Logopediestudente Melissa Verdel wil mensen helpen. Daarom koos ze voor de studie aan de Fontys Paramedische Hogescholen, want “communiceren is iets dat je elke dag doet en als je dat niet goed kan of maar deels kan dan is dat ontzettend belemmerend”. De studente wil met innovatie mensen beter maken. Aan het begin van het vierde studiejaar won ze met Mouth Game de Denk Groter prijs bij Fontys. Een spel dat een logopedische behandeling minder saai maakt.
“Ik had het helemaal niet verwacht, ik win nooit wat”, bekent Verdel. De Denk Groter-jury prees ook haar ondernemerschap. Daarover zegt ze zelf: “Als ik iets wil of ergens voor wil gaan dan doe ik dat ook. Ik stap op vreemden af om iets te vragen, maak gebruik van mijn netwerk.” Verdel is binnen Fontys actief in de medezeggenschap, na een van de vergaderingen benoemde ze haar idee en kreeg ze de tip om eens met iemand van de studie engineering te gaan praten. “Daar is mijn eerste prototype uit voortgekomen.”
Tijdens het tweede jaar van haar opleiding draaide ze met een aantal anderen een project waarin ze een innovatie voor de logopedie moesten bedenken, vertelt Verdel. “Toen zijn we op dit idee gekomen en in een week tijd werkten we het uit.” Dat idee maakt saaie logopediebehandelingen leuker voor kinderen. En dat is belangrijk, omdat zo’n 75 procent van de kinderen een verkeerde stand van het gebit ontwikkelt, mede door de afwijkende mondgewoonten zoals de tong laag in de mond houden, legt Verdel uit. “Die tong wil je tegen het gehemelte krijgen, vandaar Mouth Game.”
Met je tong een poppetje laten springen
Een bitje met een sensor aan de onderkant registreert wanneer je met je tong tegen je gehemelte komt. Die sensor staat in bluetooth verbinding met een app. “Op die app kunnen kinderen zien dat bijvoorbeeld een poppetje springt als ze die sensor met hun tong raken. Zo spelen ze een spelletje, wat het leuker maakt om te oefenen. Nu is het zo dat kinderen bijvoorbeeld honderd keer op een dag moeten klakken met hun tong. Als je zes, zeven of acht jaar oud bent is dat natuurlijk ontzettend saai.”
Als je je tong laag in je mond houdt dan krijg je een smal gehemelte en blijft je kaak smal. Later zal er wellicht een medische ingreep voor nodig zijn om die kaak breder te maken, vertelt Verdel. “Als je je tong hoog tegen je gehemelte houdt, vormt de kaak zich ovaal rond jouw tong. Dan krijg je automatisch een bredere kaak.”
Een ander voordeel van de tong hoog in je mond is dat je door je neus gaat ademen. Verdel: “Als je door je neus ademt, dan verwarm je de lucht, wat fijner is voor je keel en longen. En je neusharen verwijderen vuiltjes. Met je tong laag in je mond, adem je eerder door je mond.”
Slissen
Ook voor je spraak is het beter om te leren je tong hoog te houden. “Wanneer je met je tong tussen je tanden slikt, krijg je een gat tussen je tanden. Die tanden groeien niet verder omdat die tong er tussen zit. Dan krijg je een afwijkend gebit, waarmee de klanken van de s, z, d, t, l, n niet goed kunnen worden gemaakt. Kinderen kunnen dan gaan slissen.”
Een jaar bleef het idee op de plank liggen. Tot Verdel in haar derde studiejaar dacht: Ik wil er echt mee verder. Ze overlegde met haar studiegenoten. “Die konden door omstandigheden niet meewerken aan de verdere ontwikkeling. Dus ben ik er zelf mee aan de slag gegaan. Sindsdien is er veel gebeurd.” Ze legde contact met het Centrum voor Ondernemerschap, met lectoraten en met docenten. En ze maakte dus samen met engineering het eerste prototype. Toen ze op de site van Fontys zag dat je je kon aanmelden voor de Denk Groter prijs, dacht ze: Waarom ook niet? Er waren 22 inzendingen, waarvan 13 studenten en 9 medewerkers. Zij won bij de studenten.
“Het prototype van het bitje werkt, maar het is nog niet veilig in de mond te doen. Ook is er is nog geen app.” Dat zijn haar volgende stappen. “Ik merk dat dingen heel snel kunnen gaan. Zoals met die prijs. Die heb ik op maandag gewonnen en ik had meteen al connecties die hun hulp aanboden. Het is in de schijnwerpers komen te staan en dat is heel prettig.”
Verdel vindt het spannend en ze heeft er zin in. Vooral het contact met het werkveld. “De contacten met logopedisten die die behandeling geven. Waar lopen zij tegen aan? Waar kan ik hen bij helpen? Zij moeten het gaan gebruiken. Dat je echt een toevoeging bent voor jouw vak, dat is wel echt heel gaaf.”
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
