Ben je een slecht mens? Dan rijd je waarschijnlijk nog steeds in een auto met verbrandingsmotor, vlieg je minstens één keer per jaar op vakantie en eet je vlees. Omgekeerd zijn alleen veganisten, vakantiefietsers en elektrische autorijders goede mensen.
De auteur van deze regels behoort volgens bovenstaande definitie tot de slechte mensen. Hij bekijkt ook graag beide kanten van de medaille. Zo vindt hij, hoewel hij een portaal voor elektromobiliteit beheert, dat elektromobiliteit nog lang niet zaligmakend is, dat het louter vervangen van verbrandingsmotoren door elektrische auto’s geen oplossing is en dat verder kijken dan de eigen neus lang is een van de belangrijkste eigenschappen is van journalisten, maar ook van wetenschappers.
Als wetenschappers het aandurven om elektromobiliteit als enige oplossing voor vervoers- en klimaatproblemen in twijfel te trekken, worden de zaken nog turbulenter. Want dat valt natuurlijk erg slecht bij de eco-luchtfietsers en de “EV-only extremisten” (Gill A. Pratt, Toyota). Want zoals ik al zei: of je bent een slecht mens, of je bent een van de goeden. Er is geen middenweg.
De weg der deugd
De ‘goeden’ hebben vaak (niet altijd) een houding die het best samengevat kan worden als ‘compromisloos’. Het leven, zo lijkt het, behoeft geen compromissen. Wie de weg der deugd verlaat, zelfs als hij tot de ‘good guys‘ behoort, wordt genadeloos berispt. En – vooral door sociale media – soms zelfs verbannen en geblokkeerd. Argumenten zijn vaak moeilijk voor de ‘goeden’. Ze buigen graag de werkelijkheid om. Zoals wijlen Steve Jobs, wiens Reality Distortion Field (RDF) legendarisch was. Wil je wat voorbeelden?
Energiepolitiek
De overstap naar elektrische auto’s is geen probleem. Elektriciteit, vooral als het uit het stopcontact komt, is in voldoende mate beschikbaar. Nu geldt dit, althans voor Duitsland, niet meer zonder beperkingen. Het elektriciteitstekort zou in de toekomst wel eens zichtbaar kunnen worden als ‘s avonds veel meer elektrische auto’s op hetzelfde tijdstip worden opgeladen. Dan moeten energieleveranciers, zoals het ‘Bundesnetzagentur‘ zojuist heeft uitgelegd, muurladers en zelfs warmtepompen op afstand kunnen uitschakelen.
Emissies
De elektrische auto is in ieder geval schoner dan de verbrandingsmotor. Dit geldt wellicht voor de Scandinavische landen en Frankrijk, waar de elektriciteitsopwekking zelden boven de tachtig gram CO2 per geproduceerde kilowattuur uitkomt. In Duitsland, waar steenkoolcentrales momenteel een renaissance doormaken, wordt deze bewering steeds moeilijker te bewijzen. Vooral als je weet dat op piekmomenten meer dan 13.000 ton steenkool per uur wordt verbrand om elektriciteit op te wekken. Laten we duidelijk zijn: dit is niet de schuld van het elektrische voertuig, maar van de bittere realiteit.
Alleen met hernieuwbare energie
Maar, zul je nu zeggen, elektrische voertuigen worden toch voornamelijk aangedreven door hernieuwbare energie. Daarover scheppen de laadproviders tenminste op in Duitsland. Helaas is het net als met de Prosecco Gate van een paar jaar geleden. Ook daar werd meer van het bubbeltjeswater van een bepaalde streek aangeboden dan kon worden geproduceerd. Je kunt alle elektrische auto’s opladen met groene stroom. Maar dan is het elders weer niet beschikbaar. Het is het gemiddelde dat telt.
Actieradius-angst
En dan is er nog de beroemde actieradius-angst, die volgens de e-autofans niet meer bestaat. Het is vooral geen probleem omdat de gemiddelde forens in Duitsland slechts iets meer dan dertig kilometer per dag rijdt. Dus de auto hoeft maar één keer per week te worden opgeladen. Zoals bij het gemiddelde is er ook de andere kant. Professionele chauffeurs die honderden kilometers per dag afleggen. Het oude gezegde geldt: tijd is geld. En zelfs meerdere keren per dag opladen bij het HPC leidt tot lange gedwongen pauzes – vooral in de winter.
Grondstoffen
Er zijn genoeg grondstoffen voor elektromobiliteit. Ook hier wil ik het kleine en slechts onbeduidende bezwaar maken dat dit waar is, maar dat de aanvoer van lithium, kobalt, koper en nikkel er niettemin toe leidt dat kwaadaardige mijnbouwbedrijven hier en daar de ecologie aan hun laars lappen. Bovendien is een dramatische toename van de mijnbouw nodig om in de toekomst wereldwijd miljoenen en miljoenen elektrische voertuigen te produceren. En ja: olieproductie is ook vies, en leidt tot ecologische rampen van Bijbelse proporties. Maar ‘whataboutism’ is nauwelijks effectief, terwijl het wel vaak gebruikt wordt als ‘argument’.
Dit alles, en nog veel meer, valt niet goed bij fans van elektrische voertuigen. Die reageren met soms harde commentaren op sociale media en fora.
RDF, tenslotte. Het is dus geen wonder dat veel elektrische auto’s in Duitsland eigenlijk tweede auto’s zijn. De verbrandingsmotor wordt in reserve gehouden. Je weet maar nooit.
Je kunt het wenden en keren zoals je wilt. Volgens de bovenstaande definitie zijn we eigenlijk allemaal slechte mensen. Maar in plaats van naar anderen te wijzen, moeten we pragmatisch zijn.
Pragmatisme vereist echter compromissen.
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
