In Eindhoven wonen, studeren en werken mensen afkomstig uit veel verschillende landen. Innovation Origins bespreekt elke week met een international wat hen hier heeft gebracht en hoe het leven in Eindhoven is.
Naam: Tufail Shahzad
Land van herkomst: Pakistan
Werk: scheepsbouwkundige en innovatiemanager bij MasterShip Nederland
We ontmoeten Tufail in restaurant De Restauratie in het station van Eindhoven. Hij woont in Helmond en neemt dagelijks de trein naar Eindhoven en op de dag van het interview gaat hij een lezing bijwonen op de Technische Universiteit van Eindhoven. “Naast mijn baan studeer ik ook Artificial Intelligence & Innovation Management aan de universiteit omdat ik meer informatie nodig heb over mijn huidige project bij MasterShip.” Tufails nieuwsgierigheid voor allerlei onderwerpen voert de boventoon in de verhalen die hij vertelt over de weg die hij de laatste paar jaar aflegde. “Ik word graag uitgedaagd en wil altijd nieuwe dingen proberen.”
Tufail groeide op in een klein Pakistaans dorpje genaamd Dajal: een kleine deelraad in een van de meest onderontwikkelde districten in Pakistan. Zijn oudere broers studeerden elders in Pakistan en zijn ouders hoopten dat Tufail bij hen zou blijven. “Maar dat gebeurde niet. Toen ik 17 jaar oud was, wilde ik naar China verhuizen voor een programma in Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek aan de Northwestern Polytechnical University. Mijn ouders en grootvader waren er tegen. Ze waren bang dat ik niet meer naar huis zou gaan. Als je eenmaal weet hoe je moet vliegen, ga je niet meer terug in de kooi. Uiteindelijk lieten ze me vertrekken, nadat ze begrepen dat ik er echt heel graag wilde studeren. Ik had nog nooit een nacht zonder mijn ouders doorgebracht en was nogal lui omdat ik als jongste thuis niet veel hoefde te doen. Dat was dus een uitstekende basis om alleen te wonen in een ander land,” zegt Tufail met een grijns.
Binnen een maand na het besluit verhuisde Tufail naar China en begon zijn studie. “Het was een moeilijke tijd. Ik sprak de taal niet, kende het eten niet en soms had ik niet genoeg geld om rond te komen. Mijn andere klasgenoten waren internationale studenten en Chinese studenten. In het begin observeerde ik de internationale studenten, ze leken meer ervaring te hebben met het aanpassen aan een nieuwe plek. Die eerste maanden vond ik het moeilijk om verbinding te maken met mijn nieuwe omgeving. Het keerpunt was een familie-homestay in JiuJiang JiangXi. Ik werd verwelkomd in een Chinees gezin waar ik meer over de cultuur leerde en Chinees leerde spreken. Ik bleef 40 dagen bij hen. Ik kreeg ook veel liefde van het gezin en ze behandelden mij als hun eigen zoon. Vandaag de dag heb ik nog steeds contact met hen. ”
(Tekst gaat verder na de foto)
“Toen ik weer terugkeerde op school ging het allemaal een stuk beter. Ik kon het goed vinden met mijn Chinese klasgenoten en ik was een van de beste studenten van mijn klas. In het tweede jaar verdiepte ik me nog meer in de Chinese cultuur en ik dacht dat ik nog lang in China zou blijven wonen. In mijn laatste jaar stelde een vriend van de universiteit dat ik mij zou aanmelden voor een Europees programma. Dankzij hem heb ik me aangemeld voor het Erasmus Mundus-programma: EMSHIP. Ik voltooide een master in Scheepsbouwkunde aan de Universiteit van Luik in België en een master in Toegepaste Mechanica met een specialisatie in Hydrodynamica, Energetica en Aandrijving aan de Ecole Central de Nantes in Frankrijk. Daarna heb ik een jaar stage gelopen bij Delta Marine in Istanbul en mijn scriptie afgerond op ZUT in Polen. Dit programma zorgde weer voor een hoop nieuwe uitdagingen en heel wat strijd, maar ik wist was dat ik niet zou stoppen en uiteindelijk ging het goed. Het zal je waarschijnlijk niet verbazen dat mijn ouders heel blij zijn met alles wat ik heb bereikt. Ze geloofden altijd in mij.”
“Ik ben dit jaar in februari afgestudeerd en probeerde een baan te vinden. Ik kreeg veel afwijzingen omdat ik geen werkervaring had in de branche. Ik ging terug naar Pakistan, want als je de hele tijd wordt afgewezen, kun je maar beter bij je familie zijn. Ik bleef solliciteren. Ik vond een geweldige vacature bij MasterShip, maar ze waren op zoek naar iemand met 5 tot 10 jaar werkervaring. Ik was nog niet op dat niveau, maar ik nam toch contact op. Ze vonden mijn cv goed en we hadden een Skype-gesprek. Later vertelden ze me dat er nog geen baan voor mij was, maar ze zouden graag in contact willen blijven met het oog op toekomstige ontwikkelingen binnen het bedrijf. Later ging ik naar Dubai voor een sollicitatiegesprek, dat goed verliep, en toen ik op het vliegveld aan het wachten was om naar huis te gaan, kreeg ik een e-mail van de CEO van MasterShip: hij wilde dat ik een artificial intelligence-project leidde, een hele grote uitdaging voor mij en het bedrijf. Alles was nieuw voor mij en opnieuw een nieuwe uitdaging, zelfs in de scheepsbouwindustrie. Toen ik thuiskwam, vroeg mijn familie hoe Dubai was. ‘Goed, maar ik ga weer naar Europa’ was mijn antwoord. En zo ben ik in Eindhoven beland.”
Nadat alles was geregeld, verhuisde Tufail in oktober 2018 naar Eindhoven. “Ik ben onlangs verhuisd naar Helmond, maar uiteindelijk zou ik weer in Eindhoven willen wonen. Ik ben nog steeds aan het wennen in mijn appartement. Ik wil ook Eindhoven beter leren kennen en een uitgebreider sociaal leven hebben. Ik moet mijn tijd goed indelen, zodat ik naar evenementen van de Hub voor expats of zoiets kan gaan. Ik wil ook Nederlands leren, zodat ik makkelijker contact kan maken en ik vind ook dat je respect toont voor het land waar je woont als je de taal spreekt. Eindhoven is de plek waar ik ooit over droomde maar nog niet kende. Ik ben echt heel gelukkig hier.”
Fotografie: Diewke van den Heuvel
Lees hier meer verhalen van internationals in deze serie.
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
