Plasmareactor D-CRBN maakt nieuwe grondstoffen van CO2

By Matthias Vanheerentals

De startup D-CRBN wil in de haven van Antwerpen plasmareactoren bouwen, om uit de industrie opgevangen CO₂ om te zetten naar koolmonoxide. Zo willen ze nieuwe brandstoffen, chemicaliën en chemische grondstoffen maken. Dat moet een positieve impact op het klimaat hebben. David Ziegler, één van de oprichters van het bedrijf, vertelt er meer over in deze aflevering van start-up of the day. Het project is het resultaat van 10 jaar onderzoek aan de Universiteit Antwerpen. Het gaat om een investering van ettelijke miljoenen euro.  

Jullie maken van CO₂ een product met behulp van een plasmareactor. Hoe werkt het?

“Met onze plasmareactor wekken we een bliksem op die de CO₂  afbreekt tot koolstofmonoxide. Daarvan worden veel producten gemaakt in de chemie. We zijn de opvolger van het CCS-verhaal, wat staat voor carbon capture and storage. We gaan de CO₂  echt gebruiken. Dit wordt Carbon capture and utilization (CCU) genaamd. Daarin maken we een groot verschil met andere technologieën.”

Wat is de timing? 

“Rond de zomerperiode hopen we onze eerste testlijn te bouwen. Alles gebeurt op de Blue Gate site. Onze productiehal is klaar. Dit is nooit eerder gedaan. Onze ambitie is binnen drie jaar een eerste industriële installatie klaar te hebben die 30-50.000 ton per jaar CO₂ kan afbreken. Binnen vijf jaar hopen we industriële recyclefabrieken neer te zetten, die elk 1 miljoen ton per jaar kunnen verwerken. Om 1 miljoen ton CO₂ te compenseren, moet je 45 miljoen bomen planten.

Quaptis zet CO2-emissies uit vrachtwagens om in vloeibaar goud

We hebben een CO2-probleem. Nee, niet dat probleem. We hebben het over vloeibare CO2. Die bubbeltjes die in je frisdrank of bier zitten.

De plasmareactoren kunnen met een eenvoudige druk op de knop aan- en uitgeschakeld worden. Als er een overvloed aan hernieuwbare energie beschikbaar is, kunnen ze dus aangezet worden. Wat gaat de impact zijn van het prototype?

“Het zijn nog altijd maar prototypes. De impact is momenteel nog heel klein. Je kan niet meteen vanuit een lab-omgeving naar een industriële toepassing opschalen. Dat vraagt tijd. Als we het hebben opgeschaald tot een commerciële unit, wordt het industrieel wél relevant. Onze bedoeling is om in de toekomst mobiele units te plaatsen op strategische plekken, waarbij je van 30.000 tot 50.000 ton CO₂  per jaar kan converteren. Die mobiele units kan je overal bij je klanten plaatsen. Daar wordt wel naar geluisterd.”

Het prototype is maar het begin. Jullie hebben grotere plannen. Wat houden die in?

“Tegen 2030 willen we onze grote droom waar maken. Het is een recycleplant. Het is een soort fabriek die CO₂  binnenkrijgt van verschillende klanten. We kunnen dan ook verschillende klanten bedienen. Alles kan via één pijpleiding naar ons gebracht worden, waar we dan lokaal de CO₂  afbreken. Hiervoor ambiëren we een plek op het Antwerpse NextGen District, gelegen in de haven van Antwerpen. Dat is onze droom. Die ligt wel ver in de toekomst.” 

Welke producten kunnen er van CO gemaakt worden?

“Als we waterstof toevoegen aan CO kunnen we methanol produceren. Dat is een brandstof die de laatste jaren veel wordt gevraagd. Zeker in de maritieme sector. We zijn naar daar aan het kijken om er partnerships in te maken. We kunnen werken op een hernieuwbare energie. Als er een overschot is aan wind of zonne-energie, kan ons proces daarop werken. We kunnen groene chemicaliën en groene brandstof maken. Dat is een enorm voordeel tegenover onder andere concurrenten.”

Wat is de impact op het milieu?

“We converteren de opgevangen CO₂ zodat die niet in de lucht komt. We hebben een businessmodel om de CO₂  lokaal te gaan hergebruiken. Wij hebben een circulair project. We geloven niet in het opslaan van CO₂. Dat is een tussentijdse oplossing. Voor nu is dat de beste oplossing om het niet in de atmosfeer te laten verdwijnen. Dat is nu  een goede oplossing. Maar niet op lange termijn. Er is ook een enorme kostprijs aan verbonden om dat allemaal op te slaan en het weg te brengen met schepen.” 

Denk je dat de bedrijven willen meewerken?

“Er is zo veel druk van de overheden en Europa om er iets aan te doen. De CO₂-taks stijgt altijd. Die ligt nu op 80 euro per ton. De overheden zijn bedrijven aan het pushen om duurzaam te gaan produceren. Ik geloof dat er een wil is. We hebben een lange termijnvisie. De industrie verander je niet in enkele jaren.” 

Jullie zijn een spin-off van de Universiteit Antwerpen. Hoe belangrijk is het om een universiteit achter jullie project te hebben? 

“We zijn een spin-off van de Plasmant onderzoeksgroep. Dat geeft ons natuurlijk credibiliteit. Er is samen met de universiteit meer dan 10 jaar onderzoek aan vooraf gegaan. We zijn in de haven van Antwerpen gevestigd. Al durven we wereldwijd al kijken. Onze technologie kan uitgerold worden over heel de wereld. Dan kijk ik naar alle havens, van Singapore tot Rotterdam.”

Lees ook andere afleveringen uit deze serie.

Iedere dag zet Innovation Origins een start-up in de schijnwerpers. Lees ze allemaal.