Begin 2015 verbleef Remmelt van Tol twee maanden aan Draper University in San Mateo, Silicon Valley. Het bleek de basis voor de startup die hij samen met zijn Chinese medestudent Shin Liang is gaan opzetten. Het doel: een concurrent voor snapchat bouwen. Remmelt praat e52 elke zaterdag even bij over zijn vorderingen. Deze week het slot: Einde missie (lees hier alle eerdere afleveringen)
Het is een week voor kerst en Remmelt zit samen met een vriend op een dakterras in het centrum van San Francisco. De nacht is zwoel en bijna voorbij. In de verte zien ze de Golden Gate Bridge uit de mist oprijzen. Een prachtig beeld en Remmelt beseft eens te meer dat hij afgelopen maanden veel te weinig van dit soort momenten gehad heeft. Acht volle maanden was hij vrijwel dag en nacht bezig met Timit, de app die Snapchat van de troon zou gaan stoten. En nu is het allemaal voorbij. De dag daarvoor heeft Remmelt definitief de deur van hun kantoortje dichtgegooid. Mission completed – maar niet accomplished.
Er is nog steeds een kans dat Timit gaat aanslaan. Shin heeft besloten om – in China – verder te werken aan de selfie-app. Met de hulp van enkele Chinese ontwikkelaars hoopt hij alsnog het juiste publiek te vinden. Remmelt wenst hem alle sterkte maar heeft er een hard hoofd in. “Ik zag net dat hij een nieuwe versie in de appstore heeft gezet. Niet bepaald een verbetering”, aldus Shins voormalige partner.
Inmiddels is Remmelt terug in Eindhoven en probeert hij zijn leven – en zijn bankrekening – weer wat op te bouwen. Voorlopig doet hij dat met een freelance klus voor een farmaceutisch bedrijf. “Ik help ze bij de ontwikkeling van hun marketingstrategie. Prima werk, maar wel heel anders dan wat ik de afgelopen maanden deed. En zeker niet iets dat ik voor altijd ga doen.” Nieuwe plannen en ideeën heeft hij al weer te over, maar hij dwingt zichzelf even pas op de plaats te maken. “Dat lijkt me voor nu wel verstandig ja.”
“Ik ben natuurlijk gewoon een voorbeeld van de meerderheid van de startups: de meesten slagen niet”
Hoe groot de teleurstelling over het mislukken van Timit ook is, Remmelt kijkt opgewekt terug op 2015. “Het was een geweldig jaar, dat ik voor geen goud had willen missen. Enorm veel geleerd en gedaan, maar vooral verschrikkelijk veel plezier gehad in de uitvoering van onze missie. Natuurlijk had ik ook liever gezien dat we het nu over het grote succes van Timit hadden kunnen hebben, maar het is anders gelopen. Je leest misschien vaak over de startups die wel lukken, maar ik ben natuurlijk gewoon een voorbeeld van de meerderheid: de initiatieven die om wat voor reden dan ook niet slagen.”
Na een voortvarend begin werd in het najaar steeds duidelijker dat Timit een ingewikkeld verhaal zou worden. In een wereld waar elke dag duizend nieuwe apps in de appstore landen zijn er vanzelfsprekend heel veel die niet de aandacht krijgen die ze zoeken. Waar ging het uiteindelijk fout? Remmelt: “Meest belangrijk is waarschijnlijk dat Shin en ik er niet uit kwamen welke kant we op moesten. Doorbouwen en het product verder verbeteren of toch eerst de juiste doelgroep zien te vinden. De ruzies daarover gingen steeds dieper.”
“Er was geen weg terug”
Om daar een einde aan te maken had Remmelt half november besloten om Shin volledig in charge te laten zijn over het product. Het bleek geen goede keuze. “Ik hoopte hiermee een einde te maken aan de ellenlange discussies maar het dreef onze verschillen alleen maar op de spits. Een volle week heb ik me totaal niet bemoeid met wat hij deed, maar toen ik vervolgens het resultaat zag van zijn werk, schrok ik me rot. Hij vroeg me wat ik ervan vond en ik kon niet anders zeggen dan dat ik het helemaal niks vond. Waarop hij mij verweet in de val gelokt te zijn, alsof ik hem bewust fouten had laten maken waarop ik hem dan weer kon aanspreken. Totale onzin natuurlijk, maar er was geen weg terug.”
De vertrouwensbreuk werd de dagen daarna dieper. Heel even nog kwam er een plan om dan maar gezamenlijk in China verder te gaan, maar voor Remmelt was dat eigenlijk al vanaf het begin onhaalbaar. “Ik vroeg Shin wat mijn rol daar dan zou kunnen zijn, zonder dat ik ook maar iets van zijn taal zou begrijpen. Daar kwam geen antwoord op en voor mij was dat de laatste stap. Ik had natuurlijk kunnen wachten totdat hij zou concluderen dat er geen toekomst voor ons samen was, maar hem kennende had ik daar heel lang op kunnen wachten. Toen heb ik hem maar gezegd dat het voor mij klaar was. Zijn reactie? Schouderophalen.” Remmelt zucht nog eens diep.
Het duo restte nog één belangrijk gezamenlijk optreden: het informeren van investeerder en ‘opleider’ Tim Draper. “We hadden eigenlijk een afspraak met hem staan om gezamenlijk een video op te nemen. Dus hij kwam heel jolig binnenwandelen, handenwrijvend over de mooie ideeën die hij daarvoor had. We hebben hem toen maar direct verteld hoe we er voor stonden. Dat was wel een schok natuurlijk, hoewel hij wel meteen zei dat we niet zijn enige project waren met zo’n boodschap. Tja, dat geloof ik wel. Vervolgens richtte hij zich tot Shin, omdat die natuurlijk nog door probeert te gaan. Ik zat er verder maar een beetje voor spek en bonen bij.”
“Ik houd van Eindhoven”
Even nog denkt Remmelt terug aan zijn laatste uren in San Francisco. Tientallen nieuwe ideeën besprak hij die nacht samen met zijn vriend op het dakterras. De ene nog kansrijker dan de andere. Maar dan dwingt hij zichzelf terug in de realiteit. Eerst maar weer eens op adem komen, op zijn Brabantse geboortegrond. “Hoe mooi San Francisco ook is, hoeveel ik ook heb geleerd in Silicon Valley, ik houd van Eindhoven en weet zeker dat ik hier ook weer mooie dingen kan gaan laten zien.”