Het coronavirus maakt slachtoffers. Over heel de wereld. Op veel intensivecare-afdelingen en verzorgingstehuizen wordt de strijd met het virus op leven en dood gevoerd.
Landen nemen zeer ingrijpende maatregelen om de verspreiding van het virus te beperken. Die maatregelen raken ons allemaal. Omdat we niet meer op bezoek mogen bij onze ouders; of bij opa en oma. Omdat de school gesloten is, terwijl dat voor sommige kinderen de enige veilige plek is. Omdat we geen handen meer mogen geven, of een arm om iemand heen kunnen slaan. Omdat sporten op de sportschool niet meer kan. Omdat operaties worden uitgesteld. Omdat ondernemingen noodgedwongen de deuren hebben gesloten; met alle financiële gevolgen voor deze ondernemers.
Omdat we niet naar ons werk mogen en omdat velen van ons helemaal gek worden van al dat geZOOM, geSKYPE en geTEAM. Feestjes niet gevierd kunnen worden. Omdat mensen hun baan hebben verloren. Of dreigen kwijt te raken. De impact van de maatregelen is nauwelijks te overzien.
Geen einde in zicht
En het bizarre is dat we niet weten hoe lang dit nog gaat duren. Vooralsnog is er geen einde in zicht. Plannen maken, voor eigenlijk alles, is lastig. Op het werk en privé. Het voelt als een soort tussentijd. En ondertussen overheerst de onzekerheid over de toekomst en dat maakt veel mensen angstig.
Langzaam zullen de maatregelen aangepast worden en komt er meer bewegingsruimte. Maar wel met de winstwaarschuwing dat, indien dit weer leidt tot een nieuwe virusuitbraak, de maatregelen ook weer opnieuw van kracht kunnen worden. Tot er een vaccin of medicijn is. Voor dit virus dan wel. Maar wat bij een volgend virus? Hoe groot is de kans dat we dit nog een keer, of vaker, gaan meemaken?
Rutte is duidelijk. We zijn op weg naar een anderhalve-meter-samenleving. Dat wordt volgens hem “het nieuwe normaal”. Maar hoe gaan we dat doen? Naar een concert van je favoriete artiest op anderhalve meter afstand van elkaar? Hoe ziet het Pinkpop van de toekomst eruit? Een verjaardagsfeestje bij je thuis op afstand? En hoe gaan we dat doen met liften? Daar is afstand houden erg lastig. Nog maar 1 persoon per keer in de lift? Om over de trein en de bus nog maar niet te spreken. Of het vliegtuig. En hoe moet dat op kantoor? Misschien betekent dit ook wel het einde aan de overvolle kantoortuin. Dat zou dan wel weer mooi zijn. Er zijn dus ook voordelen te bedenken.
Ongewoon en ongemakkelijk
Anderhalve meter afstand houden is in ons dagelijks leven een enorme opgave. Er zijn namelijk overal mensen. Door al die maatregelen zijn we ons continue bewust van de aanwezigheid van anderen. Beter nog, we zijn ons continue bewust van de afstand tot anderen. Dat voelt ongewoon en ongemakkelijk. Je zou verwachten dat afstand houden juist een gevoel van ruimte geeft. Maar dat doet het juist niet. Het geeft op en of andere manier juist een heel beklemmend gevoel.
Hoe anders is dat gevoel als we buiten zijn. In de mooie Brabantse natuur. In de natuur voelt afstand houden juist helemaal niet als onnatuurlijk. Daar past het. In de natuur past deze afstand in de omgeving, omdat er ruimte genoeg is.
Uiteraard niet als we met z’n allen, op hetzelfde tijdstip, naar hetzelfde park gaan. Overigens een goed advies om die drukte te vermijden: sta een dezer dagen om 6 uur ’s ochtends op en ga rond zonsopgang een rondje wandelen in een natuurgebied in de buurt. En dan vooral goed luisteren. De vogels kwetteren dan volop. Je komt (bijna) geen mensen tegen.
In de natuur ervaar je, in tegenstelling tot heel veel andere plekken in onze samenleving, de ruimte van meer-dan-anderhalve-meter-natuur.
De meer-dan-anderhalve-meter-natuur-samenleving als het nieuwe normaal. Daar kan ik wel aan wennen.
In een wekelijkse column, afwisselend geschreven door Buster Franken, Hans Helsloot, Bert Overlack, Mary Fiers, Peter de Kock, Eveline van Zeeland, Tessie Hartjes, Jan Wouters, Katleen Gabriels en Auke Hoekstra, probeert Innovation Origins te achterhalen hoe de toekomst eruit zal zien. Deze columnisten, soms aangevuld met gastbloggers, werken allemaal op hun eigen manier aan oplossingen voor de problemen van deze tijd. Zodat morgen beter wordt. Hier lees je alle vorige afleveringen.
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
