Het is waarschijnlijk omdat ik in mijn prenatale fase al over oceanen ben gevaren, dat ik wat heb met schepen. Kapitein op de wilde vaart, dat wilde ik worden. Ik schreef er zelfs een opstel over op wat toen die nog de lagere school heette. Tot ik erachter kwam dat je daarvoor toch vrij goed in wiskunde moet zijn. Wat niet mijn sterkste kant is. Geen carrière in de scheepvaart dus. Maar erover schrijven, ja, dat is gebleven. En de liefde voor de woeste baren.
🚢 Ik ben uiteindelijk toch een tijdje gaan varen. Op de binnenvaart. Het ‘MS Jan’ was een oude dekschuit, waar een deukje meer of minder niet veel meer uitmaakte. En met mij aan dat roer, dat je eerst al een kwart slag moest draaien voordat je bij de aanslag was, wilde de ‘Jan’ nog wel eens onzacht met de kade-rand in aanraking komen. Een schip heeft immers geen remmen. En ooit heb ik voor een reportage eens een stukje gevaren met een 6-baksduwcombinatie. Dan moet je vast de bocht nemen voor dat je die ziet. Dat was andere koek.
🌊 Aan die varensstress kan binnenkort een einde komen, schrijft onze nieuwe Duitse collega Friedrich List. Daarvoor is zelfs het beroemde Duitse lucht- en ruimtevaartcentrum aan de slag gegaan. Dankzij een hypermodern navigatiesysteem vaart straks zo’n enorm binnenvaartschip automatisch de enge ruimte van een sluiskolk in. Dat systeem moet de basis leggen voor de nabije toekomst, waarin binnenvaartschepen zelfstandig hun weg kiezen en automatisch kunnen laden en lossen. Voor matrozen zoals ik is dan waarschijnlijk geen plek meer. Maar goed, die lol heb ik al gehad.
🐟 Er zijn heel wat boeken geschreven over de romantiek van het varen. Maar hoeveel vuil dat veroorzaakt in de wereldzeeën en andere wateren, daar hoor je doorgaans maar weinig over. Gelukkig zijn er initiatieven als Ocean Cleanup, die heel veel plastic uit de zee opvist. Daarmee is het probleem natuurlijk maar gedeeltelijk opgelost. Want wat doe je met die kluwen visnetten en andere plastic troep? Daar heeft Marcel Alberts, oprichter van het Maastrichtse Healix wat op gevonden, zo vertelt Andrea da Silva in haar laatste bijdrage voor Innovation Origins. Zijn bedrijf maakt er granulaat van dat weer als grondstof kan dienen voor nieuwe plastic voorwerpen, zoals een shampoofles. Of een visnetje.
💩 Nog even een ander opvallend nieuwsbericht. De start-up Green Caravan heeft een fossielvrije oplaadhub ontwikkeld voor elektrische voertuigen. De start-up zo van fossielvrij laden de norm maken, omdat groene stroom uit het net maar deels echt groen is. Is er geen zon of wind, dan wordt gebruik gemaakt van fossiele brandstoffen om elektriciteit op te wekken. Deze hub schakelt wanneer de zon niet schijnt, echter over op biogas uit rioleringen.
Ik wens je voor vandaag een behouden vaart!
Arnoud Cornelissen
Chefredacteur Innovation Origins
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
