Mijn broer en ik waren dol op geheimschriften. We konden urenlang in schoolvakanties zitten te broeden op een codering die de ander niet zou weten te breken. Of we spraken een bepaalde code af, waarin we vervolgens in huis allerlei boodschappen achterlieten. Die voor de andere gezinsleden natuurlijk abracadabra waren. Hoopten we maar. We hebben natuurlijk tal van bestaande coderingen opnieuw uitgevonden. Zoals letterverschuivingen en cijfercodes die verwijzen naar letters of woorden in een bepaald boek.
Wat enorm tot onze verbeelding sprak, was de beroemde Duitse codeermachine Enigma uit de Tweede Wereldoorlog. Voor de millennials onder ons: dat apparaat uit de film ‘The Imitation Game’ met Benedict Cumberbatch. In die late jaren zestig bouwden wij alles na met Lego. Het mag duidelijk zijn dat het ons nooit gelukt is de Engima na te bouwen. Het is om jaloers van te worden, maar dat ding kun je dus nu als bouwpakket kopen. Ik heb er even over getwijfeld, maar ik vrees dat mijn handvaardigheid daarvoor wat te wensen overlaat.
💳Tegenwoordig staat of valt onze complete maatschappij met coderen en decoderen. En natuurlijk het voorkomen dat ongenode gasten de codes weten te breken. Alleen zo blijft je betalingsverkeer veilig, om maar wat te noemen. Dat gaat rap anders waren als je over een quantumcomputer beschikt., Daar waar een moderne computer nog jaren aan het rekenen is zo’n financiële code te breken, kan het quantumapparaat dat binnen mum van tijd. Daarom, zo legt Paul Smits in zijn artikel uit, zijn wetenschappers nu al bezig met nieuwe beveiligingen tegen quantumkrakers.
🪔Heel veel apparaten die we nu kennen, zijn ooit eens begonnen als een ontwerp van papier of klei. Zo kun je kijken of een idee in de echte wereld nog steeds zo leuk is als op papier. Maar wil je zo’n ontwerp als prototype echt laten werken, dan moet je al die onderdelen ook echt maken. Dat was een tijdrovende en dure klus. Dankzij ‘s werelds grootste industrieel bruikbare delta 3D-printer is het nu mogelijk om op efficiënte wijze complexe onderdelen te produceren voor prototypes die zich nog in de testfase bevinden.
🧋Wat mij dan wel weer leuk lijkt, is dat je zo’n ‘mock-up’, zoals zo’n niet-werkend model heet, dan maakt van het bioplastic dat de Duitse start-up ‘traceless’ maakt. Dat plastic, gemaakt van groenteafval, zo vertelt collega Polya Pencheva, breekt na verloop van tijd vanzelf weer af tot water en CO2. Komt de CEO eindelijk eens kijken, ziet hij alleen nog maar een plasje water in de ontwerpstudio. Mooi idee voor Banksy.
Jl xfot kf ff0 nppjf ebh!
Arnoud Cornelissen
Chefredacteur Innovation Origins
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
