De tiende zonneauto van studenten van de TU Delft – de NunaX – wil naast de zon ook de wind gebruiken om zo snel mogelijk door Australië te racen. Vandaag is in Amsterdam de nieuwste versie van de zevenvoudige winnaar van de World Solar Challenge gepresenteerd. De tiende auto van Delftse makelij is niet alleen lichter en efficiënter, maar is ook zó gebouwd dat de wind zorgt voor extra snelheid. In oktober hopen de studenten met hun NunaX voor de achtste keer de wereldtitel binnen te slepen tijdens de Bridgestone World Solar Challenge in Australië.
Lees hier alles over de presentatie van Stella Era, de vierde versie van Solar Team Eindhoven.
Na ruim een jaar lang ontwerpen en bouwen kan de NunaX eindelijk getoond worden: de compleet zelfgebouwde zonneracewagen van het Vattenfall Solar Team. De teamleden zijn allemaal studenten van de TU Delft, die hun studie minimaal anderhalf jaar opzijzetten om mee te kunnen doen aan de Bridgestone World Solar Challenge. Ondanks dat het team zeven keer eerder wereldkampioen werd, is de uitdaging er niet minder om, zegt technisch manager Bruno Martens. “De regels rond het zonneracen zijn in de afgelopen jaren amper veranderd. Waar auto’s in de eerste races nog heel verschillend konden zijn, merk je dat teams bij elkaar afkijken en de auto’s steeds meer op elkaar beginnen te lijken. Het komt dus meer dan ooit aan op innovatie: de slimme snufjes maken het verschil.”
De vorige editie wonnen de studenten uit Delft mede dankzij een innovatief kleiner model auto – de verwachting is dat veel concurrenten dit jaar hetzelfde formaat hanteren. De teamleden uit Delft zijn er ondertussen in geslaagd om hun nieuwe auto nog een stukje lichter, kleiner en efficiënter te maken: slechts 135 kg weegt het geheel nu. Daarbij is een klein vleugeltje aan de auto gemaakt, dat zó is geplaatst dat de panelen erop zoveel mogelijk zon pakken.
Het meest verwacht het team echter van het aerodynamisch ontwerp. Bruno Martens: “Tijdens de vorige race ontdekten we dat de kleine Nuna9 flink profiteerde van de harde zijwind die we altijd hebben in het zuiden van Australië. Een beetje zoals een zeilboot op de wind vaart. Ditmaal hebben we daar in het ontwerp specifiek rekening mee gehouden. De canopy en wielkappen zijn zo gevormd dat de auto bij zijwind als het ware een duwtje in de rug krijgt. We maken met deze auto dus niet alleen gebruik van zonne-energie, maar ook een beetje van windenergie.”
De batterijen van de auto zijn samen met die van de teams uit Eindhoven en Twente, al onderweg naar Australië. In augustus vertrekken de teamleden zelf samen met hun NunaX. De wedstrijd begint half oktober.
Over de auto:
NunaX is de kleinste en lichtste (135 kg) auto ooit, en – tenzij de concurrentie met een nog lichtere auto komt – de lichtste auto die ooit aan de zonnerace meedeed. Om gewicht te kunnen besparen is elk onderdeel van de auto opnieuw ontworpen. Voor sommige gebruikt het team andere grondstoffen, bij andere onderdelen is er materiaal afgeschaafd: een verschil van soms maar twee gram. Maar elke gram telt. De auto is bijzonder gestroomlijnd: de zijspiegel van een gewone personenauto heeft meer luchtweerstand dan NunaX. Het zonnepaneel bestaat uit gallium zonnecellen, die normaal worden gebruikt in de ruimtevaart. Deze zijn veel efficiënter dan de siliciumcellen die op daken liggen. In plaats van de standaard laag van glas die de cellen normaal gesproken beschermt, brengt het team een eigen beschermingslaag aan. Dit bespaart gewicht. In die coating zitten bovendien prisma’s zodat licht altijd loodrecht op de zonnecel valt.
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
