Onlangs stortte ik mij weer eens in de chaos van het hoofdstedelijk Romeinse verkeer. En wel op een hypermoderne e-bike: ‘Slechts € 1 om te unlocken, daarna € 0,23/min*. Download de app, meld je aan en scan de QR-code om de deals in jouw stad te vinden! We accepteren alle populaire betaalmethoden en lokale favorieten.’
Zo’n ritje blijft een openbaring. De nog alomtegenwoordige automobilisten met hun verstikkende uitlaatgassen lijken ineens bizar far out of place. Wat doen ze daar? Ga toch lekker fietsen! Het huidige dominant op automobiliteit gerichte systeem is een onbegrijpelijk anachronisme. Onze stedelijke inrichting volstaat steeds minder in de nieuwe werkelijkheid met een grote diversiteit aan innovatief vervoer. Er is behoefte aan een andere inrichting waardoor alle mobilisten zich prettiger en veiliger voelen. Bovendien functioneert een stad met een goede balans tussen bereikbaarheid, duurzaamheid, leefbaarheid en veiligheid veel beter.
E-bikemobiliteit
Als fan van de e-bike, die mijns inziens het meest bruikbaar is in de mix van multimodale mobiliteit met een exploderende vraag naar fijnmazig transport. Vraag ik me af hoe je dat onvermijdelijke succes het beste kunt benutten.
E-bikemobiliteit als service is een comfortabele oplossing voor particuliere verplaatsingen op vreemd terrein waar je geen eigen vervoermiddel bij de hand hebt. Zo bleek mij opnieuw in de eeuwige stad. Er is het – uiteraard bedoelde – aangename verschil tussen het voetvolk waar jij op je coole bike doorheen laveert met een licht euforisch gevoel van verhevenheid.
Je telefoon in een solide houder waardoor je gemakkelijk kunt navigeren blijkt draadloos op te laden. Het verstelbare zadel. Allemaal onderdeel van een op kwaliteit gerichte ontwerp. Robuust genoeg om de verschrikkelijke staat van wegonderhoud tot een plezier van mobiliteit te transformeren.
Stedelijke stress
Dat alles heeft uiteraard een prijs. Ja, de technologie vertraagd en versnelt je automatisch waar dat moet of kan, maar vertelt je ook je waar je dient te parkeren en deelt boetes uit als je je aan dergelijke regels (on)bewust niet houdt. En er is altijd een zeker mate van stedelijke stress. Overschrijden van de rijtijd betaal je extra. Vind ik wel een bike voor de terugweg? Zeker als je met meer personen bent kan het even duren voordat een ieder weer is voorzien.
Sowieso is dit een versnipperd systeem met een lage capaciteit. Een paar duizend fietsen van ik weet niet hoeveel providers die verspreid door de stad in de weg staan. Lost het iets op? Creëert het juist een probleem of is het slechts een verdienmodel?
Onnozel rijgedrag
Van alles wat natuurlijk. Ja, de e-bike vervangt ritten met zwaardere vervoermiddelen. Maar zonder zonering en fietsinfrastructuur is het verkeer niet ineens veiliger. Als het regent wordt je nat en is het wegdek gevaarlijk glibberig. Je moet een telefoon met internetverbinding hebben en een creditcard. Hoe zit het dus met zaken als segregatie en inclusiviteit?
Saboterende voorbijgangers veranderen mandjes van geparkeerde fietsen in een oogwenk in overvolle prullenbakken. Afkeurende blikken en commentaar van autochtonen, waarvoor het te duur is voor dagelijks gebruik zien hun toch al overvolle stad verder verdrinken in vrolijk onnozel rijgedrag.
Connecting the Dotts
Dat zal voorlopig alleen maar verder toenemen. De grote zakelijke markt voor de exploitatie van e-bikes die inmiddels is ontstaan door de structurele vraag naar micromobiliteit gaat door de explosie in thuisbezorging door e-commerce in retail verder groeien. Om na een fase van wildgroei het vervoer van mensen en goederen efficiënter, inclusiever en duurzamer te maken. Daarbij komt in principe kapitaal genoeg vrij om de nodige aanpassingen aan de stad te betalen. Kwestie van connecting the Dotts.
Over deze column:
In een wekelijkse column, afwisselend geschreven door Eveline van Zeeland, Derek Jan Fikkers, Eugène Franken, Katleen Gabriels, PG Kroeger, Carina Weijma, Bernd Maier-Leppla, Willemijn Brouwer en Colinda de Beer probeert Innovation Origins te achterhalen hoe de toekomst eruit zal zien. Deze columnisten, soms aangevuld met gastbloggers, werken allemaal op hun eigen manier aan oplossingen voor de problemen van deze tijd. Morgen zal het dus goed zijn. Hier zijn alle voorgaande afleveringen.
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
