Vorige week deelden we met jullie ons laatste interview in onze serie Internationals in Eindhoven. Na twee jaar elke week een verhaal maken, is het voor ons nu tijd om het af te ronden. In januari 2017 startten we onze zoektocht naar verhalen van internationale inwoners van Eindhoven. Alle interviews, op een paar na als het echt niet anders kon, deden we samen. Diewke nam deel aan het gesprek en Sabine assisteerde bij de fotografie. Altijd lieten we de geïnterviewde de locatie kiezen. We kwamen bij mensen thuis, bij ASML, de TU/e, het Parktheater, talrijke koffiezaken, kregen een enorm Turks ontbijt, zagen vrijwel alle gebouwen van de High Tech Campus van binnen, we hebben vrijwel heel Eindhoven gezien.
In het begin kregen we nog wel eens de vraag waarom de serie niet Expats in Eindhoven heette. Daar is een simpele verklaring voor: niet iedereen die hier naartoe komt is een expat. We hebben er bewust voor gekozen om een zo breed mogelijke groep mensen te spreken. Er komen ontzettende veel mensen naar Eindhoven voor werk, studie, de liefde, als statushouder of gewoon op de bonnefooi. Die diversiteit aan verhalen maakte het juist zo leuk om deze serie te maken. We leerden ook al snel dat de meeste internationals het niet leuk vinden om expat genoemd te worden. Zoals een van de geïnterviewden met een minzame glimlach tegen ons zei: “De naam expat suggereert dat ik hierheen kom om snel geld te verdienen en dan weer wegga, maar dat is niet het geval. Ik bouw hier een nieuw leven op.”
Deze serie maken betekende ook dat wij onze eigen horizon verbreedden. Dankzij alle verhalen en de vergelijkingen met andere landen, kwamen we er onder andere achter dat we het in Nederland echt goed hebben. Ergens wisten we dat natuurlijk wel, maar we leerden dat er al een enorm verschil is ten opzichte van andere Europese landen. De verschillen zijn onder andere te vinden in de manier waarop we hier werken en op het werk met elkaar omgaan, de mogelijkheden om te groeien in je werk, veel vakantiedagen, hoogwaardig onderwijs op verschillende niveaus en draagvlak voor goede initiatieven. Een van de geïnterviewden vond dat we in Nederland goed voor onszelf zorgen als het gaat om de balans tussen werk en vrije tijd. De waarde van een EU-paspoort bleek uit de verhalen van internationals uit niet-EU landen. Een geïnterviewde stipte aan dat het hebben van een Nederlands paspoort het leven makkelijker maakt. Wij namen het vrij kunnen reizen en alle andere voordelen redelijk voor lief tot nu toe. Daar kijken we nu wel anders tegenaan.
(Tekst gaat verder na de foto)
Wanneer we de internationals vroegen naar hun interacties met Nederlanders, kwam vaak naar voren dat de Nederlanders open en vriendelijk zijn, maar dat nieuwe vriendschappen sluiten vaak moeilijk is. Een confronterende uitspraak vonden we dat je als international pas echt een stap verder bent met een Nederlander als je op een verjaardag werd uitgenodigd. Maar we merkten het ook aan onszelf. Onze beleefdheidsvormen veranderden op den duur ook. Daar waar vele ontmoetingen met internationals met een hand ter begroeting begonnen, namen we geregeld afscheid met een knuffel. We zijn blij en trots dat we met veel internationals contact zijn blijven houden en dat een aantal van hen vrienden van ons zijn geworden.
We zijn ook onze Nederlandse directheid gaat waarderen. Internationals vreesden op voorhand geregeld de directe manier van doen van de Nederlanders, maar raakten er vaak al snel aan gewend. De meesten vonden het wel verfrissend dat er door ons niet zo om zaken heen wordt gedraaid en namen de directheid ook over in hun eigen dagelijks leven. Een van de internationals vertelde dat haar familie haar zo brutaal vond geworden, maar zelf vond ze het maar wat fijn om wat duidelijker te zijn. Bijna alle geïnterviewden hebben we gevraagd wat ze nieuwkomers hier zouden adviseren. Een veel gehoorde tip was dat nieuwe inwoners van Eindhoven er echt zelf op uit moesten om een sociaal leven op te bouwen, maar dat dat voor alle plaatsen geldt waar je een nieuweling bent. In de interviews werd waardering uitgesproken over de tools die Eindhoven worden aangereikt om het een nieuwkomer iets makkelijker te maken, zoals events bij The Hub, het Expat Center, netwerkevents en Faceboekgroepen met gelijkgestemden.
Met deze serie hebben we inzicht proberen te geven in het leven van de Eindhovense internationals met alle positieve en negatieve dingen die ze tegenkomen. De wensen van iedere international zijn hetzelfde als die van de gemiddelde Nederlander: een huis waar je thuiskomt, een sociaal leven, een leuke baan en plezier maken in je vrije tijd.
Sabine te Braake en Diewke van den Heuvel
Fotografie: Diewke van den Heuvel
Lees hier de verhalen van internationals in deze serie.
Nawoord redactie: een groot woord van dank aan Diewke en Sabine voor de indrukwekkende reeks die ze samen hebben neergezet. De ruim honderd interviews gaven ons inderdaad het inzicht dat we nodig hebben om elkaar – waar we ook vandaan komen – beter te begrijpen. Daarnaast hebben we veel geleerd van de manier waarop mensen uit verre oorden tegen de stad Eindhoven en haar bewoners aankijken. Overwegend positief, dus dat is mooi, maar allemaal ook met de nodige verbetertips. Die nemen we ons ter harte. Als redactie puzzelen we nog even op een waardig vervolg op deze serie; een nieuwe reeks die ook past in het zich ontwikkelende karakter van deze site. Daarover binnenkort meer, maar voor nu vooral een groot dankjewel aan Sabine en Diewke!
Redactie IO