De Eindhovense klimaatdoelstellingen voor 2030 kunnen alleen gehaald worden als de oplossing buiten de eigen gemeentegrenzen wordt gezocht of er pakweg 40 windturbines van 3 megawatt elk zouden worden gebouwd. Wat wethouder Rik Thijs (GroenLinks) maar wil zeggen: in theorie is alles mogelijk, maar in de praktijk wordt het al een hele klus om 30% CO2-reductie te bereiken in plaats van de opgelegde 55%. En zelfs dan gaat het om ingrijpende maatregelen: “De tijd van gerommel in de marge is echt voorbij.”
Het goede nieuws bij de presentatie van de klimaatbegroting is dat de doelen uit het Klimaatplan 2016 – 2020 wel haalbaar zijn, mits er in 2020 alsnog een vorm van grootschalige productie van groen gas wordt gerealiseerd. Maar “de doelstelling voor 2030 is, binnen de grenzen van Eindhoven, financieel, praktisch en logistiek waarschijnlijk niet haalbaar, vooral wat betreft de gebouwde omgeving”, zo schrijft de wethouder in zijn begroting.
In alle maatregelen maakt de gemeente onderscheid tussen de gebouwde omgeving, mobiliteit, de industrie en de eigen organisatie. Daarnaast speelt de toename van duurzame energieproductie een rol. Al die factoren bij elkaar zouden in 2030 de totale CO2-uitstoot van 1,4 miljoen ton per jaar (situatie 2020) naar minder dan 600.000 ton moeten hebben teruggebracht. In 2050 zou de uitstoot dan op vrijwel nul terecht moeten zijn gekomen.
De praktijk is anders. Hoewel de klimaatdoelstellingen voor 2030 zonder de hulp van bedrijven of externe grootheden onhaalbaar blijken, blijft duurzaamheidswethouder Thijs optimistisch over de situatie waarin zijn stad is beland. Dat heeft, zo zegt hij, vooral te maken met het inzicht dat er momenteel is dankzij een jarenlange nauwkeurige dataverzameling “en met de hoopgevende voorbeelden die ik her en der zie. Waar we vroeger onze CO2-opgave als iets van ver weg zagen, is het besef inmiddels breed geland dat we er allemaal iets aan zullen moeten doen.”
Wat volgens Thijs ook helpt, is het feit dat voor steeds meer mensen duidelijk wordt dat klimaatadaptatie tot een fijnere maatschappij leidt “en, niet onbelangrijk, dat het in zichzelf een industrie is waarmee geld verdiend kan worden, zowel voor particulieren als voor kleine en grote bedrijven.”
Ook die ‘haalbare’ 30%-reductie is nog wel aan een aantal voorwaarden gebonden:
- Twee buurten per jaar moeten aardgasvrij worden,
- Er moet een emissievrije zone binnen de ring komen,
- In de industrie wordt het aardgasgebruik gehalveerd.
Maar daarmee wordt dus niet de totale opgave gerealiseerd. Thijs: “De 55%-doelstelling voor 2030 kan wel gehaald worden als buiten de gemeentegrenzen wordt gekeken, in de regio, elders in het land of in het buitenland. Er zouden bijvoorbeeld circa 40 windturbines van 3 MW gebouwd moeten worden. Dit vergt een (rendabele) investering in de orde van grootte van 60 tot 100 miljoen euro.”
Op tour
Om te laten zien wat Eindhoven wel bereikt heeft (met name op het gebied van de dataverzameling) maar ook om zijn zoektocht naar aanvullende oplossingen te laten slagen, wil Thijs de komende tijd op tour door Nederland en Europa. “En liefst niet alleen. Ik wil samen met de Eindhovense corporaties, een afvaardiging van onze high-tech bedrijven, studenten en andere burgers met goede voorbeelden uit de stad de provincie in, naar Den Haag en zelfs naar Brussel. Zodat ze ook daar gaan inzien wat er mogelijk is, maar ook dat wij er nieuwe dingen horen die we hier weer kunnen gebruiken.”
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
