In een wekelijkse column, afwisselend geschreven door Maarten Steinbuch, Carlo van de Weijer, Daan Kersten, Lucien Engelen en Tessie Hartjes, probeert E52 uit te vinden hoe de toekomst eruit zal zien. De vijf columnisten zijn allemaal op hun eigen manier bezig met technologieën die oplossingen voor de problemen van onze tijd kunnen leveren. Deze zondag is Tessie Hartjes aan de beurt.
Hier alle afleveringen van [MORGEN BETER]
Op 6 juni ben ik officieel begonnen aan mijn eerste full-time baan. Die zin stond in mijn hoofd altijd symbool voor het definitieve afscheid van de vrijheid binnen de Kindergarten genaamd “Bildung”. In de baas z’n tijd is onderuit gaan te duur dus weg met alle onnodige spelletjes en alleen nog maar kleuren binnen de lijntjes der verwachting. Die gedachte heb ik mezelf lang mee voor de gek gehouden.
Ik weet nog niet of het voor mij werken, een hobby, een vloek, een levensstijl of dat allemaal tegelijk is maar wat ik wel weet is dat ik enorm geniet van het start-up avontuur bij Lightyear. Aan twee handen heb ik niet genoeg voor het aantal keren dat ik in de afgelopen vijf weken heb gedacht: “Waar the fuck ben ik mee bezig.”. Puur uit oprechte verbazing, soms lichte paniek maar ook dankbaarheid dat ik de kans heb om mee te mogen werken aan zo’n ontzettend mooie missie. Ondanks dat ik op basis van de statistieken al een outlier ben, voel ik me onderdeel van een soort TU/e golden generation. De studententeams en Innovation Space voeden een energie en daadkracht die niet alleen deze regio maar ook Nederland steeds meer op de kaart zet. Voor bedrijven als Google, Microsoft of IBM een verborgen schat waar ze volgens mij op de verkeerde plekken naar zoeken. Voor Lightyear nu niet erg though.
Qua timing viel ik precies met m’n neus in de boter: vlak voor 2 Investor Cafés en als extra uitdaging een public launch tussendoor. Tot in de late uurtjes persberichten nalezen, website bijschaven, draaiboeken maken (uiteindelijk loopt toch alles anders), en checklists nalopen. Klinkt niet inspirerend maar oh men wat is dat uiteindelijk toch een bizarre ervaring. Wetende dat je met die teksten miljoenen mensen gaat kunnen bereiken. En dat gebeurde: van de een op de andere dag gingen we van een onbekende startup in Eindhoven naar een wereldwijd bekende naam in de wereld van elektrische auto’s.
“Mashable: You can keep your measly normal electric cars, Elon Musk – the real future of automotive power will be fully powered by the sun.”
Zo’n moment is altijd spannend omdat je eigenlijk maar minimale controle hebt over de uitkomst. In de ochtend waren alleen de opnames van NOS en RTL gepland en verder de verspreiding van een eigen bericht d.m.v. een Thunderclap campaign op social media. Meer dan 300.000 mensen zou ons bericht direct bereiken, ware het niet dat de algoritmes van FB en Twitter snel korte metten maakten met deze overvloed. Lesson learned. Of bleek tijdens een live radio interview ineens dat Carlo Brantsen ook aan tafel zat (misschien had ik zelf niet goed opgelet btw). Hij bleek een kritische verrassing maar daardoor is het gesprek bij des te meer blijven hangen, ik kreeg een hoop positieve reacties die ik anders wellicht niet direct zou hebben ontvangen. Overigens no hard feelings, ik heb hem zelfs bedankt voor z’n kritische blik. Het houdt je scherp en ik ben er van overtuigd dat je daar ook gewoon klaar voor moet zijn op het moment dat je naar buiten treed.
Het mooie aan zo’n periode vind ik dat je als klein team hierdoor nog sterker wordt. Je gaat er samen door heen, en je viert samen de successen van bijvoorbeeld inmiddels 10 verkochte auto’s, vele reserveringen, nieuwe ambassadeurs, de Gerard & Anton Award, of de verzekerde aanwezigheid op CES 2018. En dit is nog maar het begin!
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
