Telkens weer die ene zin. Op iedere website van elke poptempel waar het 7 Layers circus neerstrijkt: Dotan speelt zelf niet! Hij presenteert de avond. Zo ook in de Effenaar komende vrijdag.
Nee, Dotan speelt niet. Toch is hij de hoofdpersoon, als missionaris van de fluisterzachte tokkelmuziek. 7 Layers Sessions is een (uniek) concept waarin de Nederlandse singer-songwriter Dotan Harpenau de artiesten boekt die hij zelf luistert. Muzikanten die hem inspireren. Juweeltjes die veelal onbekend en nog niet omarmd zijn. Daar wil hij verandering in brengen. Hij plaatst ze op het podium, letterlijk in het spotlicht. In de hoop dat… De missionaris van het onbekende. Het prachtige. Het breekbare.
Het begon allemaal met een festival in Amsterdam, waarna Dotan besloot om er een tour van te maken. Door Nederland en België. De vorige edities van 7 Layers gingen aan Eindhoven voorbij. Komende vrijdag volgt dan eindelijk de primeur.
Spannend zou je kunnen zeggen. Wij Eindhovenaren staan immers niet bekend om onze subtiliteit en zwijgzame attitude. Misschien is het flauw, maar optredens van Sophia en Tindersticks zitten nog in het geheugen. Waarbij de muzikanten boos van het podium stapten bij gebrek aan concentratie van het publiek. Of beter: bezoekers weigerden stil te zijn, waardoor de artiesten na verschillende waarschuwingen het welletjes vonden.
Het kan bij 7 Layers alle kanten op komende vrijdag. De opzet van de avond: laat je mobiele in de zak. Praat niet. Klik niet met de glazen, maar dompel jezelf onder in de muziek. Adem mondjesmaat. En eigenlijk gaat dat vanzelf binnen dit concept. Maar ja, het is Eindhoven. Het is vrijdagavond. Er ligt dus wat gevaar op de loer.
Flashback. Januari dit jaar, Nijmegen. Een man in zwart kruipt naar de rand van het podium. Hij oogt vriendelijk. Een gulle lach. De zaal valt stil. Onmiddellijk. Vanuit het publiek spreekt iemand zijn respect uit. Het is een docent die hardop wenst dat hij dit effect op zijn klas zou hebben. Dotan staat er ontspannen bij. Microfoon in de ene hand, de andere losjes in de zak. Hij straalt rust uit, draagt dat over op het publiek waardoor deze scène kan ontstaan. Hij lacht hard om de opmerking van de docent.
Hij praat passievol en met respect over de artiesten. Legt uit wat hem raakt, hoe hij in contact met ze komt, zo kan het voorkomen dat mensen als de Australiër Dustin Tebbutt ineens een berichtje krijgen van een zekere Dotan. Die iets wil. Out of the blue, zoals Tebbutt het verwoordt. Maar het grappige en bijzondere is, dat Dotan er telkens weer in slaagt die mensen te strikken. Nadat hij eerst heeft moeten uitleggen wie hij is.
Tebbutt zat in zijn autoradio toen Dotan aan zijn nieuwe album werkte in IJsland. Het is informatie die gaat leven. Als Tebbutt inplugt en speelt, zie je ruwe, ruige landschappen ontstaan. De verhalen van Dotan zorgen voor mentale schilderijen. Het werkt uitstekend.
Voor Nijmegen heeft Dotan ook Sara Hartman gestrikt, een Amerikaanse singer/songwriter die inmiddels in Berlijn vertoeft. Dotan klopte aan. Ze wankelde even, twijfelde, peinsde, dacht na en zei daarna volmondig ja. “Ja, we komen”. Waarop Dotan haar liet weten dat het de bedoeling was dat ze alleen zou optreden. Opnieuw twijfel, opnieuw een wankeling. Ze durfde niet. Niet alleen. Niet zo ‘naakt’ op dat podium.
Uiteindelijk zwicht ze. Waardoor ze in januari in haar uppie op verschillende podia in Nederland staat. De hoge woorddichtheid moet haar onzekerheid camoufleren. Haar ogen verscholen achter een gordijn van haar. Ze giechelt, ze ratelt.
Wat bij iedere 7 Layers opvalt: het werkt. En de artiesten zijn diep onder de indruk. Hartman vertelt hoe zij vaak vecht om ook maar enige attentie te krijgen. Ze zijn vaak veroordeeld tot luidruchtige kroegen of podia. Waarin ze vechten. Om boven mensen uit te komen. Om aandacht. In Nijmegen gaat dan vanzelf. Ze geniet volop. Blijft haar waardering uitspreken. Het ongeloof druipt van iedere zin. Het geeft de artiesten vleugels. Het maakt ze belangrijk, het is een wisselwerking tussen publiek en artiest die elkaar onophoudelijk positief beïnvloedt.
Achter het podium, in de coulissen en in de auto ontstaan vriendschappen daardoor. Wie de Facebookpagina’s volgt van de artiesten vindt het respect en die vriendschap terug in de berichten. Telkens weer. Elementen die 7 Layers positief beïnvloeden. Omdat iedereen euforisch op het podium staat.
In Eindhoven krijgen we Dean Lewis voorgeschoteld. Opnieuw een Aussie op de planken. Dotan liep Lewis in een kroeg tegen het lijft. Een uitgelezen kans om zijn charme in de strijd te gooien en het is weer gelukt. Weer een act die zich kenmerkt door het gepluk aan de snaren in samenspel met een unieke stem. Uit Engeland komt Lucy Rose die met haar ‘Shiver’ al 22 miljoen luisterbeurten op Spotify verzamelde. Haar stem kleurde nummers van Bombay Bicycle Club en Manic Street Preachers. In Eindhoven zal ze zo naakt zijn als Hartman.
De derde act is Tamino. Een nieuwkomer uit de Belgische ‘Nieuwe lichting’. Onbekend, nog niet omarmd. Een artiest die doet denken aan de gevoeligheid van Jeff Buckley. Ijle stem, hoge noten, adembenemend.
Houd je mobiel in de zak. Luister. Adem met mate. En zwijg. Missionaris Dotan en zijn discipelen zullen je niet teleurstellen.
De 7 Layers Sessions van Dotan vindt plaats op vrijdag 24 april in de kleine zaal van de Effenaar in Eindhoven. De deuren gaan om 19.30 uur open.
