Morgen is beter.
In een wekelijkse column, afwisselend geschreven door Maarten Steinbuch, Carlo van de Weijer, Daan Kersten en Lucien Engelen, probeert E52 uit te vinden hoe de toekomst eruit zal zien. De vier columnisten zijn – naast hun ‘normale’ baanbrekende werk – verbonden aan SingularityU The Netherlands, de organisatie die zich richt op het verspreiden van kennis over technologieën die oplossingen voor de problemen van onze tijd kunnen leveren. Deze zondag is Carlo van de Weijer aan de beurt.
Door Carlo van de Weijer
Deze week was de eerste Singularity Summit, georganiseerd door SingularityU Nederland. Een volle zaal met techno-optimisten bij elkaar, en dat optimisme is er niet voor niets. Als je ziet welke progressie de maatschappij de laatste jaren heeft bereikt op het gebied van levensverwachting, voedselkosten, armoede, kindersterfte en de kosten van levensonderhoud, dan kun je niet anders concluderen dat dat de techniek de mensheid vooruit heeft geholpen. Dat goede nieuws komt traditioneel maar slecht binnen bij de mens, want het wordt vaak geblokkeerd door onze biologische afstelling om slecht nieuws voorrang te geven. Als de oermens in wiens schedel onze laatste software-update plaatsvond het nieuws dat er een leeuw achter een boom stond miste, betekende dat de dood. Miste je het nieuws dat er ergens een homp vlees lag te wachten, dan had je een paar dagen wat meer honger. Slecht nieuws raakt harder, dus heeft prioriteit.
Maar die positieve vibe wil zeker niet zeggen dat er tijdens de summit niet ook aandacht was voor de gevaren van technologie. David Roberts sprak in het slotbetoog over de gevaren als exponentiële technologie gepaard gaat met een slechts lineaire groei van moraliteit en zingeving, en dat onderschrijf ik ten zeerste. Hij bracht als een van de voorbeelden de gevaren van een gesimuleerde wereld. Ik vraag mezelf ook regelmatig af of we daar klaar voor zijn. Onlangs mocht ik een demo meemaken van de nieuwste Oculus VR bril waar ik mij in een strijd tussen Robots en ander gespuis waande.
https://www.youtube.com/watch?v=xfdHAcnOnW0
Als je dat meemaakt dan concludeer je al snel dat een regelmatige uitstap naar een gesimuleerde wereld veel dichterbij is dan we voorheen aan zagen komen. Want betreffende uitstap was weliswaar naar een redelijk apocalyptische omgeving, maar dat valt natuurlijk te tunen naar persoonlijke voorkeur.
En de echtheid wordt zeker nog beter in de toekomst. Waar nu alleen nog maar het zicht en gehoor voor de gek wordt gehouden met een virtual reality bril, zou je met haptische technieken steeds meer beleving in de simulatie kunnen leggen. En het lijkt een kwestie van tijd tot we die beelden geluiden en bewegingen rechtstreeks op de zintuigen of, beter, op ons brein kunnen laten inwerken. Doe mij maar een mooie zomerdag in Eindhoven of een willekeurige andere stad (maar waarom zou ik); ik kies mensen met een door mij geprefereerd uiterlijk om me heen, ik rij wat rond met sportauto’s waarmee ik de meest bizarre ongevallen overleef en ik eet de hele dag het beste van het beste zonder daar ongezond of dik van te worden, daar zorgt mijn simultaan toe te voegen voedselpreparaat wel voor. Ik denk echt dat dit snel gaat komen. De nauwkeurigheid hoeft niet meer te zijn dan die van onze zintuigen.
Waarom zouden we nog kiezen voor onze harde koude lelijke buitenwereld? De nieuwe binnenwereld, daar wil je zijn.
“De fase van een overname door een gesimuleerde wereld hebben we misschien al meegemaakt”
Als deze gesimuleerde werkelijkheid zo snel komt, kun je je afvragen waarom het zo toevallig is dat wij net in dit overgangstijdperk leven. Volgens menig vrijdenkende techneut kan dat zijn omdat we de fase van een overname door een gesimuleerde wereld al hebben meegemaakt. Elon Musk, niet de minste denker, stelde recent dat de kans dat we níet in een simulatie leven zo’n één op miljard bedraagt. Dus kijk even rond en concludeer voorzichtig dat dit de binnenwereld is die voor u gesimuleerd wordt, met alles erop en eraan… Schijnbaar kan het gewoon echt niet beter dan dit. En dat is goed nieuws.
