Samen spelen, samen delen. Hoe vaak ik die uitspraak wel niet moest aanhoren als kleine uk. Heerlijk, die kinderruzies om de kleinste dingen. Ruzie om wie op de grote fiets mag. Om wie de muis mag bedienen tijdens het bouwen van een virtueel pretpark. Ik kreeg het zelfs een keer voor elkaar dat een klasgenootje krijsend van woede naar huis rende toen ik de vlieger niet aan haar wilde overhandigen.
Als kind vond ik niets vervelender dan die vier woorden die o-zo-vaak werden herhaald door opa en oma, de oppas, en de moeder van mijn beste vriendinnetje. Een soort mantra was het. Nu, zo’n twee decennia later denk ik: ze hadden groot gelijk. Ik denk dat wij allemaal iets kunnen opsteken van deze huis-, tuin- en keukenwijsheid.
Want, hoe zou de wereld eruitzien, als we veel meer met elkaar zouden delen? Onze auto, onze boormachines en grasmaaiers, en zelfs onze maaltijden? In ons scenario beschikken we allemaal over de Deelapp, gratis te downloaden in de Playstore. De deelbare apparaten beschikken over een chip, zodat we ze altijd kunnen vinden. Per categorie klikken we aan welk apparaat of product we willen lenen. Op het kaartje zien we, zoals we al gewend zijn bij deelauto’s en -steps, waar we ‘m kunnen ophalen. Je kunt het zo bont maken als je wilt. De één vinkt enkel de deelauto’s aan, de ander deelt tientallen huishoudelijke apparaten, van grasmaaier tot aan strijkijzer.
Geen auto meer in de garage
Geen eigen auto meer in de garage. Het is voor sommigen haast ondenkbaar. Toch is het een oplossing voor tal van problemen waar we mee te maken hebben. Want zeg eens eerlijk, 90% van de tijd staat onze wagen ‘niets te doen’. Veel efficiënter als de buren ‘m even kunnen pakken voor de boodschappen terwijl jij op de bank neerploft. We kunnen de autoproductie ook een flink stuk terugschalen, wat ons grondstoffen en energie bespaart. In plaats van de volledige financiële last te dragen van de aankoop, verzekering en onderhoud, kunnen mensen de kosten delen.
Bye bye, grasmaaier
We hebben natuurlijk veel meer apparaten in ons bezit die het overgrote deel van de tijd keurig staan te wachten tot ze weer ‘mogen’. Ikzelf heb geen tuin, niet eens een balkon, en logischerwijs dus ook geen grasmaaier. Maar ik weet dat die van mijn vader eenmaal per week hooguit een uur over het gazon rijdt. Zonde.
Da’s met de Deelapp verleden tijd. Mijn vader pakt zijn telefoon erbij en ziet op het kaartje de deelgrasmaaier in de tuin van zijn buren staan. Hij klikt op ‘unlock’ en beginnen maar.
Een kop tomatensoep
Wat denk je van die arme krop sla in de koelkast die met de dag sipper lijkt te worden? Elk jaar gooien we in Nederland per persoon gemiddeld 33 kilo voedsel weg. Deelmaaltijden bieden uitkomst. Je vinkt een aantal opties aan in de app – vegetarisch, maar er mogen wel gluten in zitten – en voor je het weet sta je met je kommetje voor de deur van de buren op nummer 33 voor een lekkere kop tomatensoep.
Kortom: we mogen best wat vaker samen delen. Maar daarvoor is wel een aanzienlijke verandering in onze denkwijze vereist. Zo is bijna de helft van de Nederlanders niet bereid hun eigen auto op te geven. Voor sommigen is het net een dierbaar familielid. Toegegeven, ook ik houd van het idee dat een wagen ‘echt van mij’ is. Vorig jaar nog, kwam ik trots en luid toeterend het pad van mijn ouders opgereden met mijn nieuwe bak.
Hoewel ik het zeker ook wel zie zitten om aan te komen rijden met mijn Peugeot, om vervolgens weg te zoeven in de luxe Audi die bij de overbuurvrouw op het pad staat.
