LONDEN/WENEN, 19 november 2018 – Sophie Skach experimenteert met elektronisch textiel. Ze probeert te achterhalen welke gegevens over menselijk sociaal gedrag uit kleding kunnen worden verkregen – en hoe deze kennis op een zinvolle manier kan worden gebruikt. Sinds 2015 maakt de Oostenrijkste promovenda deelt uit van de nieuw opgerichte interdisciplinaire onderzoeksgroep Cognitive Science and Performative Wearables aan de Queen Mary University of London. Zij is de textielexpert van het team. Haar collega’s zijn cognitieve wetenschappers, psychologen en muziektechnologen.
“Tot nu toe werden lichaamsgegevens met gadgets zoals armbanden en kettingen gemeten. Textiel is eenvoudiger – en onderdeel van de menselijke omgeving – te vinden in tapijten, meubels, kleding, …. Het gebruik van elektronisch textiel als interface tussen de analoge en digitale wereld ligt daarom voor de hand,” legt Skach uit.
Analyse van menselijke lichaamstaal en gebaren
In de cognitieve wetenschappen is textiel een nieuw medium en moet het een nieuw onderzoeksterrein openen. Het gaat over sociale aspecten die zich openbaren in menselijke lichaamstaal en gebaren. Conventionele meettechnieken voor het verzamelen van bewegingsgegevens zijn camera’s of het Motion Capture Systems. De integratie van sensoren in textiel vereenvoudigt het verzamelen van gegevens. Nieuw in het Skach’s werk is de informatie over sociale interactie.
[metaslider id=158566]
De analyse van de menselijke lichaamstaal en gebaren moet mogelijkheden bieden om de sociale interactie positief te beïnvloeden. Skach: “Technologie kan de interactie tussen mensen verrijken. Kleding die weet of iemand veel of weinig praat, of iemand nerveus of angstig is, kan de gesprekspartner aanwijzingen geven waarop deze kan reageren.
Een systematische toegang tot gebreide geïntegreerde sensoren
Skach wil in het laboratorium een systematische toegang tot de breisensoren ontwikkelen en achterhalen welke sensoren geschikt zijn voor welke materialen. Ze werkt met geleidende materialen en experimenteert met metaalhoudende vezels, zoals een garen dat 20% staal bevat en een garen dat met een zilverfolie is uitgerust. Zij sluit het materiaal aan een microchip aan en test verschillende dingen die ze in de programmering vastlegt, zoals de elektrische weerstand.
De sensoren reageren op lichaams- en omgevingsimpulsen door deze te documenteren. Bij broeken kan dit bijvoorbeeld de manier zijn waarop de een knie zich rekt wanneer het buigt.
Samenwerking met gespreksanalisten
In haar eerste project weefde ze druksensoren in de stof van armstoelen. Het doel was om de hierop uitgevoerde bewegingen te meten en conclusies te trekken over de sociale rollen en de machtsverdeling van de gesprekspartners. In de opnames van de druksensoren kan een onderscheid worden gemaakt tussen praten, lachen en luistersignalen. Knikken telt bijvoorbeeld als een luistersignaal. Elke handeling gaat gepaard met een bepaalde verdeling van drukpatroon op het oppervlak van de stoel.
In de interpretatie van lichaamstaal en gebaren werkt Skach samen met gesprekanalisten. De inhoud van het gesprek en de identiteit van de personen zijn niet opgenomen in de analyse. Dit waarborgt de privacy.
In een tweede project ontwikkelde ze een broek met geïntegreerde druksensoren die zijn geprogrammeerd op aanraking en zelf-aanraking. De datacollectie moet laten zien of handelingen zoals benen kruisen of je hand op je knie leggen iets zeggen over het sociale gedrag.
De voelende broek
De broek moet worden beschouwd als een geleidend gebreid textiel dat als druksensor fungeert. Een drie- laags systeem produceert een tien maal tien raster. De horizontaal geplaatste sensoren vormen één laag, de verticaal geplaatste sensoren de andere. Daartussen ligt een eveneens geleidende, met koolstof beklede, laag.
De meting van de elektrische weerstand begint wanneer een lichaamsbeweging druk uitoefent op het materiaal of een vervorming van het materiaal veroorzaakt. Hoe sterker de druk of de vervorming, hoe lager de weerstand.
Microchip en batterij zijn bevestigd aan de beugel van de drager. Elke sensor of strook van het raster wordt aangesloten op de chip. Deze meet de elektrische weerstand van de druksensoren en slaat deze gegevens op.
Over Sophie Skach
Skach (29) verwierf haar mode-, textiel- en brei-expertise aan de modeschool van de stad Wenen in kasteel Hetzendorf. Na drie semesters technische wiskunde aan de Technische Universiteit van Wenen, wisselde ze naar de Universiteit van Linz en studeerde ze af met een bachelor in modedesign. In 2012 vervolgde ze haar modeopleiding aan het London College of Fashion in de Fashion Design Technology Menswear cursus. Sinds 2015 is promovenda aan de Queen Mary University of London in de onderzoeksgroep Cognitive Science and Performative Wearables.
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
