Zo begon deze conversatie met Bart over een onderwerp waar je eigenlijk niet over wil schrijven want het is natuurlijk in en en in triest. Voor patiënten en hun familie, voor de medewerkers, maar ook voor betrokkenen in de thuiszorg, huisartsensector en verzekeraars etc. Er spelen zich overal in dit krachtenveld ook persoonlijke drama’s af.
Op momenten als dit buitelt iedereen over elkaar over hoe dit toch heeft kunnen gebeuren en hoezeer dit niet mág gebeuren en er gewoon geld bij moet. Dat hoor je nu ook (weer) van hen die vallen over elke euro méér voor de zorg in tijden van ‘rust’.
Er moet nu gekeken worden naar een adequate invulling van het gat dat geslagen is, en daar zal achter de schermen vast koortsachtig aan gewerkt worden. In hoeverre nieuwe modellen van leveren van zorg daarin naar voren komen, weet ik niet, maar daar ligt wel een kans. Nu er een nieuw plan gemaakt moet worden zou je gelijk een aantal uitgangspunten kunnen afspreken zoals de impact en gebruik van digitale zorg als een keuze voor patiënten, daar waar het logisch en haalbaar is.
Ik was vandaag in Lissabon om te presenteren bij de Portugese Orde van Artsen, meermaals kreeg ik na mijn lezing de boodschap dat ze er hier in het geheel niet mee bezig zijn. Al weet ik dat de overheid hier in Portugal wel degelijk bezig is, is het een signaal, ook qua disconnect. We ‘vinden’ elkaar niet. De patiënt die in toenemende mate digitale tools wil gebruiken, net als in veel andere delen van zijn dagelijkse leven. George Post (hoogleraar uit de VS met wie in recent in een panel in Cambridge UK zat) noemde dat ‘social recalibration’, een term die ik met liefde overgenomen heb. De zorg zou er goed aan doen een aantal van de normaalste zaken uit ons dagelijkse leven óók toe te passen voor zorgverlening: video consulten (worden tegenwoordig ook al netjes vergoed als dienst), emailverkeer (er zijn veilige manier voor beschikbaar) of bloeddruk en gewichtsmeting van thuis uit.
Had daardoor deze crisis in deze ziekenhuizen afgewend kunnen worden? Nee, natuurlijk niet. Maar er IS geen quick-fix of ‘silver bullet’ voor de huidige uitdagingen waar ook ziekenhuizen voor staan.
Toch, voor de mensen die initiatief willen gaan nemen in Lelystad: denk serieus na over een digitale strategie als onderdeel, nee deels in plaats van, je aanbod, het is écht 2018 hoor! Ik denk graag mee.
Over deze column:
In een wekelijkse column, afwisselend geschreven door Maarten Steinbuch, Mary Fiers, Carlo van de Weijer, Lucien Engelen, Tessie Hartjes en Auke Hoekstra, probeert Innovation Origins uit te vinden hoe de toekomst eruit zal zien. De zes columnisten, af en toe aangevuld met gastbloggers, zijn allemaal op hun eigen manier bezig met oplossingen voor de problemen van onze tijd. Zodat Morgen Beter wordt. Hier alle eerdere afleveringen.
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
