In Eindhoven wonen, studeren en werken mensen afkomstig uit veel verschillende landen. Innovation Origins bespreekt elke week met een international wat hen hier heeft gebracht en hoe het leven in Eindhoven is.
Naam: Fawaz Romieh
Land van herkomst: Syrië
Beroep: Civiel ingenieur
We zijn op bezoek bij IamNL, een organisatie waar meer dan zestig statushouders werken die graag bij een bedrijf aan de slag willen. IamNL helpt hen met een plan om mee te doen in de maatschappij, Nederlands te leren en werkervaring op te doen. Een van de statushouders is Fawaz. Drie jaar geleden vluchtte hij uit Syrië en kwam in Nederland terecht. “Ik was daar niet meer veilig. Ik heb mijn kinderen moeten achterlaten en via Turkije en Griekenland ben ik naar Nederland gereisd. Ik mis Syrië en zodra het veilig is, ga ik weer terug. Ik kende Nederland een beetje; het land van koeien, Phillips en Cruyff,” zegt Fawaz lachend.
“Ik ben een ingenieur. Ik heb in Syrië dertig jaar mijn eigen bureau gehad. Dan is het lastig om hier in Nederland hetzelfde werk te doen. Hier wordt gewerkt met andere programma’s en alles gaat op een andere manier. Ik heb hier stagegelopen bij een bedrijf, maar dat ging moeizaam. Ik moest de Nederlandse woorden uit het vak leren en de rekenprogramma’s. Helaas is het niet gelukt. Ik vind IamNL een mooi idee en ik respecteer het, maar voor mij persoonlijk werkt het niet helemaal. Ik ben ouder en heb een opleiding en ervaring. Dan is het moeilijk om een stap achteruit te doen in werkzaamheden. Dat geeft mij een vervelend gevoel, alsof ik als vluchteling minder ben. Maar ik ben meer dan alleen een vluchteling.”
(Tekst gaat verder na de foto)
Tijdens het gesprek heeft Fawaz op zijn telefoon een foto opgezocht. “Wie denk je dat dit is?” vraagt hij gniffelend. We zien een lachende jonge man met zwart haar en een zonnebril. We gokken dat het Fawaz zelf is. “Ja, dit ben ik! Aan het werk in Syrië. Zie je hoe blij ik hier ben?” Uit alles wat Fawaz vertelt blijkt dat hij zijn vaderland mist. “Daar was ik verantwoordelijk voor alles rondom een bouwproject. Hier ben ik maar een klein onderdeel. Nederland loopt voorop in bouwen en ontwerpen, maar mensen hebben hier niet altijd oog voor talent. Ik heb zoveel ervaring, laat mij bijdragen in een bedrijf. Het liefst zou ik Nederlandse bedrijven willen helpen die willen werken in Syrië na de oorlog of in andere landen in het Midden-Oosten. Ik ken de gebruiken daar en spreek de taal en ik spreek Nederlands. Ik hoop dat er bedrijven zijn die zien wat ik voor ze kan doen.”
Fawaz is een goede verteller en heeft ook veel te vertellen. Op sommige onderwerpen, zoals de situatie in Syrië, gaat hij liever niet te diep in. Dat is moeilijk. “Ik heb gelukkig wel veel contact met mijn kinderen. Ik heb een zoon en een dochter. Als ik zou mogen kiezen dat zij naar Nederland komen of ik naar hen terugga in Syrië, dan kies ik voor Syrië. Ik houd van Nederland, maar daar voel ik mij meer thuis. Veel dingen zijn in Nederland beter geregeld, al heb ik wel het idee dat in Syrië de mensen beter voor elkaar zorgen. Niemand is alleen. Nederlanders zijn rustige en goede mensen mensen. Hier zijn andere problemen dan in Syrië. De overheid regelt alles voor jullie. Ik zou het fijn vinden als Nederlanders meer leren over Syrië. Het is bijvoorbeeld geen arm land, mensen zijn vaak hoogopgeleid en de huidige situatie in ons land is complexer dan mensen denken. Eigenlijk weten ze bijna niets over Syrië.”
Ondanks dat niet alles van leien dakje gaat, is Fawaz wel positief. “Ik ben een sociaal mens en heb in mijn tijd in Nederland veel vrienden gemaakt. Ik heb op verschillende plekken in Nederland gewoond; in Nijmegen, Groningen, Oss en Doetinchem. Met mijn vrienden daar heb ik nog steeds contact. Hier in Veldhoven ken ik inmiddels ook veel mensen. Ik maak makkelijk contact.”
Fotografie: Diewke van den Heuvel
Lees hier meer verhalen van internationals in deze serie.
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
