In Eindhoven wonen, studeren en werken mensen afkomstig uit veel verschillende landen. E52 bespreekt elke week met een international wat hen hier heeft gebracht en hoe het leven in Eindhoven is.
Naam: Minsung Wang
Land van herkomst: Zuid-Korea
Werk: Social designer en mede-eigenaar van Bron van Doen
Wanneer we de afspraak maken voor het interview stelt Minsung voor om elkaar te ontmoeten tijdens de Dutch Design Week in de Huiskamer. “Dan kunnen jullie zien waar ons werk om draait,” mailt hij. De Huiskamer is een ontmoetingsplaats waar vluchtelingen contacten kunnen leggen en hun talenten kunnen ontwikkelen. De locatie is tijdens DDW de locatie van Vreemdland, een expo georganiseerd door Bron van Doen, de studio van Minsung. “Wij zetten ons in voor sociaal geëngageerde projecten.”
“Ik studeerde kunstgeschiedenis en archeologie in Zuid-Korea. Ik had interesse in design en dan voornamelijk conceptueel design. Ik leerde al snel over Dutch Design en als je je daarin verdiept, kom je al snel uit bij de Design Academy Eindhoven. En dat was de hoofdreden waarvoor ik naar Eindhoven kwam. Ik kwam hier zonder hele heldere verwachtingen van wat Dutch Design nou precies is. Achteraf gezien had ik geen idee wat me te wachten stond en wat het betekent om een designer in Europa te zijn. Het was een heel leerproces omdat alles zo anders was dan ik verwachtte. Mijn studie heette bijvoorbeeld Man & Leisure en vanuit een Zuid-Koreaans perspectief slaat dat nergens op. Wij noemen een serieuze opleiding niet Man & Leisure. In het werkveld noem ik mezelf co-designer of social designer. Dat zijn ook namen waarvan ik het bestaan niet wist. Ik wist niet dat er zoiets bestond als social design.”
“Ik moet mijn verblijfsvergunning blijven vernieuwen, maar dat is niet makkelijk als een onafhankelijk ontwerper”Minsung Wang, Social designer
“Gedurende mijn opleidingen leerde ik over co-creatie en wat het betekent voor de samenleving om een social designer te zijn. Toen ik afstudeerde in 2014 richtte ik mij daarop. Samen met Ron en Conor startte ik het bedrijf Bron van Doen. Hier is het heel normaal dat studenten een eigen start-up of studio beginnen. Daar heb ik mij over verbaasd. Eerst leek het er voor mij op dat niemand een baan kreeg, terwijl ze op zo’n geweldige school hadden gezeten. Ik begreep het niet. Maar ik kwam erachter dat Nederlandse studenten graag doen wat ze maar willen doen. Dat was ontzettend inspirerend voor mij.”
In Nederland blijven na zijn afstuderen, gaat niet altijd van een leien dakje voor Minsung. “Ik klaag niet, maar het is wel de realiteit. Hier zijn is een uitdaging, aan de ene kant vanwege het werk wat we doen en aan de andere kant op persoonlijk vlak. Ik moet mijn verblijfsvergunning blijven vernieuwen, maar dat is niet makkelijk als een onafhankelijk ontwerper. Ik moet bewijzen dat ik het waard ben een vergunning te hebben en hier te werken, het is mijn eigen verantwoordelijkheid. Als ik een werkgever zou hebben, dan zou het bedrijf mijn toegevoegde waarde moeten aantonen. Nu moet ik dat zelf doen. Ik moet bewijzen aan de IND dat het werk dat ik doe waardevol is voor de Nederlandse economie. Dat is een voortdurende strijd.”
“Niet-Europese afstudeerders moeten zich realiseren wat er voor nodig is als ze hier in Nederland hun eigen bedrijf willen starten. School is er niet om studenten die niet uit de EU komen te helpen een bedrijf te starten, maar over het algemeen moedigt de opleiding het ondernemerschap wel aan. Al deze kleinschalige creatieve bedrijven passen ontzettend goed in de Nederlandse economie, maar dit zou niet werken in Korea, Japan of Zuid-Amerika. Maar het bestaat ook niet in de naburige landen. Ik heb zoveel Franse en Duitse collega’s die hier blijven. Waarom gaan zij niet naar huis? Om dezelfde reden als ik: de economie hier en het feit dat de creatieve industrie kleinschalige bedrijven respecteert, dat zorgt voor diversiteit. De eerste twee à drie jaar van je bedrijf moet je focussen op je bedrijf en niet afgeleid worden door alle dingen die je moet doen voor je vergunning. Als je niet tegen al dat gedoe kunt, gebruik dan het jaar dat je na je studie hier kunt blijven en haal daar het meeste uit. En ga dan terug naar je eigen land, waar je thuiskomt als een winnaar.”
“Met Bron van doen hebben we projecten gedaan met ouderen, kinderen en nu met vluchtelingen. We werken samen met het sociale domein van de gemeente Eindhoven. Een van de redenen waarom ik blij ben hier te zijn, is dat de gemeente met ons meedenkt. Een gemeente die bereid is om te luisteren, dat is een geweldige ervaring. We hebben ook met Vitalis Woonzorg gewerkt met onze eerste expositie in een verzorgingstehuis. In het begin waren de bewoners bang: wat was er allemaal aan de hand? Ze waren angstig en nieuwsgierig tegelijk. Het project Nieuw/Oud werd een succes. Met het Van Abbemuseum hebben we het Agents of Change project. Woonbedrijf is hierin een van onze partners. Zij doen veel met social design in buurten. Bij ons gaat het niet zozeer om het oplossen van problemen, maar om samen de problemen aan te pakken. Het is niet zo dat opeens alle problemen zijn opgelost op deze manier. We hebben niet de illusie dat het zo gaat. We proberen een verschil te maken, samenwerkend met de juiste partners.”
Lees hier alle verhalen in deze serie.
Fotografie: Diewke van den Heuvel
