In een wekelijkse column, afwisselend geschreven door Maarten Steinbuch, Mary Fiers, Carlo van de Weijer, Lucien Engelen en Tessie Hartjes, probeert E52 uit te vinden hoe de toekomst eruit zal zien. De vijf columnisten, af en toe aangevuld met gastbloggers, zijn allemaal op hun eigen manier bezig met oplossingen voor de problemen van onze tijd. Zodat Morgen Beter wordt. Deze zondag is Lucien Engelen aan de beurt. Hier alle eerdere afleveringen.
“Er is een probleem met leiderschap in de gezondheidszorg!”
Simon Sinek (van “Laten we beginnen met Waarom“) antwoordde mij met die woorden in ons interview voor het coververhaal van de eerste editie van de internationale editie van ICT & Health. “Er is geen probleem met geneeskunde”, zei hij. “Er is een probleem met leiderschap!”
Boem! Hier zijn we, skypend met mijn openingsspreker voor mijn allereerste TEDx, dat we in 2011 in Maastricht als Radboudumc REshape Center hadden samengesteld. Het debunken van de mythe van het leiderschap moet gericht zijn op de patiënt:
“Ik ben bang dat ziekenhuizen tot de slechtste voorbeelden van leiderschap behoren. Het klinkt misschien vreemd, maar te veel leiders denken alleen aan hun patiënten. Dat is verkeerd. Ze moeten denken aan hun werknemers, artsen en verpleegkundigen. Ze moeten het zien als een baan. Zij moeten leiding geven. Het is aan de artsen en verpleegsters om aan hun patiënten te denken.”
Nou, dat was een interessant perspectief dat Simon lanceerde. Ik vervolgde de discussie: “Het interessante is dat patiënten in ziekenhuizen in Nederland in toenemende mate als partners worden behandeld. Wij bieden patiënten keuzes en betekenis. Wat vind je daarvan?”
Simon: “Het gaat niet om de patienten. Het punt is: hebben de medewerkers het gevoel dat hun leiders om hen geven? Het lijkt eng, maar dat is de juiste vraag. Deze discussie ontbreekt. Dit onderwerp komt in ziekenhuizen nooit aan de orde. Ik maak me geen zorgen over de kwaliteit van deze industrie. Het is standaard in deze industrie. We moeten eerst zorgen voor de mensen die op dit gebied werken, en dan kunnen ze zorgen voor de patiënten.”
In de rest van het interview behandelden we verschillende onderwerpen rond de gezondheid(zorg); ik wilde graag weten hoe hij denkt over millennials die als werknemer in de zorg aan boord komen. “Mensen in de gezondheidszorg zijn ook aan het vergrijzen, en nu komt er een jongere generatie aan.”
“Hoe zit het met millennials?”
“Er gebeuren een paar dingen met deze generatie die we geneigd zijn te veronachtzamen. Ten eerste hebben we ze op een andere manier opgevoed dan wij zelf ervaren hebben. Als kleine prinsen en prinsessen. Toen ze op school faalden, klaagden hun ouders alleen maar. Maar toen ze zelf gingen werken, veranderde dat. Plotseling moeten ze voor zichzelf zorgen. En dat zijn ze niet gewend, dus raken ze gestresst. Ten tweede is er een enorme hoeveelheid technologie in hun leven, zoals mobiele telefoons en sociale media. Elke keer dat ze een melding of een ‘like’ krijgen, komt er een kleine shot dopamine vrij in hun hersenen. En zoals u weet is dopamine verslavend. Vergeet niet dat we het hier over kinderen hebben. Er geldt geen leeftijdsgrens voor het gebruik van een smartphone.”
Om het interview samen te vatten wilde ik zijn visie op technologie en gezondheid(zorg) weten: “Technologie maakt ons beter. Dat is mooi. Maar we moeten niet vergeten dat we onderdeel zijn van interpersoonlijke relaties.” Zo waar!
Foto: Quora
