, wil de andere kant eerst boter bij de vis. Reijnaerts: “Zo zou je het kunnen zeggen ja. Verder liggen we niet eens zo heel ver uit elkaar. We zijn het eens over de Green Deal, over het leefbaarheidsfonds, over de voorwaarden rond stillere vliegtuigen en extra afspraken voor de home carriers. Dus om nou te zeggen dat wij ineens “geen beperkingen” meer opleggen aan het vliegveld, dat is gewoon niet waar. Wij ondersteunen een scenario voor groei, want dat hebben we eerder al zo afgesproken, maar zeker niet onbeperkt.”
Reijnaerts gaat ervan uit dat het vliegveld de business case rond krijgt met vier, maximaal zes vluchten tussen 11 en 12 uur ‘s avonds. En ja, hij realiseert zich dat dat voor veel mensen betekent dat ze dat als overlast beleven. Maar de overtuiging blijft staan: alles bij elkaar biedt de nu ondersteunde motie de best haalbare balans tussen leefbaarheid en economische voorspoed.
