Innovatie gaat niet alleen om technologie. Innovatieve doorbraken ontstaan precies op het kruispunt van disciplines, ‘this is where the magic happens’. Tegelijkertijd klinkt interdisciplinair samenwerken vaak mooier dan dat het is. Immers, iedere discipline spreekt een eigen taal en heeft eigen waarden die belangrijk zijn. Hoe zorg je ervoor dat op het kruispunt van disciplines geen gedoe maar magie ontstaat? Om een antwoord te vinden op die vraag volgen we Solar Team Twente, van de eerste ontwikkelfase tot en met de eindstreep op de Bridgestone World Solar Challenge in Adelaide. Iedere keer staat een andere discipline binnen het team centraal, met deze keer de nuchtere structural engineers.
Van sleutelaar tot nerd, en van analyticus tot rouwdouwer
Engineers heb je in vele geuren en kleuren. Van sleutelaar tot nerd, en van analyticus tot rouwdouwer. De structural engineers die ik deze week sprak vallen met hun nuchterheid en hun hands-on mentaliteit misschien nog wel het meest in die laatste categorie. Voor wie weinig verstand heeft van racen en structural engineering, de structural engineers zijn de carbon-mannen. Zij zorgen ervoor dat de auto zo sterk mogelijk is en tegelijkertijd zo weinig mogelijk weegt.
Solar Team Twente kent twee structural engineers: Danique Kottier en Lars Onland, beiden in de eindfase van hun studie werktuigbouwkunde. Kottier verblijft momenteel een paar weken bij het Royal Netherlands Aerospace Centre om te werken aan de ribstructuur van de auto en Onland verblijft bij Stork om de mallen voor de auto te produceren. Juist het opdoen van deze praktijkervaring, maakt het project voor hen zo interessant. Weg van de studieboeken en juist naar zelf ontwerpen én maken, creëert energie. Onland: “We hebben hier zojuist de onderbody mal gelost van de plug, dat was zo ontzettend gaaf!”
Racewinst
Bij die praktische oriëntatie laten de mannen zich leiden door een computermodel. Met dat model rekenen ze uit waar de meeste racewinst te behalen valt en dat bepaalt het grootste deel van hun praktische beslissingen. De structural engineers zijn zich ervan bewust dat op het gebied van carbon niet de meeste winst te behalen valt. Op een gegeven moment is de piek qua marge wel bereikt en kan je de structuur van de auto niet nog krachtiger maken met minder gewicht. Onland: “De meeste winst zit bij de elektronische componenten en bij aerodynamica, wij moeten er simpelweg voor zorgen dat zij die winst kunnen behalen.”
Ondanks dat de racewinst voorop staat, speelt de esthetiek toch ook een rol. Hierbij vormt de Formule 1 een kleine inspiratiebron. Danique, overigens geen volger van de F1, geeft aan dat hij het mooiste van de F1-wagen de voorkant vindt, daar waar de wielen aan vast zitten. Kottier: “Onze auto is natuurlijk geen F1 auto, maar onze voorkant is óók heel mooi!” Tegelijkertijd is het lastig om je door de koningin van de motorsport te laten inspireren. De regels voor wat betreft structural engineering zijn voor de F1 zó anders dan voor het solar racing, dat je daar eigenlijk geen voorbeeld aan kunt nemen. “Bij de F1 mag de coureur volledig opgepropt in de auto zitten; onze regels laten dat simpelweg niet toe”, aldus Kottier.
Intrinsieke motivatie
Tot eind mei bouwen de carbon-mannen nog door aan de structuur van de wagen. Dan wordt de auto gespoten en zit hun werk erop. Daarna helpen ze de rest van het team waar ze maar kunnen tot aan de eindstreep: de race in Adelaide. Het team is inmiddels al een hechte club. Ze zitten vanaf dag één op elkaars lip. Er is in het begin wel iets aan teambuilding gedaan, maar vooral het vele fysieke samenzijn zorgt voor het hechte teamgevoel.
Samen naar een doel toe werken, zonder enig extern motief als geld of het werken voor een cijfer, motiveert. Dat zorgt ervoor dat verschillende disciplines effectief weten samen te werken, zonder enige vorm van gedoe. “Natuurlijk merk je wel verschillen tussen de diverse teamleden, maar die verschillen ontstaan vooral door een verschil in hbo- of wo-achtergrond; niet zozeer door een verschil in disciplines”, vult Kottier aan. “Hbo’ers pakken sneller iets op, de universitaire studenten denken langer over iets na”. De verschillen tussen de teamleden worden dus vooral bepaald doordat de één meer een denker is en de ander meer een doener. Maar zolang iedereen samen denkt én doet, lijkt men niet veel last te hebben van dat verschil.
Weg naar de toekomst
Als de twee structural engineers gevraagd wordt wat dit project betekent voor hoe zij hun toekomstig carrièrepad zien, is hun antwoord unaniem. Ze hebben vooral geleerd hoe belangrijk afwisseling is in je werkweek en hoe ontzettend leuk het is om zelf te ontwerpen en te maken. In HR-taal: een mooie combinatie van variatie in werkzaamheden én autonomie. Ook zijn de structural engineers ervan overtuigd dat ze ook in de toekomst verbonden blijven aan het Solar Team. Onland: “Dan geef ik gewoon weer feedback aan de nieuwe generatie.”
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
