In Eindhoven wonen, studeren en werken mensen afkomstig uit veel verschillende landen. Innovation Origins bespreekt elke week met een international wat hen hier heeft gebracht en hoe het leven in Eindhoven is.
Naam: Ahmad Alshreidi
Land van herkomst: Syrië
Studie: voorbereidend jaar voor farmaceutische wetenschappen
In onze zoektocht naar verhalen van internationals in Eindhoven, trof fotograaf Diewke Ahmad in de besloten Facebookgroep van het appartementencomplex waar ze allebei wonen. Hij stelde zich daar voor, aangezien hij net in zijn loft was getrokken. Op Diewkes verzoek of hij zijn verhaal wilde vertellen, zei hij ja. Als we Ahmad ontmoeten voor het interview, vertelt hij dat hij er net 20 dagen woont. “Ik ben blij dat ik nu hier woon. Ik heb nu al meer mensen gesproken dan toen ik in mijn vorige huis woonde.” Ahmed is sinds tweeënhalf jaar in Nederland. Hij woonde eerst in een asielzoekerscentrum, of kamp zoals hij het zelf noemt, en woonde ook nog een tijdje in Oss. En nu dus hier op Strijp S. “Een vriend die ik heb leren kennen in het kamp, woont ook in Eindhoven. Dat vind ik fijn. Eindhoven is ook wat groter dan Oss en daardoor is er meer te doen. Ik kom uit Aleppo, een stad met zes miljoen inwoners. Dan zijn Oss en Eindhoven wel even wennen.”
Totdat Ahmad een verblijfsvergunning kreeg, mocht hij niet werken of studeren. “Ik wilde graag aan de slag, maar dat ging dus niet. In Syrië studeerde ik Biochemie, maar door de oorlog kon ik dit niet afmaken. Ook zou ik het leger in hebben gemoeten en dat wilde ik echt niet. Ik heb altijd al in het buitenland willen studeren, maar door de oorlog leek het erop dat dat niet zou gaan lukken. Uiteindelijk heb ik er toch voor gekozen om te vertrekken. Mijn vader wilde graag dat ik naar België zou gaan, omdat we daar familie hebben, maar Nederland sprak mij meer aan. Ik had het idee dat de mensen hier heel aardig zijn en dat het fijn land is. Nu ik hier ben, weet ik dat dat ook klopt. De reis die ik heb gemaakt om hier te komen, was lang en gevaarlijk.” Op de vraag of hij de reis nog een keer zou maken zegt hij volmondig ja. “Maar ik zou niet willen dat mijn broers, zussen of ouders dit ook zouden doen. Voor hen is het te gevaarlijk, vind ik.”
(Tekst gaat verder na de foto)
Sinds Ahmad hier mag studeren, is hij direct aan de slag gegaan. Hij spreekt inmiddels goed Nederlands, iets wat hij ook graag wil kunnen in verband met zijn toekomstige studie. “Ik wil graag farmaceutische wetenschappen gaan studeren, maar om toegelaten te worden, moet ik nog een aantal vakken in het Nederlands behalen. Via het CCVX, de Centrale Commissies Voortentamen, doe ik examen in wiskunde, natuurkunde en scheikunde. Ik heb mijn boeken op Marktplaats gekocht en studeer hard. Ik heb wiskunde inmiddels behaald en ben nu bezig met natuurkunde. Ik hoop dat omdat Eindhoven een grotere gemeente is, zij ook meer kunnen doen om mij als student te helpen. Ik heb ook contact gezocht met het UAF, een organisatie die hoger opgeleide vluchtelingen begeleidt en financieel ondersteunt bij hun studie. Helaas was er op het moment dat ik het aanvroeg, geen budget om mij te helpen.”
Diewke vertelt Ahmad wat meer over het gebouw waarin ze wonen en dat hij via de Facebookgroep altijd om hulp kan vragen. Ahmad: “Ja, dat heb ik gemerkt. Op het bericht waarin ik mijzelf voorstelde, ontving ik gelijk uitnodigingen om te komen eten en tips met leuke dingen in Eindhoven. Eigenlijk stond ik als derde op de lijst na de loting voor dit huis, maar nummer een en twee wilden niet. Ik moet nog wel wennen aan dat de ruimte zo hoog is en dat het plafond niet is afgewerkt. Het zal er wel bij horen. De daktuin is het mooiste, daar kom ik graag.”
Fotografie: Diewke van den Heuvel
Lees hier meer verhalen van internationals in deze serie.
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
