Een consortium van Limburgse bedrijven uit het midden- en kleinbedrijf en bedrijven op Brightlands Chemelot Campus ontwikkelt een onbreekbare lichtgewicht racefiets, die helemaal naar wensen van de individuele gebruiker wordt gemaakt. Het prototype moet over ongeveer een half jaar klaar zijn. Maar hoeveel een fietser straks voor dit Limburgse innovatieproduct moet gaan betalen is nog onduidelijk: dat wordt pas na de bouw van het prototype bepaald.
Hoewel het alle kenmerken heeft van een fiets zoals er in honderden varianten overal op de wereld heel veel van zijn, noemen de bedenkers van de 100% Limburg Bike hun product toch graag “typisch Limburgs”. Dat komt, zo zeggen ze, omdat het bedacht is vanuit een Limburgse behoefte maar vooral ook gebruik maakt van de daar aanwezige innovatieve kennis en vaardigheden. Een start-up is het consortium (bestaande uit CeraCarbon, Mullens Sports & Health Innovations, Belgian Cycling Factory, Eurocarbon, Kembit, Brightlands Materials Center en Chemelot Innovation and Learning Labs) officieel nog niet, maar dat zou er zo maar eens uit kunnen ontstaan. We spraken met de man die zich voorlopig dan ook liever projectleider dan CEO noemt, Menno Smeelen. “Dit is straks een heel bijzondere fiets die aan de eisen van de UCI en aan de ISO-standaarden voldoet. En we brengen ‘m vanuit Limburg op de markt.”
Hoe kwam je op het idee voord de Limburg Bike?
Op Brightlands Chemelot Campus waren we op zoek naar een manier om kennispartijen te laten samenwerken met maakbedrijven op het gebied van innovatie en op die manier de regionale economie te versterken. Daarnaast is er een bepaalde behoefte in de markt geconstateerd als het gaat om bijzondere racefietsen. Cijfers tonen een groei van het aantal sportieve fietsers aan. Sport is een belangrijk middel om aan je gezondheid te werken. Dat Limburg de wielrensport een warm hart toedraagt en het hoog op de sportagenda staat, is dan natuurlijk mooi meegenomen. Vanuit dat perspectief is er nagedacht over een innovatieve racefiets als product en als showcase.”
Wat is er zo innovatief aan deze fiets?
Dat heeft onder andere te maken met de materialen en speciale 3D-printtechnologieën. CeraCarbon, een van onze startups, heeft straks de centrale rol in de productie, die per racefiets is afgeleid van de exacte maten van de fietser. Precisiewerk, want dát zijn immers de maten die bepalend zijn voor de uitvoering van het frame. Bij de materialen gaat het dan om titanium, sealed magnesium en carbonvezel. Een combinatie van carbon- en Dyneema-vezels zorgt voor optimale sterkte en stijfheid zodat de voorvork onbreekbaar wordt. Ook heel bijzonder is dat het frame en de verbindingen aan elkaar worden gelijmd. Hiervoor wordt nog aan een duurzame biobased lijn gewerkt. De ontwikkeling van thermoplastische hars gaat ervoor zorgen dat het carbon recyclebaar wordt. Dit zijn technieken die ook relevant zijn in de vliegtuig- en automotive-industrie, dus mogelijk dat onze innovaties straks hun weg vinden naar deze sectoren. Speciale vlechttechniek zorgt voor de juiste dichtheid en richting van fibers. Dat alles maakt de racefiets veilig. Hier zijn we erg trots op. En er is nog iets speciaals aan deze racefiets waarmee de veiligheid wordt vergroot: sensing.
Sensing?
Daarmee wordt gecontroleerd aan welke belasting de fiets wordt blootgesteld. Als je met zo’n lichtgewicht fiets ergens tegenaan botst, zie je niet altijd aan de buitenkant of er iets is beschadigd. Via sensing wordt ook een onzichtbare schade gedetecteerd. Dat kan veel ellende voorkomen. De fribre sensing is eigenlijk een ontwikkeling waarbij de carbon fibres zelf een sensorfunctie krijgen. Je kan dan als het ware de weerstand meten en dus ook of er schade aan hars of carbon fibres is ontstaan. Deze sensing functionaliteit wordt ontwikkeld door het Brightlands Materials Center en de vertaalslag naar een applicatie wordt vervolgens door Kembit opgepakt.
Maar door de materialen die je gebruikt claim je toch al dat de fiets onbreekbaar is, hoe zinvol is het dan nog om daar een sensor aan toe te voegen om dat te bewijzen?
De Dyneema fibres zorgen inderdaad dat een buis of voorvork niet meer doorbreekt, hetgeen een sterk vergrote veiligheid oplevert. Bijvoorbeeld als je de valpartij van Dylan Groenewegen vorig jaar in de Tour nog voor de geest kan halen, dat was dan niet gebeurd. Echter de carbon en hars kunnen nog steeds niet zichtbaar beschadigd zijn waardoor prestaties van het materiaal afnemen en een fietswissel of reparatie wel nodig is, zelfs als je veilig je ritje kunt afmaken. Deze sensing functie kan je dit vertellen. De fiets is juist ook een showcase voor innovaties, en de sensing functie zelf kan ook los gezien worden, waardoor dit in carbon breder toegepast kan worden. Bij onzichtbare schade die wel een breuk tot gevolg kan hebben kan de gebruiker gewaarschuwd worden of deze al dan niet veilig door kan fietsen. Maar ik zie vooral de spin-off naar automotive en luchtvaart, daar ligt de echte groeimarkt voor deze toepassing.
Wat is je doel met de 100% Limburg Bike?
Over een half jaar willen we het prototype klaar hebben. Dan kunnen we ook meer zeggen over de prijs die een gebruiker straks voor de fiets moet gaan betalen. Uiteindelijk moet de fiets ook een symbool worden voor Limburg als een regio van innovatie en wielrennen.
Lees hier meer verhalen van start-ups uit Europa
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
