Giulia Benedetti (Future Materials Bank), Man Yong Toh (Aeroborn) en Billy Kuper (Closist) strijden op 10 oktober op de Brightlands Maastricht Health Campus om de zesde Marc Cornelissen Brightlands Award. De vakjury onder leiding van Maurits Groen koos de drie finalisten uit de zes genomineerden na de eerste selectieronde.
De Award werd in 2017 in het leven geroepen als eerbetoon aan de duurzaamheidspionier en poolreiziger Marc Cornelissen. Hij liet het leven tijdens een van zijn expedities op de Noordpool waar hij onderzoek deed naar de gevolgen van klimaatverandering. Inmiddels is de Award uitgegroeid tot een prestigieuze onderscheiding. Gedragen en gefinancierd door initiatiefnemer Brightlands en 16 partners uit het bedrijfsleven, non-profit en de (Limburgse) overheid.
Netwerk
Na een intensieve en kritische pitchsessie op de Brightlands Smart Services Campus in Heerlen valt de keuze op de drie ondernemers met elk een uitgewerkt idee op het gebied van duurzaamheid en circulariteit. De winnaar ontvangt € 35.000, maar dat is niet het enige beloning. “Het netwerk achter de Marc Cornelissen Brightlands Award is van onschatbare waarde”, weet Man Yong Toh van Aeroborn uit Rotterdam, één van de finalisten na de enerverende pitchsessie. “Wij hebben een technologie ontwikkeld waarmee CO2 wordt omgezet in grondstof voor allerlei producten. Pure chemie dus, het domein van Brightlands in Geleen. Een kenniscentrum waar we heel graag bij aansluiten. Via deze competitie wordt dat makkelijker, zeker nu we de finale gehaald hebben.”
Ecosysteem
Finalist Giulia Benedetti wijst op het ecosysteem van Brightlands. “Met onze Future Materials Bank hebben we al de nodige contacten op de campus in Sittard-Geleen”, zegt ze. “Daar kunnen we terecht met onze vragen op het gebied van materialen en circulariteit. We laten er testen doen en leggen onderzoeksprojecten neer bij CHILL, de labs waar onderzoekers, ondernemers en studenten concrete vraagstukken bekijken. We kennen de waarde dus, maar met € 35.000 kunnen we nog meer expertise inhuren en ons concept internationaal uitrollen. Dus ja, we zijn heel blij dat we de finale hebben gehaald. We gaan ons best doen om te winnen.”
Future Materials
Giulia Bellinetti, geboren Italiaanse en afgestudeerd in Venetië en Amsterdam, werkt voor de Jan van Eyck Academie in Maastricht waar ze onder meer het Future Materials programma coördineert. “Een hybride platform dat zich richt op het verspreiden van kennis en gebruik van afval en duurzame materialen door kunstenaars, ontwerpers en andere creatieve beoefenaars wereldwijd”, legt ze deze middag uit tijdens haar pitch. “We zetten in op circulariteit, permanent hergebruik. Spullen van haren, betonafval, zaagsel, urine, noem maar op. We zijn al meer dan drie jaar aan het bouwen, het wordt tijd voor een business model. Met de geldprijs kunnen we een begin maken.”
Gevarieerde pitches
De zesde editie van de award levert ook dit jaar weer een zeer gevarieerd palet op van duurzame en circulaire ideeën, ingediend door startende ondernemers en gevestigde bedrijven. Tot de laatste categorie en doorgedrongen tot de top-zes, behoort bijvoorbeeld DarwinG4, een onderneming die een technologie heeft ontwikkeld om lekken in olie- en waterleidingen op te sporen. Ondanks de gloedvolle presentatie van Michael Pieneman (‘miljarden en miljarden liters olie en water gaan jaarlijks verloren door lekken’) haalt het idee de finale niet. Man Yong Toh van Aeroborn mag wel juichen. ‘Wij hebben een alternatief voor Carbon Black, een restproduct uit olie dat gebruikt wordt in autobanden, kabels en beton. CO2 is een uitstekende vervanger. Zeker als je dat afvangt bij de vervuilende industrie. Drie keer winst: geen CO2 in de lucht, je hoeft het niet op te slaan én je kunt er een andere vervuilende stof mee vervangen.’
Verspilling
De derde finaleplek is uiteindelijk weggelegd voor Billy Kuper, de jonge in Thailand geboren ondernemer die AI studeerde in Maastricht en met Closist de verspilling in de textielindustrie wil aanpakken. Met verschillende apps denkt hij het grote publiek te bewegen om minder kleding te kopen, meer te hergebruiken of te repareren. “De textielindustrie gebruikt elk jaar 200 miljard liter water, 40 miljard kilo grondstof, 500 miljard KW energie. Drie van de vijf kledingstukken belandden vrijwel ongebruikt op de vuilnisbelt. Ik heb ze zelf gezien in mijn geboorteland, de tientallen meters hoge textielbergen. Ik heb gewerkt in de fabrieken waar de goedkope kleding wordt gemaakt. En later dus weggegooid. Dat moet anders. Als ik de award win kan ik de apps om verspilling tegen te gaan verder ontwikkelen. Dat is mijn droom.”
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
