Italië heeft donderdag succesvol een proef gedaan met een model-convertor die zeegolven kan omzetten in elektrische energie. De bedoeling is dat binnen 2025 de eerste converters in gebruik worden genomen op de Middellandse Zee. Italië wil deze vorm van energie vooral gebruiken om Capri en ruim 70 andere Italiaanse eilanden autonoom te laten worden op het gebied van energie. We spraken met Gianmaria Sannino (52), hoofd van het laboratorium voor klimaatmodellering van ENEA, een onderzoeksinstelling van de Italiaanse overheid.
Waaruit bestond het experiment?
“We hebben een prototype op een schaal van 1:25 getest in een hydrografisch proefbassin. Het model bestaat uit een vierkanten romp met ankerpunten, die volgens een oscillerend systeem werkt waarbij de golven een turbine aandrijven. De proef was er vooral op gericht om te bestuderen hoe de romp en de ankers zouden reageren op extreme golven. Wij hebben het toestel blootgesteld aan een reeks hoge golven tot maximaal tien meter, zowel regelmatige als onregelmatige, die kunstmatig in het proefbassin werden opgewekt.
Wat heeft het experiment opgeleverd?
We zijn er erg blij mee, omdat het elektrisch vermogen van het systeem zelfs onder extreme omstandigheden ongehinderd bleef draaien. We hadden weliswaar computerexperimenten vooraf uitgevoerd, maar een experiment in een proefbassin is niet hetzelfde. Wat vooral van fundamenteel belang is geweest dat we nieuwe informatie hebben vergaard over de hardheid van het toestel en input over de kosten.
Waarom is de hardheid belangrijk?
Het concept van golfslagenergie is heel eenvoudig, maar het is een uitdaging om het toestel zo te ontwerpen dat hij doet wat wij willen en zich niet van de wijs laat brengen door hoge golfslag. Daarom heb je aan de ene kant een toestel nodig dat elastisch genoeg is om goed op de golven te liggen, maar aan de andere kant moet het apparaat hard genoeg zijn zodat het op zijn plek op de zee blijft. Het lijkt erop dat we die tussenweg hebben gevonden.
Van welk materiaal wordt de golfslagturbine gemaakt?
Daar kan ik nog weinig over zeggen. Het beste is niet-oxiderend ijzer, maar dat is duur. Gewapend cement is een andere optie. Het is een belangrijke kwestie, omdat materiaal een groot deel uitmaakt van de kosten. Golfslagenergie valt of staat met de kosten.
Wat zijn de kosten van golfslagenergie?
De Europese commissie streeft ernaar dat in 2030 de kosten van energie uit golfslag niet boven de 15 cent per kWh uitkomen. Als de kosten hoger zijn, is er eigenlijk geen toekomst voor deze technologie. De reden dat Italië streeft om de stroom op onze eilanden vooral door golfslagenergie te laten opwekken, heeft ook van doen dat de stroom op eilanden duurder is, omdat die moet worden aangevoerd vanaf het vaste land.
Wat is de volgende stap?
Testen op zee. Het ontwerp voor een model op een schaal van 1:2 is er. Dat is het punt niet. Het probleem vormt nu eigenlijk de financiering. Golf- en getijdenenergie is gelukkig wel een van de thema’s waarin Italië wil investeren. Zo staat het ook in het Italiaanse rapport in het kader van de financiering uit het fonds van onder andere Next Generation EU. We hopen op het beste. In het algemeen gesproken wil de Europese Commissie dat in 2050 tenminste tien procent van de Europese energiebehoefte uit zee-energie komt.
Is Italië een voorloper op golfslagenergie?
We doen het heel goed. In Europa worden momenteel 127 projecten gefinancierd op het gebied van golfslag- en getijdenenergie, maar de meeste zijn nog niet in een rijpe fase. Wij zijn al verder, ook al moeten we nog ons debuut maken in de praktijk. Hoe dan ook zijn ze op de noordelijke Atlantische oceaan verder. Het Europees centrum voor zee-energie (EMEC) is niet voor niets gevestigd in Schotland is. ENEA en andere Italiaanse onderzoeksinstellingen die hiermee bezig zijn, zien wel iets in de oprichting van een soortgelijke EMEC van de Middellandse Zee.
Zijn grote golfstroomconverters op de open zee geen gevaar voor de scheepvaart?
Nee hoor. Dat is niet het probleem. Het grote dilemma is en blijft de stabiliteit van de converters bij extreme weersomstandigheden en dat de energieproductie niet wordt onderbroken.
Waar komen zulke ‘platforms’ uiteindelijk terecht?
Op plekken zo ver mogelijk van de kust, waar de zeebodem niet dieper is dan 60 meter. Dus ook weer niet te ver weg van het vaste land.”
Een indruk van de proefopstelling is te zien op de volgende video:
Lees ook een interview met de grondlegger van getijdenenergie en over de Italiaanse overheidsplannen voor ‘groene eilanden‘