De strijd tegen vervuiling door nanoplastic heeft misschien een nieuwe bondgenoot gevonden: schimmels. Onderzoek van de Universiteit van Lund onthult een ‘stofzuigereffect’ in schimmels dat zou kunnen helpen om deze schadelijke deeltjes op afstand te houden, aldus de universiteit in een persbericht.
- Bepaalde schimmels kunnen nanoplastics vangen.
- Onderzoekers gebruiken micromodellen van de bodem en microfluïdische chips om de interacties tussen nanoplastics te bestuderen.
In een uniek onderzoek gebruiken onderzoekers micro-bodemmodellen en microfluïdische chips om de interacties tussen nanoplastics te bestuderen. Het team ontdekte dat bepaalde schimmels nanoplastics in hun omgeving kunnen vangen, waardoor hun omgeving wordt schoongemaakt en de directe negatieve impact op bodemmicroben wordt beperkt. Hoewel dit geen volledige oplossing is voor de wereldwijde plasticafvalcrisis, opent het nieuwe mogelijkheden om de vervuilingsniveaus te handhaven en vergroot het ons begrip van de interacties tussen bodemecosystemen en nanoplastics. Het onderzoeksteam benadrukt dat verdere studies nodig zijn om de implicaties van deze schimmelreactie volledig te begrijpen.
Een wereldwijd probleem
Plastic afval, een wereldwijde uitdaging, vindt zijn weg naar onze bodem via verschillende wegen: onzorgvuldig storten, lekkage van stortplaatsen, zelfs slijtage van autobanden en synthetische kleding. Het resultaat is een verontrustende opeenhoping van micro- en nanoplastics, deeltjes die miniscuul zijn maar de omgeving vervuilen.
Deze minuscule plastic deeltjes hebben toxische effecten op organismen. Hun invloed op het ecosysteem van de bodem blijft echter grotendeels onbekend. Om dit te onderzoeken, wendden onderzoekers van de Universiteit van Lund zich tot microfluïdische chips, een systeem waarmee ze de interacties van afzonderlijke cellen met deze nanoplastics onder een microscoop konden onderzoeken.
Schimmels schieten te hulp
De onderzoekers vonden een verrassend mechanisme. Bij hoge concentraties nanoplastic slaagden schimmels erin om de meeste kleine plasticdeeltjes in hun omgeving op te vangen, een proces dat de onderzoekers het ‘stofzuigereffect’ hebben genoemd.
Door dit effect klampten de nanoplasticdeeltjes zich vast aan het oppervlak van de schimmeltakken, waardoor de omgeving bijna nanoplasticvrij werd. De schimmel ruimde de omgeving op onder hoge concentraties, waardoor hij weer beter kon groeien.
Soortafhankelijk?
Hoewel de resultaten van het onderzoek consistent waren onder veel omstandigheden, waarschuwen de onderzoekers dat het effect afhankelijk kan zijn van de soort. Dit betekent dat niet alle soorten schimmels hetzelfde ‘stofzuigereffect’ vertonen. Desalniettemin opent de ontdekking een nieuwe weg voor onderzoek en mogelijke oplossingen.
Hoewel het ‘stofzuigereffect’ van schimmels een sprankje hoop biedt, is het geen wondermiddel in de strijd tegen plastic afval. De onderzoekers benadrukken dat de mensheid haar plastic afval en bodemvervuiling moet verminderen.
