Tja, dat klimaat is natuurlijk best belangrijk. En duurzaamheid, moeten we ook echt iets aan doen. Maar ja, er is niet genoeg geld voor en daarom zijn we als Eindhovens stadsbestuur afhankelijk van de welwillendheid van de provincie, het Rijk, Europa. Dat daarmee de klimaatdoelstellingen niet gehaald worden, laat staan een trendbreuk, is weliswaar onwenselijk, maar ja…, dat is nu eenmaal niet anders.
Ziedaar – samengevat en geparafraseerd – de reactie van burgemeester en wethouders van Eindhoven op het rapport van de rekenkamercommissie van de gemeenteraad over de gemeentelijke duurzaamheidsambities en het daarbij horende klimaatplan. Iedereen die maar een klein beetje begaan is met onze omgeving en de manier waarop we daar momenteel, ook in Eindhoven, mee omgaan, doet er goed aan de complete raadsinformatiebrief tot zich te laten doordringen. Om direct daarna een voorstelling te maken van de manier waarop onze kinderen deze verklaring over pakweg 20 jaar zullen interpreteren.
Het stadsbestuur zegt sorry tegen de gemeenteraad en daarmee ook sorry tegen onze kinderen. Sorry dat we zeiden geen geld te hebben maar in feite bedoelden dat we het geld liever anders besteedden. Sorry dat we te slap waren om die noodzakelijke trendbreuk te forceren. En sorry dat we jullie opzadelen met een omgeving waar we zelf liever niet in wilden leven.
Overdreven? Ja, want deze sorry komt natuurlijk helemaal niet alleen van het Eindhovense stadsbestuur. Een gemeenteraad die wel bijna unaniem een klimaatbegroting aannam maar niet eens in staat is de zwaar vervuilende brommertjes uit de stad te weren, is net zo verantwoordelijk als het bestuur dat uit zijn midden is ontstaan. En de kiezers die er pakweg vier jaar geleden voor zorgden dat juist deze partijen ons vertegenwoordigen hebben daarvoor al de eerste politieke toon gezet. Inderdaad, niet alleen in Eindhoven, want in de omliggende gemeenten is het op dit vlak niet veel beter. Sterker nog, wie wat verder om zich heen kijkt, ziet dat er wereldwijd nog maar een paar witte raven zijn: de steden die wél doordrongen zijn van de noodzaak voor die trendbreuk; die wél rigoureuze maatregelen durfden te nemen; die gebrek aan geld niet als een excuus maar als een oproep tot creativiteit zagen; die er alles aan willen doen om te voorkomen dat ‘sorry’ straks de enige resterende reactiemogelijkheid in de richting van onze kinderen is.
Eindhoven is, kortom, in “goed” gezelschap. Het kost weinig moeite om de soortgenoten te vinden die kunnen dienen als het welkome bewijs voor de grenzen van de mogelijkheden. Te weinig geld, te weinig draagvlak, te weinig urgentie, te weinig nut: de slappe excuses liggen voor het oprapen. Maar de gevolgen mogen vandaag dan misschien nog onder de oppervlakte sudderen, met slechts hier en daar een incidentele oprisping; zonder ander gedrag zal die situatie snel verergeren. De vraag is al lang niet meer of we het onze kinderen mogen aandoen straks in zo’n stad te moeten leven. Het is nu vooral: wat kunnen we, een voor een, doen om het tij te keren. Weg met de auto, zonnepanelen en een windmolentje op het dak, minder vlees eten, je huis isoleren en de gaskraan dichtdraaien. Het hoeft echt niet allemaal tegelijk, maar iedereen kan iets bijdragen.
Wachten op de wethouder is even slap als de informatiebrief die de gemeenteraad deze week van het college kreeg; we zullen zelf als eerste die trendbreuk moeten bewerkstelligen. Om daarmee de gemeenteraad, het stadsbestuur en de verantwoordelijke wethouder de instrumenten in handen te geven om alle excuses en sorry’s direct van tafel te vegen. Ja, om ze te dwingen alle noodzakelijke stappen te zetten om die klimaatdoelstellingen wél te halen.
(foto (c) Norbert van Onna)
