Natte veengebieden leveren een enorme bijdrage aan het tegenhouden van klimaatverandering. De Europese Commissie zou daarom veel meer aandacht moeten schenken aan het feit dat veel van dit soort gebieden de afgelopen eeuwen zijn drooggelegd voor de landbouw en de Commissie moet zich hard maken voor herstel.
Dat concludeert het Potsdam Institute for Climate Impact Research (PIK) in een vandaag verschenen studie.
Het PIK legt daarin een paar ongelofelijke cijfers op tafel. Zo stelt het instituut dat moeras- en veengebieden wereldwijd twee keer zoveel CO2 vasthouden dan álle bossen bij elkaar. En dat terwijl veengebieden slechts 3% van het aardoppervlakte beslaan. Maar als ze worden drooggelegd dan draait het effect om. Dan worden het opeens centra van broeikasgassen.
Volgens het PIK zijn alle drooggelegde veengebieden bij elkaar verantwoordelijk voor elk jaar twee keer zoveel uitstoot van broeikasgassen dan de luchtvaart en het verkeer samen.
Inpolderen
Volgens Florian Humpenöder van het PIK zijn er vooral in Europa de afgelopen eeuwen veel veengebieden drooggelegd voor landbouwdoeleinden. Meer recentelijk gebeurt dit op grote schaal in Zuidoost-Azië. Humpenöder noemt het daarom absoluut noodzakelijk dat hier meer aandacht voor komt. Gebeurt dat niet dan is het onmogelijk om het doel van een maximale opwarming van de aarde met 2 graden Celsius te halen.
Volgens Humpenöder zouden we om te beginnen de nog bestaande veengebieden beter moeten beschermen. Daarnaast zou 60% van de in het verleden drooggelegde veengebieden moeten worden hersteld.
Nederland
Dat is een boodschap die in Nederland waarschijnlijk niet goed aankomt, want vooral het westen van Nederland bestond vroeger voor een groot deel uit veengebieden die bijna allemaal geheel of gedeeltelijk zijn verdwenen door drooglegging. Daaruit is het unieke Nederlandse polderlandschap ontstaan met al zijn veenweidegebieden en molens om de voeten droog te houden.
“In de meeste klimaatscenario’s wordt geen rekening gehouden met de gevolgen van een andere soort benutting van veengebieden”, zegt PIK-onderzoeker Alexander Popp. “Er is een groot gevaar dat veengebieden ten onrechte worden bestempeld als nutteloos.”
Een volgende stap zou volgens het PIK moeten zijn om goed te kijken naar welke veengebieden eventueel in aanmerking komen voor herstel. Daar zijn natuurlijk wel kosten aan verbonden. Agrariërs hebben bijvoorbeeld minder bruikbaar land en consumenten krijgen waarschijnlijk te maken met hogere voedingsprijzen. Toch is het volgens Humpenöder absoluut noodzakelijk deze discussie te voeren.
Bezwijkende ecosystemen kosten duizenden miljarden
Hoe belangrijk het is om de opwarming van de aarde tegen te houden, bleek vandaag wederom uit een rapport van Swiss Re. Deze Zwitserse herverzekeraar heeft uitgerekend wat de wereldwijde kosten zijn van falende ecosystemen en een verlies aan biodiversiteit.
Volgens Swiss Re – wiens werk het is om dit soort kosten in kaart te brengen – is “meer dan de helft van het wereldwijde inkomen afhankelijk van goed functionerende ecosystemen en biodiversiteit. dat staat gelijk aan 41,7 biljoen dollar. Tegelijkertijd loopt een vijfde van alle landen wereldwijd het gevaar van een falend ecosysteem. De kosten kunnen dus in de duizenden miljarden lopen.
Lees ook andere IO-artikelen over klimaatverandering via deze link.
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
