Noem het eng of beangstigend, maar het is ook onderhoudend en leerzaam: het gebruik van ‘deepfakes‘. Als het verkeerd gebruikt wordt, is het griezelig en kan het inderdaad beangstigend zijn; aan de andere kant, in een educatieve vorm, kan het vermakelijk en educatief tegelijk zijn. Zoals bij Salvador Dali.
Hij overleed zo’n 30 jaar geleden, maar met de hulp van AI, deepfake, face-swap technologie en vele uren in het Dali-museum in San Francisco kunnen bezoekers nu ‘in gesprek’ met een ‘gereanimeerde’ en geanimeerde versie van de grote kunstenaar. Gebaseerd op oude videobeelden en een acteur, zijn heel veel nieuwe foto’s en 125 verschillende video’s gemaakt voor het Dali Arts Museum.
Het moment is aangebroken waarop we, vanuit ethisch oogpunt, ons er elke keer weer van zullen moeten verzekeren of we wel met een echte mens of met synthetische variant praten. Ik ben blij dat mijn collega Aimee van Wynsbergen (mede-oprichter van de Stichting Verantwoordelijke Robotica en Assistant Professor aan de TU Delft) werkt aan een Deloitte project voor een keurmerk voor robotica en AI – “Wat Fairtrade deed voor koffie willen wij gaan doen voor robotica en AI.”
Wat kunnen we nog meer verwachten?
Lees ook: alles kan helpen tegen nepnieuws
Over deze column:
In een wekelijkse column, afwisselend geschreven door Maarten Steinbuch, Mary Fiers, Carlo van de Weijer, Eveline van Zeeland, Lucien Engelen, Tessie Hartjes, Jan Wouters, Katleen Gabriels en Auke Hoekstra, probeert Innovation Origins uit te vinden hoe de toekomst eruit zal zien. Deze columnisten, af en toe aangevuld met gastbloggers, zijn allemaal op hun eigen manier bezig met oplossingen voor de problemen van onze tijd. Zodat Morgen Beter wordt. Hier alle eerdere afleveringen.
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
