In Eindhoven wonen, studeren en werken mensen afkomstig uit veel verschillende landen. E52 bespreekt elke week met een international wat hen hier heeft gebracht en hoe het leven in Eindhoven is.
Naam: Bernhard Lenger
Land van herkomst: Oostenrijk
Werk: Designer
Een paar weken geleden was hij nog als deelnemer aanwezig bij de tiendaagse STRP Biënnale met The Culture of Fear. Een interactieve installatie die reageert op angst en de fysiologische veranderingen meet in ons lichaam en dit omzet in interactie en beweging. Bernhard is één van de drie winnaars van de STRP Award for Creative Technology (ACT). Volgens de jury is zijn Culture of Fear een “uiterst urgent en sterk concept, vol actualiteitswaarde en maatschappelijke impact”. We ontmoeten Bernhard in zijn atelier op Sectie-C: “Het waren drukke tijden, eerst de biënnale en direct daarna begon ik met het opknappen van mijn nieuwe appartement. Er woonde eerst een oude dame en voordat ik er echt kan gaan wonen, moet ik eerst flink schoonmaken en klussen. Geen tijd om uit te rusten, dus,” lacht hij.
“Ik wil niet eindeloos discussiëren over de kleur van een knop. Ik wil iets bijdragen aan de wereld.”Bernhard Lenger, Designer
Bernhard deelt zijn werkplek met andere designers. “We delen de gezamenlijke ruimte met materialen en gereedschap en boven is mijn eigen ruimte. Het is erg belangrijk voor mij met wie ik mijn werkplek deel. We moeten wel van hetzelfde niveau zijn. Met het collectief VanTot, Hannah Luttervelt en Mies Loogman heb ik een geweldige klik. Samen met Hannah werk ik momenteel aan een project voor en met mensenrechtenactivisten.” Overdag werkt hij in zijn atelier en ‘s avonds staat hij achter de bar bij Kazerne. “Ik begon daar toen Annemoon Geurts en Koen Rijnbeek (oprichters van Kazerne, red) hun tweede pop-up organiseerden en Kazerne nog ontwikkeling was. Ik was hun eerste medewerker.”
Maar hoe kwam hij nou in Eindhoven terecht? “Natuurlijk kende ik de Design Academy in Eindhoven, maar ik meldde mij eerst aan bij de Universität für Angewandte Kunst in Wenen. Laten we zeggen dat het toelatingsexamen niet was wat ik er van verwachtte. De docenten lieten me niet vrij denken. Naderhand vroegen ze wat mijn volgende stap zou zijn. Ik antwoordde dat ik mij in Eindhoven ging aanmelden. De reactie die ik kreeg was dat als ik in Wenen niet was toegelaten, dat ik het ook in Eindhoven niet zou redden. Nou, kijk nu eens waar ik ben. Ik ben nog steeds blij dat het zo gelopen is. Het grote voordeel van het feit dat de Academy in Eindhoven staat, is voor mij dat ik hier meer gefocust ben. Eindhoven is een prima stad en heeft minder afleiding dan sommige andere steden.”
Bernhard is eerder ook afgestudeerd in Industrial Design, maar tegenwoordig denkt hij anders over zijn eigen rol binnen design. “Ik wil niet eindeloos discussiëren over de kleur van een knop. Ik wil iets bijdragen aan de wereld. Product design is niet verkeerd, maar op dit moment kan ik mijn hersenen, naar mijn mening, beter en op een belangrijkere manier inzetten. Ik richt mij op de sociale aspecten van de samenleving en de actualiteiten. Ik heb het gevoel dat ik daar wat mee moet. Het eerder een beweging dan een hokje waar het inpast. Veel designers voelen de drang om te ontwerpen voor wat er nu speelt. We moeten vragen stellen en naar de toekomst kijken. Zoals Hannah dat doet met haar werk over wapens. Ik vind haar en haar werk geweldig. Het is moeilijk onderwerp gevat in een zachte vorm en zacht gevoel. Dat is wat design zou moeten doen op dit moment.”
Na zijn afstuderen van de Design Academy vorig jaar, wilde Bernhard graag in Eindhoven blijven. Maar dat ging niet van een leien dakje: “Ik was enorm verrast over hoe moeilijk het is om een betaalbaar appartement voor één persoon te vinden waar je langer in mag wonen. Natuurlijk, er zijn genoeg korte termijn oplossingen, maar ik wilde graag langer blijven dan een half jaar. Ik was klaar met wonen in studentenhuizen, ik had echt een plaats voor mezelf nodig. En de woningen voor expats waren voor mij als recent afgestuurde ontwerper financieel niet haalbaar. Dus ik ben blij dat ik een appartement heb gevonden, maar makkelijk was het niet. Ik houd van de gezelligheid van Eindhoven. En de mensen zijn prettig hier. Ik heb alles wat ik nodig heb om mij heen.”
Lees hier alle verhalen in deze serie.
Fotografie: Diewke van den Heuvel
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
