Morgen is beter.
In een wekelijkse column, afwisselend geschreven door Maarten Steinbuch, Carlo van de Weijer, Daan Kersten en Lucien Engelen, probeert E52 uit te vinden hoe de toekomst eruit zal zien. De vier columnisten zijn – naast hun ‘normale’ baanbrekende werk – verbonden aan SingularityU The Nederland, de organisatie die zich richt op het verspreiden van kennis over technologieën die oplossingen voor de problemen van onze tijd kunnen leveren. Deze zondag is Maarten Steinbuch aan de beurt.
Door Maarten Steinbuch
Afgelopen week is ‘ons’ team Storm Eindhoven weer thuisgekomen. Na 23.000 km op hun eigen ontworpen en gebouwde elektrische motor in 80 dagen rond de wereld te hebben getoerd. Ik heb ze opgehaald in Parijs voor de laatste etappe, en het was me duidelijk: ze zijn anders teruggekomen dan toen ze weggingen.
Op de eerste dag begaf de motor het op weg naar München, ben je net uitgezwaaid door 2000 mensen in hartje Eindhoven! Stel je maar eens voor wat voor zwaarmoedig gevoel dat moet hebben gegeven in het team (en trouwens ook bij ons papa’s en mama’s!), na twee jaar voorbereiding.
Motor gerepareerd, en de dag erna: weer stuk, en gelukkig na een nacht bloed, zweet en tranen, weer gerepareerd. Later op de reis, voor de grens met Turkije, elf uur lang midden in de nacht aan de grens staan, dan overlijdt een president met alle veiligheidsmaatregelen van dien, en na adembenemend natuurschoon blijkt een paar duizend kilometer verder de weg eindeloos saai.
Vervolgens lijken de batterijen vanuit China niet zomaar naar de USA overgevlogen te kunnen worden, maar sta je een kleine drie weken later wel met je team op een giga groot billboard op Times Square in New York. En dan kom je na de enorme reis terug in Europa, na eindeloos veel scholen, universiteiten, bedrijven en overheidsdienaren te hebben bezocht, en wil je de laatste rit maken, staat de tweede motor nog in Chicago….
De ruim twintig jonge mensen van team Storm Eindhoven zijn een enorme ervaring rijker: het werken met en in andere culturen, langdurig als team met elkaar, technische uitdagingen, omgaan met de media en de pers, en het leren omgaan met tegenslagen. Een team zoals Storm Eindhoven, en elk teamlid daarvan, krijgt een weerstandskracht, wordt ‘agile‘, krijgt draagkracht. Het is wat ik vaak promovendi uitleg als ze net begonnen zijn: dat het leerproces van het doen van een promotieonderzoek ook is, dat je super positieve ervaringen hebt, maar ook diepe dalen weet door te komen, dat je daarvan leert. Dat je je grenzen ontdekt, en ze verlegt. Het is ook wat ik bedrijven aanraad teneinde mee te kunnen gaan met de snelle ontwikkeling van technologie en van onze maatschappij: wordt ‘agile’, veerkrachtig als organisatie, pas je aan. De jonge studenten van Team Storm Eindhoven hebben dit nu echt ‘geleerd’, en wel door het te doen.
Het mooie is, het Storm Eindhoven team is niet het enige studententeam waar ik trots en ook een beetje jaloers op ben: “hadden wij dit maar kunnen doen toen wij nog student waren”. We hebben Solar Team Eindhoven met hun gezinswagen op zonne-energie, de eerste ter wereld, nu versie drie. Ook was er begin dit jaar het Blue Jay team met het eerste drone café ter wereld, en uit het TU/ecomotive team is Amber voortgekomen, die nu als start-up een mobiliteitsservice aan gaat bieden met een eigen ontwikkelde elektrische auto.
We zijn voor de derde keer nu wereldkampioen robotvoetbal, en we hebben studententeams op het gebied van medische technologie (nieuw, gaaf!), elektrische racewagens, auto’s en bussen op mierenzuur, en op het gebied van bouwen met ijs. Ook hebben we in de regio een team met MBO, HBO en Universiteitsstudenten dat een autonome Formule 1 racewagen ontwerpt en bouwt.
Learning by doing wordt echt in de praktijk gebracht op een manier die een zeer hoog niveau heeft bereikt. De leereffecten kunnen wij met college-geven niet evenaren!
Het is een voorrecht om te werken in een omgeving waar ik elke dag met jonge mensen omringd ben, die laten zien dat ze heel bijzondere taken kunnen uitvoeren, die mij verbazen met hun ambities en ideeën, die me hoop geven voor de toekomst. Die me leren hoe je ook anders kunt leren, met het oog op die toekomst. Als docent en als vader ben ik trots op onze ‘kinderen’, en ik ben ook blij dat ons team Storm Eindhoven weer veilig thuis is!
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
