Het zal vast even wennen zijn: in een auto kruipen zonder stuur. De technologie van zelfrijdende auto’s vordert razendsnel. Hoog tijd dus om vast na te denken over een samenleving waarbij ze onze wegen hebben overgenomen.
Waarom dit belangrijk is:
Zelfrijdende auto’s komen eraan, vroeg of laat. Beter gaan we vast nadenken over hoe we ons land dan gaan inrichten.
Vorige week nam ik voor het eerst plaats in de bestuurdersstoel van een Tesla. Nee, helaas niet de mijne. Ik had een huurauto nodig om van A naar B te komen in Berlijn. Ik had net zo goed de metro kunnen nemen, maar ik dacht: doe eens gek. Ik keek mijn ogen uit. Wat een boel technische snufjes! En wat een stilte. Ik zoefde heerlijk over de weg zonder geratel en geruis, zoals in mijn eigen Peugo’tje wel het geval is. Parkeren met zo’n dure bak is ook zo gepiept dankzij de camera’s en bliepjes.
Autotechnologie ontwikkelt zich in ongekend tempo. Vierwielers worden over de jaren heen stiller, veiliger en minder vervuilend. De volgende stap: ze rijden volledig autonoom, zonder tussenkomst van de mens. De implementatie ervan gaat niet zonder horten of stoten, maar we hebben nu al het Tesla Autopilotsysteem, dat functioneert op Level 2. Ze kunnen semi-autonoom opereren, maar nog niet volledig. Momenteel werkt Tesla toe naar volledige autonomie. Ontwikkelingen op het gebied van AI in Nederland zullen zelfrijdende auto’s de komende jaren nog slimmer maken. Zo voerde TNO onlangs een test uit met een zelfrijdende auto die met behulp van geavanceerde AI voorspelt wat er binnen enkele seconden gaat gebeuren.
Hoe lang het nog precies duurt voordat we allemaal in een zelfrijdende wagen rondzoeven, kan niemand met zekerheid stellen. Maar ze komen eraan, dat staat buiten kijf. Hoe zou de wereld eruitzien, als… zelfrijdende auto’s de norm waren? Als het stuur van ons wordt overgenomen?
Wie heeft schuld?
Wie is verantwoordelijk als een zelfrijdende auto een aanrijding veroorzaakt: de fabrikant van de auto, de ontwikkelaar van de software, of de eigenaar van de auto? Eens waren het onoplosbare vraagstukken. Maar we hebben het allemaal uitgevogeld.
Met de komst van zelfrijdende technologieën is er een nieuwe en zeer lucratieve carrière ontstaan: die van analysespecialist voor zelfrijdende software. In het geval van een ongeluk wordt de data van de auto’s direct geanalyseerd om te bepalen of er een technische fout, een menselijke fout, of een onvoorziene omstandigheid, zoals een hert op de weg, aan de basis lag. Een beetje zoals bij de zwarte doos van een vliegtuig.
Radicaal andere weginrichting
De inrichting van de wegen is drastisch veranderd. Traditionele verkeersborden en witte strepen zijn verdwenen. Ze zijn vervangen door een geavanceerd digitaal systeem dat is ingebouwd in de auto’s. En de wegen zelf zijn hightech ten top. Terwijl auto’s over de snelwegen rijden, worden ze automatisch opgeladen via inductieve laadstations geïntegreerd in het wegoppervlak.
Vintage verkeersborden
Trouwens, ouderwetse verkeersborden hebben een nieuwe roeping gevonden. Ze dienen als decoratieve elementen in tuinen en als verzamelobjecten voor liefhebbers van vintage. Eens waren ze niet meer waard dan een tientje, nu worden ze geveild voor duizenden euro’s per 30 km-bord.
De Speedway van Amsterdam naar Groningen
De weg opgaan is veiliger dan ooit tevoren. Zelfrijdende wagens presteren nu al 80% beter dan menselijke bestuurders en in ons scenario zelfs 99%. Dit heeft geleid tot de aanleg van de Speedway van Amsterdam naar Groningen, waar auto’s met een snelheid van 300 kilometer per uur kunnen rijden. De weg gaat vrijwel alleen maar rechtdoor en het wegdek wordt extra vaak gecontroleerd op hobbeltjes en kuiltjes. Even wennen is het wel, scherend langs de groene weilanden.
Wagenziekte oplossen
De één heeft er meer last van dan de ander, maar zelfrijdende auto’s kunnen wagenziekte veroorzaken. Gelukkig hebben we daar iets op bedacht. De markt voor wagenziekte-medicatie is geëxplodeerd. Van pillen op doktersrecept tot aan homeopathische drankjes die beloven je maag rustig te houden, er is voor elk wat wils. Wie had ooit gedacht dat we meer tijd zouden besteden aan het kiezen van onze reisziekte-remedie dan aan het plannen van onze reis?
Heldhaftig
Ik ben benieuwd hoe we, eenmaal gewend aan zelfrijdend vervoer, terugkijken op het tijdperk dat wij moedig zelf achter het stuur kropen. Een tijdperk waarin we er maar op moesten vertrouwen dat onze tegenligger netjes binnen de witte strepen bleef en niet afdwaalde in gedachten. Maar ik zal het tijdperk wel missen.
Misschien wordt autorijden in de toekomst wel als net zo heldhaftig beschouwd als bergbeklimmen zonder touw. I’ll take it!
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
