Nieuwe technieken laten zien hoe een coronabesmetting je longfunctie beïnvloedt

De Universiteit van Oxford heeft nieuwe technieken toegepast om een gedetailleerder beeld te krijgen van wat er precies met je longfunctie gebeurt als je besmet bent geweest met corona. De onderzoekers gebruikten een nieuwe computationele benadering om te beoordelen hoe COVID-19 de longfunctie op lange termijn kan beïnvloeden. Dit schrijft de universiteit in een persbericht.

Hoofdauteur professor Peter Robbins, van de afdeling Fysiologie, Anatomie en Genetica van de Universiteit van Oxford, zei: “Onze studie illustreert het vermogen van deze nieuwe techniek om aspecten van de longfunctie te bestuderen die niet zo gemakkelijk gemeten kunnen worden met standaard klinische tests. Zonder metingen voorafgaand aan een infectie is het niet mogelijk om te concluderen of deze verschillen direct het gevolg zijn van een COVID-19-infectie, of dat het risicofactoren zijn die samenhangen met de longen die vatbaar zijn voor een ernstigere ziekte.”

Belangrijkste bevindingen

Er was een verband tussen ziekenhuisopname met COVID-19 en kleinere longvolumes, maar het is niet bekend of de kleinere volumes worden veroorzaakt door een COVID-19-infectie, of in plaats daarvan een ernstigere infectie. Ook ging opname op de IC gepaard met een vergrote respiratoire dode ruimte. Dit is het gasvolume dat in de longen wordt ingeademd, maar niet deelneemt aan de gasuitwisseling.

Bovendien is al aangetoond dat deze techniek kan voorspellen of patiënten met astma een verhoging van hun medicatie nodig hebben. Het is ook veelbelovend als een methode om subklinische longziekte te detecteren, waardoor de mogelijkheid wordt geopend om patiënten uiteindelijk eerder te behandelen om het begin van een meer significante ziekte te voorkomen.

Radboud UMC zet AI in om COVID-19 te herkennen op longbeelden

In het Radboud UMC in Nijmegen houden sinds maart diverse wetenschappers zich bezig met internationaal toonaangevend onderzoek naar COVID-19. Zo is onder meer een AI-softwareprogramma ontwikkeld.

Techniek uitgelegd

Het onderzoeksteam beoordeelde de longfunctie met behulp van een nieuwe techniek genaamd computed cardiopulmonography. Bij deze methode ademen deelnemers door een mondstuk dat is verbonden met het meetapparaat dat lasers gebruikt om zeer nauwkeurige metingen van de gassamenstelling te doen. Deze metingen worden vervolgens ingevoerd in een computermodel van de ademhalings- en cardiovasculaire systemen om waarden te schatten voor aspecten die verband houden met de longfunctie van het individu. 

Voor elk individu werd het model aangepast om rekening te houden met fysiologische factoren die de longfunctie kunnen beïnvloeden, zoals geslacht, leeftijd, lengte en lichaamsgewicht.