Elk jaar komt ongeveer 30 miljoen ton microplastic in het afvalwater terecht, waarvan het grootste deel uiteindelijk in zee belandt. Via zeedieren die wij eten, komt het microplastic weer in onze voedselketen terecht. Dit probleem doet zich echter niet alleen voor in de vrije natuur, maar ook bij methodes als aquacultuur en aquaponics. Aan dat probleem werkt de Duitse Hochschule Hof het nieuwe onderzoeksproject “BioBioCarrier”.
“Bij vijverbeheer of in grote aquaculturen kunnen microplastics in principe veel beter worden geweerd door de gesloten watersystemen,” legt de projectleider, Prof. Dr. Manuela Wimmer, uit. “Anderzijds leidt de menselijke factor er ook toe dat micro- of macroplastics in vijvers of doorstroomsystemen terechtkomen en van daaruit hun weg vinden naar het organisme van vissen, nuttige planten of mosselen. Dit risico wordt nog vergroot door verschillende functionele kunststofonderdelen in het systeem zelf.” Daarom willen de wetenschappers nu ten minste een oplossing ontwikkelen voor gesloten aquaculturen en aquaponics. Aquaponics is een methode om voedsel te verbouwen, waarbij conventionele aquacultuur op een symbiotische manier gecombineerd wordt met hydrocultuur.
Biologisch aquaculturen
Het onderzoek in het kader van het “BioBioCarrier”-project is gericht op de productie van biologisch afbreekbare kweeklichamen voor aquacultuur. Voor de biologische waterzuivering wordt gebruik gemaakt van biopolymeren, geheel zonder microplastics, legt Dr. Harvey Harbach, een onderzoekmedewerker in het project, uit.
“Die reinigingseenheden lijken wel op krulspelden. Daarin huizen nuttige bacteriën. Deze bacteriën zuiveren het aquacultuurwater van schadelijke stoffen,” aldus Harbach. “Ze zetten ammonium en nitriet om in het meer onschadelijke nitraat, dat als meststof voor planten fungeert. Het probleem is dat ze van plastic zijn dat op basis van aardolie is gemaakt.”
Bemesting
Naast het vermijden van plastic deeltjes die schadelijk zijn voor het organisme, heeft de langzame afbraak van biologisch afbreekbare kweeklichamen nog een ander positief effect, benadrukt Prof. Wimmer.
“Bij de ontbinding van de kweeklichamen komen als onderdeel van het ontbindingsproces voortdurend essentiële plantenvoedingsstoffen in het water vrij, die door de geteelde gewassen voor hun groei nodig zijn. Dit resulteert dus in een automatische bemesting. Daardoor hoeft geen of veel minder voeding handmatig te worden toegevoegd.”
Ook interessant:
Innovatieve oplossing voor plastic soep
Microplastics zitten overal
